پاسخ دهندگان ایرانی به یک بولتن که درخواست می کنند در مورد تجربیات خود که به دنبال دارو هستند ، پیام های صوتی ، ویدئویی و متنی را که جزئیات مبارزات روزانه را ارائه می دهد ، ارائه می دهند.
چندین پیام گفتند که قیمت هر دو داروهای اساسی و تخصصی در هفته های اخیر ضرب شده است و بسیاری از آنها را وادار به مراجعه به داروخانه های متعدد برای یافتن داروهای ضروری مقرون به صرفه می کند.
برخی گزارش دادند که حتی داروهای سرماخوردگی و آلرژی نیز از نظر کمبود وجود دارد ، و افزودند که به نظر می رسد پس از بازگشت تحریم ها ، تغییر تقریباً غیرمترقبه ای ایجاد شده است.
شورای عالی امنیت ملی ایران قبلاً بود به رسانه های داخلی دستور داده شده تا پوشش را محدود کنند از تحریم های سازمان ملل و پیامدهای آنها را حداقل به تصویر می کشد.
در حالی که مقامات ایرانی به دنبال پایین آمدن تأثیر بودند ، شکایات مردم در غیر این صورت نشان می دهد.
قیمت های سه گانه ، کیفیت
برخی گفتند که در حالی که کیفیت کاهش یافته است ، قیمت دارو سه برابر یا چهار برابر شده است. یکی از مصرف کنندگان گفت قیمت یک بسته پنج قرص آنتی هیستامین ها از 250،000 ریال (حدود 2.16 دلار) به 1.2 میلیون ریال (حدود 10.37 دلار) در یک ماه افزایش یافته است.
برخی دیگر در جستجوی چندین داروخانه فقط برای یافتن یک جعبه داروی باقی مانده تنها که با قیمت های تورم فروخته می شود ، توصیف کردند.
یکی از پیام های صوتی گفت: “پیش از این ، داروهای مورد نیاز ما در دسترس بودند و با تأیید مرکز هموفیلی و سازمان غذا و دارو می توانیم آنها را از داروخانه ها بدست آوریم. اما اکنون این داروها کمیاب شده اند و ما باید برای هر یک 20 میلیون ریال (173 دلار) بپردازیم.”
حداقل دستمزد ایران برای سال 2025 104 میلیون ریال در ماه است که معادل 94 دلار است.
برخی از پیام ها حاکی از آن است که افراد مجبور شده اند داروها را جنجال کنند ، از وعده های غذایی پرش کنند یا فداکاری های دیگری را برای تهیه درمان انجام دهند.
یک پاسخ دهنده دیابتی گفت: “داروهای من قبل از جنگ و قبل از تحریم ها گران بودند ، اما اکنون آنها جیره بندی شده اند. من باید از وعده های غذایی پرش کنم زیرا بعد از هر وعده غذایی به قرص نیاز دارم و نمی توانم هزینه بیشتری را تحمل کنم.”
یکی دیگر از پاسخ دهندگان گفت که او غذای خانواده خود را برای پرداخت داروهای همسرش کاهش داده است. یک خانه دار گزارش داد که با وجود عدم کسب درآمد ، بیش از 60 میلیون ریال (حدود 518 دلار) را برای داروهای دستگاه گوارش هزینه کرده است.
سرزنش و ناامیدی
بسیاری از ایرانیان سیاست های دولت را برای این بحران مقصر دانستند.
یکی از پاسخ دهندگان گفت: “این داروها قبلاً کمیاب و گران بودند ، اما پس از تحریم های سازمان ملل بدتر شدند. مقامات رنج نمی برند ؛ این طبقه متوسط و کارگران است.”
مقامات ایران به طور معمول کمبودها را به فشار خارجی نسبت می دهند ، در حالی که منتقدین و مخالفان به سوء مدیریت و فساد اشاره می کنند.
