اسقف دنیس ننولتی از کیلدره و لیلین. تصویر: CCO
منبع: دفتر رسانه کاتولیک ایرلندی
اسقف دنیس ننول در روز یکشنبه در کلیسای جامع فرضیه باکره مریم باکره ، کارلو را به این خانه داد.
پدر من همیشه به ما می گفت راه های زیادی برای پرسیدن سؤال وجود دارد. من فکر می کنم این در یک زمان در زندگی ما بود که ما سوالات زیادی می پرسیدیم! وکیل از عیسی در انجیل لوک می پرسد: “و همسایه من کیست؟” و در پاسخ به آن ، داستان ساماری خوب آشکار می شود. ما ممکن است تصور کنیم که این سؤال از ذهن کشیش و لویت پیش می رود: “اگر من برای کمک به این مرد متوقف شوم ، پس چه اتفاقی برای من خواهد افتاد؟” ، در حالی که ساماری خوب این سؤال را معکوس کرد: “اگر من برای کمک به این مرد متوقف نشوم ، چه اتفاقی برای او خواهد افتاد؟” شاید این مثل در واقع یک سؤال بسیار متفاوت از مطرح “و همسایه من باشد؟” بپرسد ، اما بیشتر اشاره می کند “چگونه می توانم با شخص نیازمند همسایه باشم؟”
Fratelli Tutti به ما یادآوری می کند که همه ما با تماس با رنج تغییر می کنیم. در این روزها بسیاری از زیارت های لوردز ، هیچ جا مشهودتر از لوردز برای دیدن اینکه چگونه رنج می تواند حتی سخت ترین قلب را نرم کند ، مشهود است. مثل لوک یادآوری است که با وجود فردگرایی دنیای امروز ، هیچ کس جزیره ای نیست ، هر یک از ما قطعه ای از قاره بشر است. در حالی که همه گیر جهانی حافظه اخیر ، شماره گیری را تا زمان کمی بر فردگرایی می چرخاند ، همانطور که برای مدتی همه ما به دنبال یکدیگر بودیم ، به نظر می رسد که خطر چند ساله بازگشت به یک فردگرایی پیش فرض است که هنوز هم آن مرد فقیر را رها می کند و در جاده از اورشلیم به جریکو رها می شود.
همانطور که افراد ایمان تمرکز ما باید همیشه روی کسی که روی زمین دراز کشیده است باشد ، کسی که خشن شده و برای مردن باقی مانده است. دوست داشتن خدا و همسایه دوست داشتنی از بسیاری جهات بسیار ساده است ، در حالی که به همان اندازه پیچیدگی های عظیمی را به همراه دارد. ما آن را اغلب در سراسر اروپا می بینیم که همبستگی می تواند از نظر کمبود باشد. ما آن را در ظهور “راست افراطی” می شنویم که ایجاد ترس مانترا آنها است. این نوع اروپا نیست که پدران بنیانگذار ما ، با الهام از سنت کلمبانوس ، پیش بینی شده و نوع اروپا که ما امروز در آن زندگی می کنیم. ما آن را در یک غزه سوخته می بینیم که از قبل آواره شده و گرسنگی خواسته می شود که با کمتر کار کنند. ما آن را در یک اوکراین تحت یک مانع مداوم از حملات شبانه می بینیم. اروپا به خطر می افتد که در لبه ها شکستگی می کند ، زیرا به فردگرایی اجازه داده شده است تا همبستگی را به خود جلب کند. سرمایه گذاری در صنایع تسلیحاتی با هزینه بودجه های بشردوستانه سرد است. قبلاً “در باغ پشت من نبود” ، اکنون می توان به راحتی “در کشور من استقبال نکرد”. این مرد که در جاده جریکو قرار داشت ، باقی مانده است.
