این کشور با جمعیت 45 میلیون نفری ، اکنون کشور دومین بحران بزرگ بشردوستانه جهان است-با تغییر توجه جهانی در جای دیگر ، به سرعت شدت می یابد.
افغانستان در حال افزایش عمیق تر به یک پرتگاه بشردوستانه است و میلیون ها نفر در معرض خطر دسترسی به مراقبت های بهداشتی در میان فروپاشی چشمگیر در کمک های بین المللی هستند. این کشور با جمعیت 45 میلیون نفری ، اکنون کشور دومین بحران بزرگ بشردوستانه جهان است-با تغییر توجه جهانی در جای دیگر ، به سرعت شدت می یابد.
از آغاز سال 2025 ، بیش از 364 مرکز پزشکی بسته شده اند و خدمات بهداشتی و درمانی بحرانی را از حدود سه میلیون نفر دور می کنند. طبق اعلام سازمان بهداشت جهانی (WHO) ، 220 کلینیک دیگر در سه ماهه سوم امسال در معرض خطر قرار گرفتن در معرض خطر قرار دارند – به این معنی که بیش از نیمی از 1،068 مرکز بهداشتی کشور می توانند کاملاً از بین بروند.
ادوین سنین سالوادور ، نماینده WHO در افغانستان ، در مصاحبه ای با AFP از کابل ، هشدار داد: “این شاید دو یا سه میلیون نفر دیگر که دسترسی به مراقبت های بهداشتی ندارند.”
در قلب بحران ، افت شدید بودجه خارجی – به ویژه از ایالات متحده است. در اوایل سال جاری ، دولت رئیس جمهور دونالد ترامپ آژانس توسعه بین المللی ایالات متحده (USAID) را از بین برد و اقدامات خود را برای عقب نشینی از WHO آغاز کرد. این حرکت به طور موثری 83 ٪ از برنامه های بشردوستانه با بودجه ایالات متحده را از بین برد و از حمایت هایی که در زمانی بخش های زیادی از زیرساخت های بهداشتی افغانستان را حفظ کرده بود ، حمایت کرد.
USAID پیش از این با بودجه 42.8 میلیارد دلار اداره می شد و 42 ٪ از کل کمک های بشردوستانه جهانی را تشکیل می داد. خلاء باقی مانده برای پر کردن سایر اهدا کنندگان بسیار بزرگ است.
سالوادور گفت: “هنگامی که بودجه متوقف شد ، اهدا کنندگان موجود سعی در پیشرفت داشتند. اما این شکاف قابل توجه است.” “این سیستم در حال حاضر بسیار شکننده است. هرچه مانده است بهترین تلاش خود را می کند – اما این فقط بدتر می شود.”
افغانستان مدتهاست که با چالش های بهداشتی شدید روبرو است. دهه های جنگ زیرساخت های خود را ویران کرده است و کشور همچنان از برخی از بالاترین میزان مرگ و میر نوزادان و مادران در جهان رنج می برد. اکنون ، کارشناسان بهداشت و درمان می ترسند که شیوع بیماری – از دنگی و مالاریا گرفته تا سل – افزایش یابد. واکسیناسیون های روتین ، که از قبل متناقض است ، نیز مورد تهدید قرار می گیرند.
شاید مهمترین فشار برای برنامه ریشه کن کردن فلج اطفال افغانستان باشد که با وجود محدودیت های رو به رشد ، همچنان به فعالیت خود ادامه می دهد. افغانستان یکی از تنها دو کشور است که این بیماری بومی است و دیگری همسایه پاکستان است.
در همین حال ، ناامیدی اقتصادی باعث ایجاد بحران می شود. براساس برنامه توسعه سازمان ملل (UNDP) ، 85 ٪ از افغان ها کمتر از یک دلار در روز زندگی می کنند.
مأموریت کمک به سازمان ملل متحد در افغانستان (UNAMA) درخواست تجدید نظر تازه ای را برای اهدا کنندگان بین المللی صادر کرده و از 22.9 میلیون افغان با نیاز فوری به کمک های بشردوستانه حمایت می کند.
باید بخوانید: دختر 8 ساله پس از استنشاق دئودورانت در چالش رسانه های اجتماعی مرگبار می میرد
