اروپا تابستانی آتش سوزی شدید / اروپا / مناطق / صفحه اصلی را کشف کرد

گرما ، خشکسالی و یک شروع خوشبخت

آتش سوزی ها ، حتی موارد شدید ، معمولاً دارای یک ماشه پیشانی هستند: یک باسن سیگار ، یک آتش سوزی مزرعه خارج از کنترل ، یک آتش نشانی. آتش سوزی در 17 ژوئن نشد. رعد و برق ، طبق یک بازسازی مشاجره ، خط برق را زد.

در ابتدا ، آتش سوزی به آرامی ، در پوشش گیاهی مرطوب جریان Ribeira de Frades ، به آرامی پیش رفت. با رسیدن به تپه ، ساکنان Escalos Fundeiros ، با دیدن دود ، ساعت 2:39 بعد از ظهر به آتش نشانی فراخوانده شدند. تا ساعت 3 بعد از ظهر ، هواپیماهای اول قبلاً در هوا بودند.

در همین حال ، سه کیلومتری دورتر ، در همان خط برق ، آتش سوزی دوم در حال شکستن بود ، به زودی به اولی پیوست: “احتراق مضاعف” بسیار نادر. در همین حال ، در نزدیکی Góis ، یک سوم آتش سوزی عظیم در حال خشم بود که روزها نجات دهنده ها را مشغول می کرد و در نهایت به منطقه ای که اکنون در اطراف Pedrógão می رسد ، می رسند.

فرناندز توضیح می دهد: “در پایان ، چگونه شروع به کار کمی کرد.” “این تفاوت با شرایط ، که آن سال شدید بود ، ایجاد شد.” پس از دو سال خشکسالی ، بهار در 80 سال خشک ترین بوده است. در ماه ژوئن ، یک موج گرما دمای بالاتر از 40 درجه سانتیگراد را به همراه داشت و جو را ناپایدار کرد. “شاخص آب و هوای آتش از زمان اندازه گیری آن در بالاترین حد خود بود. و در واقع ، این یکی از سخت ترین فصول تا کنون بود.”

نیم ساعت جهنم

برای چند ساعت اول ، آتش سوزی به تدریج رشد کرد. سپس ، حدود ساعت 6 بعد از ظهر ، همه چیز تغییر کرد. فرناندز می گوید: “این به سمت جنوب گسترش می یافت.” “سپس یک باد شدید از باد ، که به یک رعد و برق در ارتباط است ، آن را 90 درجه تر کرد.” شعله های آتش در حال حاضر در حدود یک کیلومتر در ساعت و در حد توانایی نظری برای کنترل آن پیشرفت می کردند. جبهه طولانی بود و باد به تمام نیروی آن برخورد کرد.

“این زمانی است که آتش سوزی به هیولا شد که ما می شناسیم.” غوغا قطعات رشته ای را به دور از آن حمل می کردند و ستونی از دود و هوای جوش را که از فضا قابل مشاهده است ، دامن می زد. ابر Pyrocumulonimbus بیش از 12 کیلومتر افزایش یافت و یخ ، رعد و برق را تولید کرد و طوفان های طوفان را ایجاد کرد.

حوالی ساعت 8 بعد از ظهر ، ستون فرو ریخت: “فرونشست” ، یک رویداد بسیار نادر در اروپا. در عرض چند دقیقه ، دوش پیش بینی های رشته ای ، که توسط وزش باد شدید رانده می شود ، سرعت آتش ده برابر را افزایش داد. شاهدان آن را “انفجار” توصیف کردند.

در آن مرحله بود که غم انگیزترین قسمت آتش سوزی آشکار شد: بیشتر 66 قربانی در آن لحظه ها جان خود را از دست دادند. بیش از نیمی در جاده EN 236-1 ، در نزدیکی Barraca da Boavista بودند که سعی در فرار با ماشین یا با پای پیاده داشتند. یک آتش نشان در بین قربانیان بود.

آتش ادامه دارد

روز بعد ، آتش سوزی همچنان خشمگین شد ، هرچند بدون شدت عصر گذشته ، و بر فیگوییر دوس Vinhos و Castanheira de Pera تأثیر بگذارد. فقط در نوزدهم ، به لطف هوای بهتر و بیش از 1400 نجات دهنده ، این امر به تدریج تحت کنترل قرار گرفت. با این حال ، جبهه قبلاً به نیروهای منشأ Góis پیوسته بود ، که تا 22th به سوختگی خود ادامه می داد.

اما فصل شدید در پیله به پایان نرسید. بین 14 و 19 اکتبر ، خشکسالی مداوم و وزش باد طوفان اوفلیا آتش سوزی های ویرانگر جدیدی را برانگیخت و نزدیک به 300000 هکتار با 51 قربانی دیگر داشت. واضح بود: این یک حادثه منزوی نبود.

