ابوظبی – نسیم جدیدی وجود دارد که از طریق خاورمیانهبشر شما می توانید آن را در مکالمات بر سر قهوه ، در دستهای آرام بین رهبرانی که زمانی فاصله خود را حفظ کرده بودند ، و در حرکت رو به رشد به سمت منطقه ای که نه با درگیری بلکه با همکاری تعریف می شود ، احساس کنید. این هفته ، هنگامی که من در اجلاس گفتگوی گفتگوی خاورمیانه-آمریکایی (MEAD) در ابوظبی شرکت کردم ، از امکانات پیش رو و مسئولیت مشترک برای تصرف آنها برخورد کردم.
ابراهیم توافق می کند، فقط چند سال پیش امضا شده ، یک نقطه عطف تاریخی را مشخص کرد. عادی سازی بین اسرائیل و امارات متحده عربی ، بحرین ، مراکش و سودان ثابت کرد که صلح بین اعراب و اسرائیلی ها نه تنها ممکن است – عملی ، سودآور و محبوب است. اما کار به پایان رسیده است. توافق نامه ها هرگز به عنوان نتیجه گیری در نظر گرفته نشده بودند. آنها فصل آغازین تحول منطقه ای گسترده تر هستند.
اکنون زمان آن است که آنچه را که برخی از آنها را حلقه می نامند گسترش دهیم صلح – ائتلافی از سازمان های سازمان ملل متحد نه با یکنواختی بلکه با علاقه مشترک و چشم انداز برای خاورمیانه با هم پیوسته تر. کشورهایی که زمانی با ظن یکدیگر را در نظر می گرفتند ، اکنون سرمایه گذاری های مشترک را در زمینه فناوری ، انرژی ، آموزش و فرهنگ راه اندازی می کنند. این فقط مربوط به دیپلماسی نیست ؛ این یک تغییر شکل عمیق است که به نفع متقابل است.
مهمتر از همه ، دایره صلح نباید محدود به دنیای عرببشر فرصت های قابل توجهی برای کشورهای غیر عرب-در آفریقا ، آسیای میانه و در سراسر جهان وسیع تر مسلمان-برای تعامل با اسرائیل و شرکای آن وجود دارد.
مسیر پیش رو خواستار یک چارچوب انعطاف پذیر و فراگیر تر است ، که بازیگران جدید را به جدول دعوت می کند و بازتاب ملیله های متنوع منطقه است.
البته ، هیچ بحثی در مورد صلح منطقه ای بدون پرداختن به مانع اصلی کامل نیست: جمهوری اسلامی ایران. در حالی که بسیاری در منطقه عادی سازی و همکاری را دنبال می کنند ، ایران همچنان به گسترش ترور ، تأمین مالی شبه نظامیان پروکسی و تهدید کشورهایی که به سمت صلح کار می کنند ، را تهدید می کند. مقابله با فعالیتهای بی ثبات کننده تهران ضروری است. وحدت روزافزون منطقه علیه پرخاشگری ایران یکی از محرک های اصلی پیشرفت دیپلماتیک امروز است.
تقویت پیوندهای جدید
من به عنوان مدیرعامل کنفرانس روسای جمهور سازمان های بزرگ یهودی آمریکا ، افتخار می کنم که به این مکالمات بپیوندم. جامعه ما مدتهاست که تلاش های خود را برای تقویت روابط بین اسرائیل و همسایگانش و حمایت از ابتکاراتی که باعث ایجاد پل ها می شود ، چه از طریق دیپلماسی رسمی و چه در تعامل با مردم ، حمایت کرده است. آنچه امروز شاهد آن هستیم بسیار فراتر از حرکات نمادین است. ما در حال تماشای مراحل اولیه یک تصور مجدد منطقه ای هستیم – و در شکل دادن به آن نقشی داریم.
این تحول محدود به کاخ ها یا مجالس نیست. این اتفاق در کلاسهای درس ، اتاق های هیئت مدیره ، آزمایشگاه های تحقیقاتی و مبادلات فرهنگی رخ می دهد. مردم یهود ، با میراثی که شامل تبعید و بازگشت ، سنت باستانی و نوآوری مدرن است ، چشم انداز مشخصی را برای این لحظه به ارمغان می آورد. ما اعتقاد عمیقی در گفتگو ، با مشارکت و وعده صلح داریم – نه به عنوان یک آرزوی دور بلکه به عنوان یک هدف قابل دستیابی.
از آنجا که اجلاس مید صداهایی از سراسر منطقه و جهان به دست می آورد ، ما باید این حرکت جدید را در آغوش بگیریم و نقش خود را برای حفظ آن انجام دهیم. توافق نامه ابراهیم در را به خاورمیانه متفاوت باز کرد. این وظیفه ما – آمریکایی ها ، عرب ها ، اسرائیلی ها و دیگران است – که با هدف و دید از آن درب عبور کنیم.
نویسنده معاون اجرایی و مدیر اجرایی کنفرانس روسای جمهور سازمان های بزرگ یهودی آمریکا است.
