علی رغم داشتن دومین گاز طبیعی بزرگ ذات در جهان ، تحریم ها ، رو به وخامت زیرساخت ها و سالها مدیریت ضعیف باعث شده است که ایران کمبود را تجربه کند. در حالی که واردات محدود از ترکمنستان و روسیه ارائه آرامش کوتاه مدت ، خاموشی های مکرر و خاموش کردن صنعتی ، شدت اوضاع را نشان می دهد. برای اصلاح این ، تهران است دنبال توافق با مسکو در مورد واردات گاز. در معامله که با واردات 1.8 میلیارد متر مکعب در سال آغاز می شود و می تواند به 55 میلیارد متر مکعب رشد کند ، ارزان تر از آنچه روسیه است اتهامات چین یا اروپا. علاوه بر این ، مسکو زیرساخت های مهم را از طریق تأمین می کند آذربایجان.
قیمت گذاری مسئله نهایی در انتظار حل مذاکرات است که مقامات انرژی روسیه قرار است در تهران نتیجه بگیرند.
گاز قرارداد به گفته کاظم جلالی ، سفیر ایران در روسیه ، موضوع اصلی بحث و گفتگوهای رئیس جمهور ایران مسعود پشکیان با رئیس جمهور ولادیمیر پوتین در اول سپتامبر 2025 در حاشیه نشست سازمان همکاری شانگهای در تیانجین ، چین بود. قیمت گذاری مسئله نهایی در انتظار حل مذاکرات است که مقامات انرژی روسیه قرار است در تهران نتیجه بگیرند. مرحله اول باید از چند ماه آغاز شود و مراحل بعدی به ساخت پروژه های زیرساختی قابل توجهی که روسیه قول داده است تأمین شود ، تکیه خواهد کرد. این روند مرحله ای ، نقص زیرساخت های ناشی از تحریم ها و ده ها سال از سرمایه گذاری را برجسته می کند ، در حالی که منعکس کننده فشار ایران است نیاز برای تأمین گاز متناوب ، به ویژه برای استانهای شمالی در طول زمستان.
اما توافق بیش از یک راه حل موقت است. مسکو خواص تأثیر ماندگار بر صنعت انرژی ایران با تأمین بودجه ساخت شبکه خط لوله خود. در همین حال ، تهران ، اتحاد را ابزاری برای غلبه بر انزوا و تحریم های غربی معرفی می کند. این اختلاف مشهود است: روسیه در حالی که ایران تسکین سریع دریافت می کند ، اهرم طولانی مدت را بدست می آورد.
این معضل فراخوانی در مورد حاکمیت انرژی بلند مدت ایران سوال کنید. ایران یکی از بزرگترین تولید کنندگان جهان است ، اما ذخایر آن به دلیل تحریم ها و سوء مدیریت ها کاملاً توسعه نیافته است. تهران اکنون با پیوند دادن بودجه زیرساخت ها و واردات گاز به همکاری های بزرگتر در پروژه های هسته ای و نفتی ، اعتماد به نفس خود را به مسکو افزایش می دهد. این واقعیت که قیمت گذاری تنها موضوع برجسته است ، قدرت مذاکره روسیه را نشان می دهد.
علاوه بر این ، پیمان ساخته کردن هدف ایران از بدنام دستیابی به یک قطب گاز منطقه ای دشوارتر است. بودجه روسیه ممکن است زیرساخت های مورد نیاز برای صادرات آینده ، از جمله ارتباطات احتمالی با همسایگان خلیج فارس را امکان پذیر کند ، اما وابستگی به واردات می تواند انگیزه های سرمایه گذاری داخلی در پردازش و اکتشاف را کاهش دهد. این تجارت یک معضل بزرگتر را افزایش می دهد: وزن کوتاه مدت مزیت کاهش کمبود در برابر هزینه های طولانی مدت وابستگی.
تهران در یک ترتیب نامتقارن که ظرفیت آن را برای متنوع سازی روابط یا تدوین یک سیاست انرژی مستقل محدود می کند ، در یک ترتیب نامتقارن قرار می گیرد.
درگیری خطرات جدی را ایجاد می کند. تهران خطرات نامتقارن را در معرض خطر قرار می دهد که ظرفیت آن را برای متنوع سازی روابط یا تدوین یک سیاست انرژی مستقل با تکیه بر گاز بیش از حد بر روی گاز روسیه محدود می کند. روسیه در هنگام تأمین مالی زیرساخت ها از طریق اقتصادی اقتصادی برخوردار است مسکو ، که می تواند بر موضع سیاسی ایران تأثیر بگذارد. ایرانیان معمولی به دلیل تاریخ روسیه در تحمیل تمهیدات تجاری نابرابر بر ایران در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم به ویژه نسبت به این ترتیب حساس خواهند بود. تنظیمات مبادله ای که در آن تهران تقاضای جنوبی را برآورده می کند در حالی که روسیه ایران شمالی را تأمین می کند ، وابستگی را بیشتر تقویت می کند و پویایی پیچیده ای را فراهم می کند که امنیت انرژی ایران را در معرض دستکاری روسیه قرار می دهد. هدف ایران از تبدیل شدن به یک مرکز انرژی خودکفا تحت توافق نامه تجارت آزاد اتحادیه اقتصادی ایران و اوراسیا در معرض خطر است با توجه به این انتقال ضمنی قدرت.
ایران نیازهای برای سرمایه گذاری چشمگیر در زیرساخت های گاز خود ، اتحادهای خود را فراتر از روسیه گسترش داده و اطمینان حاصل کنید که واردات و توافق نامه های مبادله مانع از توانایی آن در صادرات یا پیشبرد فناوری نمی شود. تهران باید سود فوری واردات روسیه را در برابر احتمال تضعیف حاکمیت انرژی وزن کند. اختلافات مداوم قیمت گذاری این خطر را برجسته می کند: با تبدیل آسان اصطلاحات اقتصادی به نفوذ سیاسی می توان اهرم مسکو را تقویت کرد.
در پایان ، توافق نامه گاز ایران و روسیه چگونگی تقاطع ضرورت و ژئوپلیتیک را در یک نظم جهانی شکسته محاصره می کند. اگرچه این معامله ثبات کوتاه مدت تهران را تحت عنوان می کند تحریم، همچنین خطر جلوگیری از تحقق هدف خود را به عنوان یک انرژی مستقل انرژی در معرض خطر قرار می دهد.
