صابر فاكوری هنگام 13 سالگی اولین جنگ سازمان یافته خود را در افغانستان انجام داد. این یک مسابقات کونگ فو بود ، جایی که او برای رسیدن به مسابقات قهرمانی باید سه دعوا کسب کند. او در آن روز هر سه دعوا را برنده شد. و او از آن زمان پیروز شده است.
فاكوری با لبخندی می گوید: “من جنگ را دوست دارم.”
یک کودک 23 ساله ، فاکوری دوستانه ، مودب و پر از قدردانی است زیرا در مورد سفر خود از افغانستان به ایالات متحده ، جایی که در اکتبر گذشته به آنجا رسید ، صحبت می کند. خواهر کوچکتر او ، نرس ، در کنار او نشسته است و به ترجمه این گفتگو کمک می کند زیرا او با شجاعت برای بهبود زبان انگلیسی خود کار می کند. او از جملات شکسته خود عذرخواهی می کند ، اگرچه درک او بسیار آسان است. ساخت او ورزشکار است اما ارعاب کننده نیست – مطمئناً وقتی فکر می کنید در مورد یک مبارز هنرهای رزمی مختلط فکر می کنید ، تصور نمی کنید.
Fakoori فروتنی را تابش می کند ، که همچنین از یک جنگنده مستقر غیر مشخص است. این فروتنی باعث می شود وقتی تلفن خود را از بین می برد و ویدئویی از دعوا را که در ثانیه ها به دست آورد ، فقط با یک ضربه ویرانگر به سر ، فیلمبرداری می کند.
این هفته ، فاكوری برای اولین بار در مسابقات قهرمانی مبارزات مد سیتی در روچستر به قفس در خاک آمریكا می رود. و در حالی که او تازه وارد رقابت در صحنه محلی است ، جنگ همیشه در خون او بوده است.
او می گوید: “پدر من در جوانی جنگنده بسیار خوبی بود.” “و برادر من در کشتی گیری قهرمان شد. او 10 یا 11 دعوا داشت ، اما بازوی خود را شکست و متوقف شد. پسر عموی من نیز یک جنگنده بود. همه ما از آن لذت می بریم.”
یکی از پنج خواهر و برادر ، فاكوری می گوید كه به دلیل سابقه خانوادگی و محبوبیت جنگ در افغانستان ، در چنین سنین جوانی به آموزش خود رفت. اما به سرعت آشکار شد که Fakoori چیزی بیش از اسپارینگ تفریحی مقدر شده است. او توضیح می دهد: “وقتی من در افغانستان زندگی می کردم ، مردم من را می شناختند زیرا من بهترین هستم.”
این صحبت نفس نیست. فاکوری هفت بار قهرمان ملی افغانستان در رشته های MMA ، کیک بوکسینگ و کونگ فو است و او رکورد کاملی از 54 برد و بدون ضرر دارد. اما هنگامی که طالبان در سال 2021 به قدرت بازگشت ، حرفه او – و صحنه MMA در افغانستان – به یک توقف فریاد زد.
فاكوری می گوید: “وقتی طالبان وارد افغانستان شدند ، تمام سالن های بدنسازی بسته شدند.” “آنها گفتند که همه مبارزان دیگر نمی توانند در MMA به رقابت بپردازند ، زیرا احساس می کردند خیلی خطرناک است. آنها دوست ندارند مردم در صورت مشت یا لگد شوند.”
فاكوری با حرفه مبارزات خود در نگه داشتن نامحدود ، برای امنیت و بهزیستی خود جنگید ، با یك حادثه خاص تقریباً برای زندگی وی هزینه داشت.
او به یاد می آورد: “سارقین می خواستند موتور سیکلت من را بدزدند.” “من شروع به مبارزه با آنها کردم ، اما آنها با چاقو مرا مجروح کردند. آنها شانه و پای من را مجروح کردند.”
زخمهای چاقو روی بدن او بهبود می یابد ، اما فاکوری و خانواده اش می دانستند که آنها نمی توانند در افغانستان بمانند. پس از فرار و انتظار بیش از دو سال در پاکستان ، از طریق یک برنامه ویزا برای کارکنان سابق آژانس های آمریکایی وضعیت پناهندگان به ایالات متحده داده شد. (پدر فاكوری 20 سال را برای خدمات امداد كاتولیك ، یك سازمان بشردوستانه با بودجه دولت آمریكا گذراند.)
خانواده Fakoori از طریق برنامه Welcome Corps وارد مینسوتا شدند.
اندی مک گین ، یکی از حامیان مالی این گروه می گوید: “نحوه کار این برنامه این است که شما درخواست می کنید برای یک خانواده یا گروهی از پناهندگان که به دلیل اسکان مجدد تأیید شده اند ، باشید.” وی گفت: “بنابراین برادرزاده من (رئیس سابق پدر فاكی) گفت كه او قصد دارد حامی مالی شود و از فرید پرسید كه آیا او و خانواده اش مایل به انتخاب هستند اگر آنها انتخاب شوند. او گفت بله. بنابراین او اعمال می شود. کارگران). ”
هنگامی که خانواده به آمریکا رسیدند ، مک گین به آنها کمک کرد تا مدرسه را راه اندازی کنند و شغل پیدا کنند و فاکوری بار دیگر احساس اصرار به جنگ را احساس کرد.
