جنگ با اسرائیل و سرکوب داخلی مشاغل آنلاین ایران را به آستانه سوق می دهد
در میان ناشی از جنگ 12 روزه اخیر بین ایران و اسرائیل ، اقتصاد دیجیتال در حال حاضر شکننده ایران ضربه ای شدید به همراه داشته است. با خاموش کردن رژیم دسترسی به اینترنت در مناطق وسیعی از کشور ، آسیب به مشاغل آنلاین فاجعه بار بوده است. به گفته ستار هاشمی ، وزیر ارتباطات رژیم ، این بخش متحمل ضرر و زیان به 15 تریلیون تومان شده است – رقمی که وی در مقایسه با بودجه سالانه چندین وزارتخانه.
هاشمی در طی یک جلسه آزاد پارلمان ایران در روز سه شنبه ، 22 ژوئیه ، این ارقام را فاش کرد و تصویری تاریک از پیامدهای خاموشی اینترنت را نقاشی کرد. وی خاطرنشان کرد: نزدیک به 10 میلیون ایرانی به طور مستقیم یا غیرمستقیم در اقتصاد دیجیتال کار می کنند. با این حال ، در طول درگیری ، اشتغال در این بخش 30 ٪ کاهش یافت و بسیاری از مشاغل ضررهای قابل توجهی را متحمل شدند.
خاموش کردن اینترنت توسط “اختیار امنیتی”
هاشمی اذعان کرد که خاموشی ها و محدودیت ها “بنا به صلاحدید مقامات امنیتی” اعمال شده است ، و بیشتر تأیید می کند که منتقدین مدتهاست که ادعا کرده اند: این که رژیم اینترنت را به عنوان یک تهدید امنیتی می داند و نه یک ابزار توسعه. وی خسارت اقتصادی را از محدودیت های اینترنت در 15 تریلیون تومانس در ماه تخمین زد.
علاوه بر محدودیت های داخلی ، زیرساخت های ایران تحت فشار خارجی قرار گرفتند. هاشمی گزارش داد که بیش از 20،000 حمله سایبری شبکه های ارتباطی ایران را در طول جنگ هدف قرار داده است. در حالی که برخی خنثی شدند ، برخی دیگر به سیستم های کلیدی نفوذ کردند. یک مثال با مشخصات بالا ، همانطور که توسط ژورنال وال استریت، یک عملیات سایبری ادعا شده توسط گروه هک “Raven Sparrow” بود که منجر به تخریب کیف پول های رمزنگاری شده با سپاه گارد انقلابی اسلامی (IRGC) شد ، طبق گزارش ها 90 میلیون دلار ارزش داشت.
VPN ها مقصر هستند ، اما سرمایه گذاری فاقد آن است
هاشمی به جای پرداختن به آسیب پذیری های اصلی زیرساختی ، مسئولیت را با سرزنش استفاده گسترده از VPN ها برطرف کرد. وی ادعا كرد كه ترافیک VPN شبکه ملی را آلوده می كند و باعث می شود 30 ٪ درخواست داده ها از بین بروند. با این وجود ، وی همچنین اعتراف کرد که وخامت کیفیت شبکه تا حد زیادی به دلیل عدم سرمایه گذاری در سالهای اخیر است.
رسانه های رسانه ای و فناوری های ایرانی آشکارا بوده اند. در گزارشی از Divar محبوب بازار آنلاین ، اختلالات اینترنتی به عنوان “حمله به قلب اقتصاد دیجیتال ایران” توصیف شده است. این پلتفرم خاطرنشان کرد: خاموشی های اینترنتی نه تنها بر معاملات مالی تأثیر می گذارد بلکه ایران را نیز از به روزرسانی های امنیتی جهانی خارج می کند ، و سیستم های مهم را در برابر حملات سایبری آسیب پذیرتر می کند-پدیده ای که آنها “خودآزمایی امنیتی” نامیده می شوند.
Divar همچنین هشدار داد که قطع ارتباط از زیرساخت های بین المللی ابری باعث تجزیه سیستم های اطلاعاتی مصنوعی شده و باعث کاهش توانایی آنها در جلوگیری از تقلب و وقفه های خدمات می شود.
تأثیر گسترده تر: خروج فناوری و از دست دادن اعتماد
انجمن تجارت اینترنتی در نامه ای به وزیر ارتباطات این هشدارها را تکرار کرد. این هشدار داد که دستکاری DNS و فیلتر سطح پروتکل ، اکوسیستم استارتاپی را ویران کرده و بیش از 400000 شرکت کوچک و متوسط را در معرض خطر فروپاشی کل قرار داده است. این انجمن هزینه کل قطع اینترنت را با بیش از 1.5 میلیون دلار در ساعت محاسبه کرد.
فراتر از آسیب های اقتصادی ، این انجمن نسبت به عواقب عمیق تر هشدار داد: مهاجرت استعداد فنی ، فرسایش اعتماد عمومی و از دست دادن مداوم سرمایه انسانی. به گفته این ، این موضوعات تهدیدهای طولانی مدت برای آینده دیجیتال ایران ایجاد می کند.
در این نامه آمده است: “اینترنت در ایران به جای ابزاری برای توسعه ملی ، به” مظنون امنیتی “تبدیل شده است.
یک الگوی از سال 2019
کارشناسان و منتقدین استدلال می کنند که این آسیب فقط نتیجه جنگ نیست بلکه ناشی از سیاست های داخلی طولانی مدت فیلتر و سرکوب است. از زمان اعتراضات سراسر کشور در نوامبر 2019 ، ایران شاهد الگویی از افزایش محدودیت های اینترنتی در زمان بحران بوده است و به کاهش اعتماد عمومی به سیاست گذاری دیجیتال رژیم کمک کرده است.
علیرغم اعلام این وزارتخانه مبنی بر اینکه دو تریلیون تومن برای جبران خسارت ها اختصاص می یابد ، رهبران تجارت و ذینفعان بخش خصوصی بسیار شکاک هستند. بسیاری معتقدند که تعهدات دولت نه کافی است و نه قابل اعتماد.
انزوا یا اتصال؟
هنگامی که مایل به تبدیل شدن به قطب منطقه ای برای نوآوری دیجیتال بود ، ایران اکنون با یک چهارراه تعیین کننده روبرو می شود. همانطور که گزارش دیور نتیجه گرفت ، کشور باید بین “اتصال” و “انزوا” را انتخاب کند. این انتخابی است که بسیار فراتر از اقتصاد است – چشم انداز نسلی را که می خواهد آینده خود را در دنیای دیجیتال بسازد شکل می دهد.