کلمبانوس از کارلو آمد. اینجا در این مکان بود که او پرورش و پرورش یافت. هر روز کلمبانوس ، از زمان اولین تکرار ، بیست و هفت سال پیش ، با بخشی از زندگی این قدیس اروپایی صحبت کرده است ، همه ما دلیل خوبی داریم که به عنوان خودمان ادعا کنیم – Annegray ، Fontaine ، Luxeuil ، Saint Gallen ، Bregenz ، Milan ، Bobbio. به شرم ما در ایرلند کلمبانوس در کشورهای فرزندخواندگی وی بسیار بیشتر از کشور مبدا وی است. ما باید ریاضیات را انجام دهیم ، موضوع مورد علاقه پاپ لئو ، کلمبانوس در این جزیره 47 سال بود که تنها 25 سال در قاره اروپا بود.
پیشنهاد می شود که وی از یک خانواده شش ، پنج پسر و یک خواهر کوچکتر آمده است که او کوچکترین پسر است. وی پس از عموی خود ، کلمن از کلوین ، کولمن نامگذاری شد. او هنگامی که در بنگور توسط Comghall در حدود 575AD در بنگور منصوب شد ، کلمبانان یا کلمبانوس را به عنوان نام خود در دین گرفت. ما Jonas of Bobbio ، راهب ایتالیایی ، نویسنده و Abbot را داریم که شاید از یک گزارش بیش از حد چشمگیر از فراق نهایی Columbanus از Myshall تشکر کنیم. او با گفتن مادرش از تمایل خود برای پیگیری یک حرفه ای ، در اشک ریخت و در آستانه درب مجتمع رینگفورت ، در تلاش برای جلوگیری از خروج خود ، پرتاب کرد. او به او گفت که غمگین نشود ، از بدن سجده خود قدم برداشت و به سمت شمال حرکت کرد. همانطور که می گویند بقیه تاریخ است ، هرگز دوباره به این قسمت ها برنگردید. سفری که او را به کلنارد ، Cleenish ، Bangor و بعداً به دریاهای مرتفع می برد.
گفته می شود که کسانی که از کنار دریا می روند ، مسیرهای خاص خود را طی می کنند. در حالی که ما بدهی عظیمی از دوستان سنت کلمبانوس ، شمال و جنوب و در سراسر قاره را مدیون هستیم ، برای کارهایی که بر روی روش کلمبا ، Turas Columbanus ، از طریق کلمبانی انجام شده است. ما همچنین باید بپذیریم که نمی توانیم مسیر دقیق دریاها را بدانیم. یک پیشانی یا یک خنجر می توانست Columbanus و دوازده همراهش را از هر جهت منفجر کند ، اما آنها در ساحل برتون ، فرانسه مدرن به زمین نشستند.
پیام او سازش ناپذیر بود. او عقب نماند. اگر او در آن جاده از اورشلیم تا جریکو با کشیش یا لایت آشنا شده بود ، شکی نداشتند که همسایه بودن با نیازمندی که نیاز دارد. برای کلمبانوس مسیح همیشه لنگر و مرکز مأموریت خود بود. او نمونه ای از آن را ارائه داد ، نمونه ای سخت از فروتنی ، مجازات ، فروتنی و خیریه. این مثال بسیاری را به خود جلب کرد و به همین ترتیب صومعه ها در سالهای بعد تأسیس شدند.
پاپ بندیکت در آدرس زیبای آنجلس خود در 11 ژوئن 2008 ، درباره Columbanus با معرفی اعتراف خصوصی و مکرر به قاره صحبت کرد. من در مقیاس مجازات های کلمبانوس سرگرم شدم ، پاپ بندیکت اظهار داشت که آنها به دلیل تناسب بین گرانش گناه و نوع مجازات تحمیل شده توسط اعتراف کننده ، تعرفه شده اند. مجازات هایی که امروز مورد تحقیر قرار می گیرند.
روز XXVI Columbanus در اواسط سال جوبی امید است. موضوع خاصی که شامل هر عنصر این جشن سه روزه بود ، “پیاده روی در امید” بود. کلمبانوس و همراهانش در زمانی که برای مسیحیت مطلوب بود ، به سواحل قاره اروپا رسیدند. آنها خیلی قرون تاریک بودند. Columbanus در آن زمان های تاریک ، مانند ساماری خوب در جاده از اورشلیم تا جریکو ، درخشش امید بود. ما هرکدام به آن درخشش امید فراخوانده شده ایم که همسایه با نیازمندان باشد. اسقف دنیس نروتی اسقف Kildare و Leighlin است