فاكوری می گوید: “وقتی به ایالات متحده آمدم ، به آقای اندی گفتم كه من یك جنگنده خوب در افغانستان هستم.” “او گفت که یک سالن ورزشی خوب برای من پیدا خواهد کرد.”
مک گین پس از تماس با چند مرکز آموزش MMA از طریق مینسوتا ، سرانجام راهی آکادمی هنرهای رزمی برنزویل و صاحب جاستین “گاس” کراتزکه شد.
Kratzke ، یک هنرمند رزمی مادام العمر ، پس از بازنشستگی از جنگ در سال 2011 ، مربیگری دانشجویان را آغاز کرد. اما وقتی مک گین با همسر و صاحب خود ، ناکیتا تماس گرفت و صحبت کرد ، شکاک بود.
Kratzke با خنده می گوید: “ما یک تماس گرفتیم و (اندی) کلماتی را گفت که به عنوان مربی در دنیای MMA ، ما را به هم می اندازد:” من دوستی دارم که می خواهد یک مبارز حرفه ای باشد و او می گوید او خوب است. ” “من گفتم ،” فرصتی نیست. ” من این آهنگ را بارها و بارها شنیدم.
فاكوری به همراه پدر و پسر عموی خود همه به دیدار ورزشگاه آمدند و در آنجا توانستند پیشینه کمی بیشتر در مورد گذشته جنگ خود فراهم كنند.
Kratzke ادامه می دهد: “من هنوز شک و تردید داشتم ، اما او بسیار فروتن بود و هیچ نشانه ای از استکبار نداشت.” “او گفت ،” بگذارید من به شما چیزی نشان دهم “، و چند فیلم از خودش به من نشان داد که باورنکردنی به نظر می رسد. این وقتی شروع کردم به فکر کردن ،” خوب ، ما می توانیم با این کار کنیم. ”
علی رغم اینکه سالها در MMA تمرین نکرد ، فاکوری بلافاصله دوباره به شکل قدیمی خود افتاد و آرزو کرد مربیان و دانشجویان دیگر در ورزشگاه. او تعدادی از آنها را نیز مورد ضرب و شتم قرار داد.
Kratzke می گوید: “روز اول که او با همه درگیر شد ، می توانید بگویید تفاوت بزرگی در نحوه آموزش آنها در اینجا و نحوه آموزش آنها در افغانستان وجود دارد.” “همه چیز کاملاً تماس بود. او به من گفت ،” من از کجا هستم ، هر بار که تمرین می کنیم ، می جنگیم. ” بنابراین مجبور شدم کمی با او صحبت کنم و به او بگویم که ما سعی می کنیم در تمرینات خود کمی فنی تر و بازیگوش تر باشیم و او بلافاصله آن را برداشت. ”
علی رغم اینکه تنها چند ماه در این تیم حضور داشت ، Kratzke و Fakoori خیلی سریع تصمیم گرفتند که او آماده رقابت است. با پیشینه خود ، فاكووری قبلاً دعواهای بیشتری نسبت به بسیاری از مبارزان در كل حرفه خود داشته است.
تنها مشکل این است که هیچ سابقه رسمی درگیری های وی وجود ندارد.
Kratzke توضیح می دهد: “من قبلاً برای کمیسیون ایالتی کار می کردم که بر MMA و بوکس به عنوان بازرس نظارت داشته باشد.” “بنابراین من با رئیس کمیسیون صحبت کردم و به او در مورد تجربه صابر در افغانستان اطلاع دادم ، اما آنچه که آنها طرفدار آن را می دانند ممکن است در اینجا مانند اینجا نباشد. در اینجا ، شما به عنوان یک آماتور طبقه بندی شده اید اگر هرگز به جنگ پرداخت نشده اید. حتی اگر او بیش از 50 دعوا داشته است ، اما سابر هرگز پرداخت نشده است ، بنابراین او به عنوان یک آماتور طبقه بندی شده است.”
این ممکن است مدت طولانی نباشد. بسته به نتیجه مبارزه خود در این هفته ، فاكوری امیدوار است كه به طور رسمی طرفدار شود و شروع به كار به سمت هدف خود برای جنگ در UFC كند.
او می گوید: “من برای این کار بسیار سخت کار می کنم.” “اما اگر من برنده شوم یا از دست بدهم ، مشکلی نیست. این خوب است. این اولین مبارزه من در ایالات متحده است.”
Kratzke می افزاید: “در اینجا ما می گوییم که برنده یا از دست می رود ؛ این برنده یا یادگیری است.”
تمام خانواده Fakoori این هفته در جمع حضور خواهند داشت تا ببینند که او در مرحله بعدی قرار دارد ، همانطور که هم تیمی هایش در آکادمی هنرهای رزمی برنزویل و برخی از افراد از سپاه خوش آمدید. این شبکه پشتیبانی در ایالات متحده برای فاکوری بسیار مهم است ، اما داشتن شبکه پشتیبانی وی در افغانستان با او با روح به همان اندازه مهم است.
او با لبخند می گوید: “افغانستان کشور من است.” “من دوستان زیادی دارم که هنوز در آنجا هستند که بسیار نزدیک هستند. همه آنها مبارز هستند و من همه آنها را دوست دارم.”
