بین بازگشایی آن در سال 2021 و اوت 2025 ، ER مرکز تروما بیش از 95000 بیمار را تحت درمان قرار داد.
فاطیما ، مادر بیمار که به پزشکان بدون مرز اعتراف کرده بود ، می گوید: “پسرم به شدت مجروح شد و من هیچ امیدی به بهبودی او نداشتم.” این بیمارستان را داشته باشید. ”
تقریباً 10 سال پیش ، در طول شب 3 اکتبر 2015 ، بیش از یک ساعت ، مرکز تروما کوندوز تحت حملات شدید و طولانی مدت ایالات متحده قرار گرفت. ساختمان اصلی بیمارستان ، که در بخش مراقبت های ویژه ، اتاق های اورژانس ، آزمایشگاه ، اشعه ایکس ، بخش سرپایی ، سلامت روان و بخش فیزیوتراپی قرار داشت ، بارها و بارها مورد اصابت قرار گرفت.
هنگامی که آتش سوزی تمام شد ، گرد و غبار پاک شده و تماس با بازماندگان برقرار شده است ، 42 نفر کشته شده اند ، از جمله 24 بیمار ، 14 نفر از کارمندان MSF و چهار سرپرست بیمار. بیماران در رختخواب های خود سوخته بودند ، مردم از آن جدا شده یا اندام خود را گم کرده بودند ، برخی دیگر هنگام تلاش برای فرار از ساختمان سوزان ، از هوا تیراندازی شده بودند. تا به امروز ، این کشنده ترین حمله ای است که علیه یکی از امکانات ما انجام شده است.
سید حامد هاشمی ، پزشک که در شب حمله به عنوان جراح در یکی از اتاق های عمل مشغول به کار بود ، دو هفته پس از بمب گذاری به بیمارستان مراجعه کرد. او می گوید: “همه چیز سوخته بود.” “اتاق عمل که من در شب حمله کار کرده بودم ، در سقف و دیوارهای آن سوراخ هایی داشت. بطری های اکسیژن و میز عمل به قطعات دراز کشیده بودند. زمان یخ زده بود: شما می توانید لحظه ای که همه کار را متوقف کرده بودند حس کنید.”
رنگ از روی گرمای شعله های آتش ، تاول زده و از بین رفته بود ، قطعات فلزی که کاملاً تحریف شده با آوار روی زمین مخلوط شده اند و سقف در مکان ها به آسمان باز شده است. فعالیت های پزشکی MSF در شمال شرقی افغانستان متوقف شده بود.
چه چیزی نابود شد؟
پروژه MSF در کوندوز در آگوست 2011 به عنوان یک بیمارستان 55 تختخوابی آغاز شد. ما به دلیل درگیری مداوم ، مراقبت های فوری جراحی و درمان پیگیری را برای افراد مبتلا به آسیب های تروما در اثر انفجار بمب ، درختچه و زخمهای گلوله انجام دادیم. قبل از افتتاح بیمارستان ، مردم منطقه که از جراحات شدید رنج می برند ، مجبور شدند سفرهای طولانی و خطرناک را به کابل یا پاکستان انجام دهند ، یا به کلینیک های گران قیمت مراجعه کنند. پس از راه اندازی و کار ، این تسهیلات به سرعت به 70 تختخواب افزایش یافت و تا سال 2015 یک مرکز 92 تختخوابی بود. بیمارستان کوندوز تنها مرکز تخصصی تروما در شمال افغانستان بود.
در سپتامبر سال 2015 ، با ورود نیروهای طالبان ، جنگ در کوندوز تشدید شد و سرانجام کنترل شهر را به دست گرفت و فقط چند هفته بعد آن را از دست داد. بیمارستان در خط مقدم بود و با افراد زخمی غرق شد. ما تعداد تختخوابها را به 110 و سپس 150 افزایش دادیم. تا پایان ماه تعداد زیادی از بیماران وجود داشت که آنها را در دفاتر تحت معاینه قرار می دادند ، در اتاق های معاینه و در تشک های روی کف تثبیت می شدند. در طول این مدت ، مرکز تروما حتی با تغییر کنترل شهر باز ماند.
Esmatullah Esmat می گوید: “ما بسیار مفتخر بودیم که با همه – زنان ، مردان ، کودکان – صرف نظر از قومیت یا وابستگی های سیاسی آنها ، رفتار کنیم.”
پس از حمله ، با اینكه بیمارستان تا حد زیادی از بین نرفت و دیگر عملیاتی نشد ، دسترسی به مراقبت های بهداشتی اضطراری برای هزاران نفر به طور قابل توجهی كاهش یافت و در زمانی كه بیشترین نیاز را داشتند. بیش از یک سال طول کشید تا MSF دوباره خدمات پزشکی را در شهر کوندوز و حتی طولانی تر برای شروع مجدد مراقبت از تروما آغاز کند. در دوره مداخله ، بیمارستان منطقه ای کوندوز برای تلاش و پر کردن شکاف بسیار تلاش کرد.
