در 12 مه 2025 ، حزب کارگران کردستان (PKK) اعلام شده انحلال آن ، به دنبال فراخوانی از رهبر زندانی خود ، عبدالله اوکالان. PKK اعلام شده اینکه تمام فعالیت های تحت نام آن ، از جمله عملیات نظامی آن ، متوقف شده است. چگونه کردها اکنون برای حقوق خود و میهن کرد می جنگند؟
تصمیم PKK در حالی صورت می گیرد که عملیات نظامی ترکیه در هر دو بخش کردستان و کردستان در سوریه ادامه یابد. با این حال ، کنگره PKK اظهار داشت که مأموریت خود را برآورده کرده است و “سؤال کرد را به مرحله ای (بنابراین) می رساند که (آن) از طریق سیاست دموکراتیک قابل حل است.” این گفته است که این هدف برای “جامعه دموکراتیک” مبتنی بر “وطن مشترک و شهروندی برابر” بین کردها و ترکها است.
(کنگره PKK) گفت که این هدف برای “جامعه دموکراتیک” مبتنی بر “وطن مشترک و شهروندی برابر” بین کردها و ترکها است.
کنگره “تحولات فعلی در خاورمیانه” را ذکر کرد و به سقوط رژیم سوریه و موفقیت اسرائیل در بازگشت به پروکسی های ایرانی به عنوان دلایلی برای ارزیابی مجدد روابط کرد و ترکیه اشاره کرد. کنگره PKK با پایان دادن به مبارزات مسلحانه ، “مبنایی قوی برای صلح پایدار و یک راه حل دموکراتیک فراهم می کند.” اما همچنین تأکید کرد که یک صلح پایدار ، ترکیه را ملزم به موافقت با “شناخت حق سیاست دموکراتیک و ارائه ضمانت های جامع حقوقی” می کند.
این لحظه نشانگر تغییر است که پیامدهای آن بسیار فراتر از مرزهای ترکیه است و این سؤال را ایجاد می کند: چرا اکنون؟ در سال 1993 ، رئیس جمهور تورگوت اوزال در میان فشار برای عضویت در اتحادیه اروپا ، با PKK تصمیم گرفت ، اما او ناگهان در اثر حمله قلبی ادعا شده درگذشت تا بتواند هرگونه روند صلح را به وجود آورد. اکنون چه چیزی تغییر کرده است تا دولت عمیق ترکیه اجازه دیگری برای تلاش دیگری داشته باشد؟
بدیهی است ، درگیری طولانی مدت برخی در امنیت و ساختارهای سیاسی ترکیه را سود می برد. پایان خصومت ها می تواند از قدرت و اعتبار بخش هایی از ارتش و نخبگان بوروکراتیک کاسته شود. دهه های تلقین ملی گرایی در رسانه ها ، مدارس و تاریخ رسمی تعبیه شده احساسات ضد کرای در اعماق روان ترکیه. معکوس این میراث نه سریع و نه آسان خواهد بود.
مبارزان PKK شامل کردها هستند که شهروند ایران ، عراق ، سوریه و ترکیه هستند. چه چیزی از آنها خواهد شد؟ آیا شهروندان ایرانی در میان آنها به حزب زندگی آزاد زندگی خود به PKK-Offshoot می پیوندند (پجک) یا سایر احزاب مخالف کرد و به مبارزه با رژیم در تهران ادامه می دهند؟ آیا به اعضای PKK که شهروندی ترکیه را در اختیار دارند ، انتخاب می شوند که به ارتش ترکیه جذب شوند یا آنها مستثنی باقی می مانند؟ آیا حتی می توان از آنها برای سرکوب کردگان در سوریه و عراق استفاده کرد؟
اگر PKK دیگر فعال نباشد ، آیا ترکیه به اشغال خود و پاکسازی قومی سرزمین های کرد در سوریه و عراق پایان می دهد؟
ترکیه از بهانه مبارزه با PKK برای گسترش حضور نظامی خود در منطقه کردستان عراق و شروع حمله به مناطق تحت کنترل کرد سوریه از سال 2018 استفاده کرده است. این عملیات بسیاری از غیرنظامیان و روزنامه نگاران را کشته است. اگر PKK دیگر فعال نباشد ، آیا ترکیه به اشغال خود و پاکسازی قومی سرزمین های کرد در سوریه و عراق پایان می دهد؟ این بعید به نظر می رسد ؛ ترکیه از “ضد تروریسم” به عنوان پوشش سیاست های توسعه گرایانه خود استفاده کرده است. مناطق کرد – به ویژه در ترکیه – چندین دهه سرکوب شدید متحمل شده است: انکار سیاسی ، پاک کردن فرهنگی ، شکنجه ، اعتصابات گرسنگی و حبس جمعی. هزاران نفر درگذشتند. آیا دولت ترکیه جنایات خود را تصدیق می کند؟ آیا آنکارا جبران خسارت یا حقیقت و آشتی را ارائه می دهد؟
PKK در طول سالها از ریشه های مارکسیستی لنینیستی خود به سمت “کنفدالیسم دموکراتیک” که از جدایی گرایی جلوگیری می کند ، از جنگ سرد خود تکامل یافته است. PKK از نظر غیرقانونی مترقی بود. آیا انحلال آن می تواند فضایی را برای جنبش های غیرعادی و ضد غربی ایجاد کند تا شکوفا شود ، به خصوص که برخی از کردها اکنون دموکراسی های غربی را ناکارآمد یا “ریاکارانه” در پرداختن به حقوق کرد می دانند؟
آنکارا امیدوار است که انحلال PKK از مبارزات کرد در ترکیه تغییر شکل دهد ، اما رئیس جمهور ترکیه رجب طیب اردوغان احتمالاً منحل PKK را فرصتی برای مهار تحول منطقه ای و تقویت وضعیت ضد اسرائیل خود می داند. اگر قدرتهای جهانی و منطقه ای چنین تغییراتی را بپذیرند ، آنها به طور مؤثر به تحول در منطقه رضایت می دهند که می تواند عواقب منطقه ای و جهانی داشته باشد ، بسیاری از آنها نه تنها برای آرزوهای کرد بلکه برای لیبرالیسم غربی و ارزشهای مترقی مضر خواهند بود.
