علیرغم همه مشکلات، رئیس جمهور دونالد ترامپ یک بار دیگر نشان داد که خرد غیر متعارف می تواند به آنچه دیپلماسی سنتی نمی تواند دست یابد. موفقیت اخیر او در میانجی‌گری برای یک توافق صلح تاریخی در خاورمیانه – کشاندن طرف‌های متخاصم طولانی‌مدت به میز مذاکره و تضمین آتش‌بس بین اسرائیل و حماس – گواهی بر توانایی او در سرپیچی از انتظارات و ارائه نتایج در جایی است که دیگران شکست خوردند.
این دستاورد که اکنون در تاریخ دیپلماتیک مدرن حک شده است، صرفاً یک شانس نبود. این محصول ذهن تحلیلی پرزیدنت ترامپ، درک غریزی او از پویایی درگیری در زمان واقعی، و امتناع او از محدود شدن به اینرسی بوروکراتیک بود. دولت های قبلی مدت ها امید به صلح معنادار در منطقه را رها کرده بودند. پرزیدنت ترامپ ثابت کرد که آنها اشتباه می کنند.
اکنون پرزیدنت ترامپ با شتابی که در کنار خود دارد، توجه خود را به اوکراین معطوف کرده است. رویکرد او تشدید یا ارسال بی پایان تسلیحات نیست. در عوض، او آتش‌بسی را بر اساس واقعیت‌های سرزمینی کنونی پیشنهاد می‌کند – حرکتی جسورانه که زندگی را بر خطوط روی نقشه اولویت می‌دهد. او قبلاً گفتگوهای مستقیمی را با رئیس جمهور ولادیمیر پوتین آغاز کرده و با رئیس جمهور ولادیمیر زلنسکی ملاقات کرده است که نشان دهنده تمایل به تعامل با همه طرف ها بدون تعصب است.
استراتژی پرزیدنت ترامپ ریشه در عمل گرایی دارد. او درخواست رئیس جمهور زلنسکی برای موشک های تاماهاوک را رد کرد و دلیل آن نیاز به حفظ ذخایر آمریکا بود. او در عوض چشم اندازی از صلح ارائه کرد که با مذاکره شکل گرفته بود، نه قدرت آتش. این امر منعکس کننده دکترین خاورمیانه ای اوست: از دیپلماسی اهرمی استفاده کنید، در جایی که لازم است فشار وارد کنید و همیشه پایان بازی را در معرض دید قرار دهید. ممکن است منتقدان روش های او را مسخره کنند، اما نتایج بلندتر از لفاظی است. زمانی توافق غزه غیرممکن تصور می شد. حالا این یک واقعیت است. اوکراین ممکن است بعدی باشد.
ذهن تحلیلی پرزیدنت ترامپ در عمل
تحلیل پرزیدنت ترامپ پس از دیدار با پرزیدنت زلنسکی، تفکر استراتژیک او را با تأکید بر واقعیت‌های میدان نبرد، محدودیت‌های منابع و مبادلات ژئوپلیتیکی نشان داد. امتناع او از تامین موشک‌های تاماهاوک – «هرگز نمی‌دانی چه زمانی به آنها نیاز خواهی داشت» – فقط یک نگرانی لجستیکی نبود. این یک حرکت حساب شده برای حفظ اهرم و جلوگیری از درهم تنیدگی بود.
پیشنهاد رئیس جمهور زلنسکی برای مبادله پهپادهای اوکراینی با موشک های آمریکایی با خوش بینی محتاطانه مواجه شد. پرزیدنت ترامپ کارآمدی پهپادهای اوکراینی را تصدیق کرد و نسبت به این ایده که نشان دهنده ظرفیت او برای ارزیابی دارایی‌های میدان نبرد و مذاکره با گزینه‌های جایگزین است، ابراز علاقه کرد. این نشان‌دهنده انعطاف‌پذیری پرزیدنت ترامپ در ایجاد راه‌حل‌های تاکتیکی است که با توانایی‌های هر دو کشور همخوانی دارد.
دکترین او “در جایی که هستند توقف کن” – که خواستار آتش بس در خطوط نبرد کنونی است – ارزیابی لحظه ای کنترل سرزمینی و رویکردی عمل گرایانه برای حل مناقشه بود. او در پستی نوشت: «خون به اندازه کافی ریخته شده است، با خطوط مالکیتی که توسط Warfare and Guts تعریف شده است»، که نشان دهنده تغییر از ایده آلیسم به واقع گرایی است.
خرد متعارف، نتایج غیر متعارف
استراتژی صلح ترامپ در سادگی و در عین حال از نظر تأثیر عمیق غیر متعارف است:
• گفتگوهای مستقیم بر سر مذاکرات نیابتی: او شخصاً با رهبرانی مانند رئیس جمهور پوتین و رئیس جمهور زلنسکی صحبت می کند و بوروکراسی را کاهش می دهد.
• خودداری استراتژیک کمک های نظامی: پرزیدنت ترامپ با تردید در انتقال موشک، از دارایی های نظامی به عنوان ابزار چانه زنی استفاده می کند تا ابزار تشدید تنش.
• استفاده از موفقیت های گذشته: دستاورد او در غزه به عنوان یک الگو عمل می کند و خود رئیس جمهور زلنسکی ابراز امیدواری کرد که “تحرک در روند صلح خاورمیانه به پایان جنگ کشورش با روسیه کمک کند.”
نتیجه گیری: دکترین امکان
دکترین صلح پرزیدنت ترامپ فقط یک مانور سیاسی نیست، بلکه بیانیه ای است که دیپلماسی را نباید در غل و زنجیر پیشینه قرار داد. موفقیت او در خاورمیانه ثابت می کند که رهبری جسورانه، مشارکت مستقیم و خویشتن داری استراتژیک می تواند قواعد حل مناقشه جهانی را بازنویسی کند. اکنون، با تمرکز بر اوکراین، پرزیدنت ترامپ همان فرمول را به کار می گیرد: خرد غیر متعارف، تحلیل زمان واقعی، و مذاکره بی باک.
جایی که دیگران بن بست می بینند، رئیس جمهور ترامپ فرصت را می بیند. جایی که دولت های گذشته با احتیاط قدم برمی دارند، او قاطعانه حرکت می کند. اگر صلح در غزه زمانی غیرقابل تصور بود و اکنون به واقعیت تبدیل شده است، صلح در اوکراین – هر چند غیرمحتمل – مستحق همین پیگیری است.
تاریخ به تردید پاداش نمی دهد. به یاد کسانی است که جرأت کرده اند تلاش کنند. و در این لحظه، رئیس‌جمهور ترامپ تلاش می‌کند – با شرایط خودش، با ابزار خودش، و با چشم‌اندازی که ممکن است مسیر جنگ را تغییر دهد.
