توجه جهانی بار دیگر به احتمال برنامه جدید ایالات متحده برای منطقه تبدیل شده است. اظهارات عمومی ترامپ در مورد حقیقت ، عظمت “عظمت” در خاورمیانه را ادعا می کند و قول می دهد که همه طرف ها برای اولین بار در تاریخ از چیز خاصی پشتیبانی می کنند.
ما در خاورمیانه یک شانس واقعی داریم. همه احزاب درگیر برای اولین بار در تاریخ از چیز خاصی حمایت می کنند. ما این اتفاق می افتد!
روز بعد اظهاراتی وجود داشت که گفته می شود اسرائیل با یک برنامه 20 امتیازی آمریکایی موافقت کرده است: پایان دادن به جنگ در غزه ، تبادل گروگان ها و زندانیان ، ایجاد نظارت اداری برای محاصره ، و عقب نشینی جزئی نیروهای اسرائیلی ، که پس از آن مسیری ادعا می شود که “یک حاکمیت حاکمیت” در ایالت پالستینین در کنار ایزرائیل که به وضوح مشخص می شود ، باز می شود.
در طی چند دهه ، رهبران جهان بارها و بارها از برنامه های بزرگ رونمایی کرده اند ، اما آنها معمولاً به دلیل اختلافات و اتهامات متقابل ، هرج و مرج یا شکستگی را برآورده می کنند.
پس از حمله اسرائیل به لبنان در سال 1982 ، رونالد ریگان “شروع تازه” را اعلام كرد ، خواستار عقب نشینی سربازان خارجی از لبنان شد ، شهرک های اسرائیلی را یخ زد و خواستار اعطای فلسطینی ها حق دولت در کرانه باختری و غزه شد. اما این به نتیجه نرسید.
یازده سال بعد ، در یک روز معمولی آفتابی در کاخ سفید ، یاسر عرفات از سازمان آزادی بخش فلسطین و Yitzhak Rabin از اسرائیل به اصطلاح توافق نامه اسلو را امضا کردند ، که قرار بود روند نهایی کردن درگیری اسرائیل و فلسطین را آغاز کند. بیل کلینتون ، رئیس جمهور عاطفی گفت: “فرزندان ابراهیم خیلی طولانی شمشیر را علیه یکدیگر می چرخانند. امروز ، سرانجام ، این در حال تغییر است.”
با این حال تاریخ نشان می دهد که چنین تغییراتی هرگز به واقعیت تبدیل نشده است.
رهبران جهان برای استقبال از برنامه ترامپ برای غزه عجله کردند. پس از دو سال جنگ ، که میلیون ها نفر به طور زنده تماشا می کردند ، بسیاری از هر مرحله ای شاد بودند که حداقل می تواند خونریزی را متوقف کند.
واضح است که ، ترامپ همچنان به درخشش حمایت گسترده دو طرفه می پردازد ، اما جشن گرفتن یک پیروزی زودرس است.
پس از ترک نمایندگی اسرائیل از کاخ سفید ، رسانه خبری اسرائیل هاآرتز پاسخ نتانیاهو را به سؤالی درباره دولت آینده فلسطین منتشر کرد: “مطلقاً نه ، این حتی در توافق نامه نوشته نشده است.”
مطلقاً نه ، این حتی در توافق نامه نوشته نشده است.
متحدین نتانیاهو نسبت به زنده ماندن این طرح ابراز تردید کردند. وزیر دارایی بزالل اسوتریچ تصمیم نخست وزیر را “یک شکست دیپلماتیک شدید ، لجاجت کور و خیانت به همه درسهای 7 اکتبر” خواند و افزود: “از نظر من ، همه اینها به اشک ختم می شود.”
حتی با حضور ترامپ به عنوان یک کارگزار جهانی ، وضعیت واقعی در زمین به دور از پیروزی های سریع به نظر می رسد. اسرائیل همچنان به کنترل حرکت مردم ادامه می دهد ، سیستم قانونی و نظم خود را حفظ می کند و نظارت بر اورشلیم شرقی و کرانه باختری را انجام می دهد ، که هرگونه تغییر معنی دار را بسیار پیچیده می کند.
آیا برنامه 20 امتیازی جنگ در غزه را پایان می دهد؟ شاید. آیا جلوی حماس خواهد داشت؟ سرعت این غیرقابل پیش بینی است. آیا این اجازه می دهد تا فلسطینی ها زندگی خود را بازسازی کنند؟ این امر به عوامل زیادی از جمله فشار و تمایل هر دو طرف برای سازش بستگی دارد.
چشم انداز و واقعیت
در نهایت ، این سؤال باقی مانده است: آیا ایالات متحده می تواند دوام توافق نامه ها را تضمین کند و بر اقدامات آینده نظارت کند بدون اینکه امنیت اسرائیل و حاکمیت فلسطینی ها را تضعیف کند؟
