در این ویدیو به بررسی حکایتی سوم از باب دوم گلستان سعدی خواهیم پرداخت که در آن عارفی از خداوند درخواست می‌کند در روز قیامت نابینا محشور شود تا از شرمساری در برابر نیکان دور بماند. آیا این تواضع افراطی نشانه‌ای از اوج معرفت الهی است یا نوعی از خودانکاری؟ با ما همراه باشید تا از دیدگاه عرفانی و فلسفی به تحلیل این حکایت بپردازیم و پیام‌های پنهان آن را کشف کنیم. شما چه فکر می‌کنید؟ آیا چنین فروتنی فضیلت است یا ضعف؟ نظرات خود را در بخش کامنت‌ها با ما به اشتراک بگذارید.
———————————
اگر از خارج ایران تماشاگر ما هستید، از طریق لینک زبر میتوانید ممبرشیپ کانال را تهیه و به محتوا کمک کنید:
https://www.youtube.com/channel/UCor_cFlP0ymle5PbG27fo8A/be part of
———————————
لینک حمایت مستقیم خارج از ایران:
https://paypal.me/persianpoetry
لینک حمایت مستقیم داخل ایران:
https://idpay.ir/persianpoetry
———————————
حساب بانکی در ایران
6362141055505318
بانک آینده به نام آرش نعل چگر
————-
لینک کانال فیوز
@fusepodcast
————-
وبسایت و لینکدین اسپانسر
https://www.futek.com/
https://www.linkedin.com/firm/futek-advanced-sensor-technology-inc./
————-
شبکه های اجتماعی ما
telegram https://t.me/persianpoetry101
Instagram https://www.instagram.com/persian.poetry.official
web site https://adormedia.com
Twitter https://twitter.com/poetry_persian
———————
Web site:
https://adormedia.com/
———————————
source