MSF همچنان به حمایت از پست پیشرفته منطقه در منطقه Chahardara (منطقه دیگری از کوندوز) ، که در قلمرو تحت کنترل مخالف بود ، ادامه داد. پرستاران مراقبت فوری را برای بیمارانی که زخمی یا مجروح شده بودند ، انجام دادند ، اما مراجعه به مرکز تروما کوندوز دیگر امکان پذیر نبود. فقط مراقبت های اساسی در دسترس بود و یک نجات زندگی قطع شد.
چه چیزی بعد آمد؟
MSF نیاز به درک آنچه اتفاق افتاده و از دست دادن بیماران ، دوستان و همکارانش پردازش می کند. این حمله علیرغم اینکه MSF مختصات GPS بیمارستان را با وزارت دفاع ایالات متحده ، وزارت کشور و دفاع افغانستان و ارتش ایالات متحده در کابل به اشتراک گذاشت ، رخ داده است. در پی ، علی رغم بحث و گفتگو با مقامات ایالات متحده و افغانستان در همه سطوح ، MSF راضی نبود که یک تحقیقات مستقل و بی طرف توسط طرفین درگیر انجام شود. با توجه به این ، ما از کمیسیون بین المللی یافتن واقعیت بشردوستانه خواستیم تا یک تحقیق مستقل انجام دهد. با این حال ، بدون توافق دولت های ایالات متحده و افغانستان نتوانست ادامه یابد. در نوامبر 2015 ، ما بررسی داخلی خودمان را منتشر کردیم.
در ژانویه سال 2017 ، MSF تصمیم گرفت با ساخت یک بیمارستان تروما جدید در یک سایت متفاوت در شهر پیش برود. پس از به دست آوردن زمین و تخریب ، ساخت و ساز در اواخر سال 2018 آغاز شد. به طور موازی ، در ژوئیه سال 2017 ، MSF یک کلینیک سرپایی کوچک در کوندوز را برای افرادی که دارای زخم ها و جراحات جزئی ناشی از تروما بودند ، افتتاح کرد ، اما متأسفانه در آوریل 2020 در طول Pandemic Covid-19 بسته نشد و مجدداً بازگردد.
“اما یک چیز که هرگز تغییر نخواهد کرد ، این است که ما به عنوان MSF با همه مطابق نیازهای پزشکی آنها رفتار می کنیم. ما بر اساس نژاد ، جنسیت ، قومیت ، اعتقادات مذهبی یا وابستگی سیاسی متمایز نمی شویم.”
Emilie Buyle ، هماهنگ کننده پروژه MSF در Kunduz
هنگامی که در سال 2021 در جنگ در کوندوز شدید شد ، تیم های MSF-که منتظر ساخت تسهیلات جدید هستند-یک واحد تروما 25 تختخوابی موقت در دفتر خود برای معالجه افراد زخمی ایجاد کنید. سرانجام ، در 16 آگوست 2021 ، MSF تمام بیماران را از واحد تروما ساخته شده به مرکز تروما جدید Kunduz منتقل کرد. به قول یکی از پزشکان که در آن زمان کار می کند: “ما در حالی که ساخت و ساز هنوز ادامه دارد ، کارهای پزشکی خود را انجام می دهیم ، اما سرعتی که همه تیم های ساختمانی و دیگران در حال رفع امور هستند بسیار شگفت انگیز است.”
با آرامش شهر با پایان جنگ ، انواع مراقبت از بیماران مورد نیاز شروع به تغییر کردند. این تیم به جای زخمهای شلیک شده و انفجارهای بمب ، شاهد حوادث ترافیکی جاده ای بود زیرا مردم احساس امنیت بیشتری برای حرکت می کردند. این تغییرات ادامه یافته است. در سال 2023 یک برنامه سرپرستی مقاومت ضد میکروبی آغاز شد و فعالیت های مراقبت از سوختگی در سال 2025 معرفی شد.
مرکز تروما کوندوز امروز
مرکز جدید تروما کوندوز در کشوری وجود ندارد که دیگر در جنگ نباشد بلکه با تعداد بیشماری از چالش های دیگر دست و پنجه نرم می کند. این مرکز دارای یک اورژانس ، یک بخش مراقبت های ویژه ، بخش های بستری و سرپایی ، اتاق های عمل و فضای فیزیوتراپی است.
مرکز تروما دارای 79 تختخواب است و مراقبت های کاملی را برای بیماران مبتلا به صدمات تروما ناشی از سقوط ، تصادفات ترافیکی ، نظم منفجر نشده و موارد دیگر ارائه می دهد. بین ژانویه و ژوئن 2025 ، ما 10253 بیمار را در اورژانس این مرکز دیدیم و 3197 مداخله جراحی انجام شد.
Emilie Buyle ، هماهنگ کننده پروژه MSF در Kunduz می گوید: “شهر Kunduz امروز در سال 2015 با شهر Kunduz Metropolis متفاوت است ، دقیقاً همانطور که ماهیت صدمات تروما تغییر کرده است.” “اما یک چیز که هرگز تغییر نخواهد کرد این است که به عنوان MSF ما با همه مطابق نیازهای پزشکی آنها رفتار می کنیم. ما بر اساس نژاد ، جنسیت ، قومیت ، اعتقادات مذهبی یا وابستگی سیاسی متمایز نمی شویم.”