تعداد کمی از مردم ، بسیاری از درختان اکالیپتوس

منظره Pedrógão از جنگل ها و تپه ها ساخته شده است که توسط رودخانه Zêzere که در اینجا به یک دریاچه مصنوعی منتقل می شود ، ساخته شده است. ساکنان در شهرک های جدا شده زندگی می کنند ، که توسط اکالیپتوس و درختان کاج احاطه شده اند. نیم قرن پیش ، این منطقه توسط کشاورزان سکونت داشت. امروز ، جمعیت نصف شده است. بسیاری مهاجرت کرده اند. افراد سالخورده در روستاها باقی می مانند و نگاهی اجمالی به زندگی فقط در آخر هفته ها قابل مشاهده است.

بسیاری از مالکان زمین ، با توطئه های کوچک و غیر سودآور ، مزارع خود را رها کرده اند یا آنها را به اکالیپتوس تبدیل کرده اند ، یک گونه سودآور اما قابل اشتعال. تک فرهنگ – به ویژه اکالیپتوس ، که پس از هر آتش سوزی بازسازی می شود – در بین عوامل اصلی خطر. فقدان جمعیت شاغل ، که قبلاً برای مدیریت جنگل استفاده می کردند ، بقیه را انجام داده است.

از سال 2006 ، پاکسازی مناطق اطراف مناطق مسکونی اجباری شده است ، اما تا سال 2017 ، این قاعده اغلب نادیده گرفته می شد. فرناندز به یاد می آورد: “مواد قابل احتراق زیادی جمع شده است.” “اما در آن زمان ، حتی جای دیگری نیز وجود داشت.”

بیداری بی ادب

علیرغم تجربه آنها در مورد آتش سوزی ، ساکنان روستاهایی که در بزرگراه 236-1 درگذشت ، هرگز چیزی شبیه به آن ندیده بودند ، و آنها تصمیم به فرار گرفتند ، به خصوص که مقامات هشدارهای روشنی را ارائه ندادند. اگر آنها می ماندند ، آنها احتمالاً زنده می ماندند: آتش فقط به یک سوم از خانه های خود رسید.

به گفته فرناندز ، با دانش موجود در آن زمان ، عمل متفاوت می توانست دشوار باشد ، اما غیرممکن نبود. “پنجره فرصت برای هشدار بسیار کوتاه بود. ما به افرادی که تخصص واقعی در هواشناسی آتش سوزی دارند ، قادر به تصمیم گیری سریع بودند. برخلاف ایالات متحده یا استرالیا ، اروپا آماده نبود.”

اشتباهات در هر مرحله رخ داده است. فرناندز به جای شکست ، معتقد است که آنها به دلیل عدم آگاهی از ماهیت جدید آتش سوزی بوده اند. “نزدیکترین Watchtower فعال نبود: این آغاز فصل بود ، اما شرایط از قبل بسیار مهم بود. آتش نشانان محلی فکر می کردند که این یک آتش سوزی عادی است ، اما تصمیمات استراتژیک به لیسبون مربوط می شد. و بدون آگاهی ، پاسخ ها کند و ناکافی هستند.”

آگاهی جدید شاید

ساکنان Pinhal نیازی به دانشمندان نداشتند تا درک کنند که وارد دوره ای از آتش سوزی شدید می شوند. فیلیپا سورس ، انسان شناس می گوید ، نیاز به تغییر سرعت در مواقع اضطراری آشکار بود: “درختان اکالیپتوس مانند مسابقات سوخته بودند ، در حالی که آتش قبل از بلوط متوقف شد. آنها متوجه شدند که چیزی اشتباه است.”

بیش از ده منطقه آسیب دیده پروژه هایی را برای انعطاف پذیری بیشتر زمین راه اندازی کرده اند. در اطراف بسیاری از روستاها ، درختان توت فرنگی ، بلوط و درختان شاه بلوط جایگزین اکالیپتوس شده اند. در Ferraria de São João ، یک گله جامعه از بز در حال بازگشت به چراگاه ، کاهش زیست توده و تولید پنیر است. این پروژه “FarmReal” است که بر اساس یک بستر آنلاین برای پذیرش حیوانات واقع شده است.

شیوه های جدید در مناطق حفاظت از روستا ساخته شده است ، که به عنوان عوام اداره می شوند.

اما همه چیز همیشه روان پیش نرفته است. سوارس می گوید: “بسیاری از مالکان زمین با آن مخالفت کرده اند و برخی از توسعه دهندگان مورد تهدید قرار گرفته اند.” نکته اصلی این پایداری اقتصادی است. “این پروژه ها بودجه عمومی و کمکهای مالی دریافت کرده اند ، اما اکنون توجه در حال کاهش است.” مسئله مشوق های بلند مدت برای احیای مناطق روستایی برای پروژه آتش سوزی بسیار مهم است ، اما اجرای آن دشوار است.

این فاجعه سال 2017 مطالعات زیادی را برای بهبود پیش بینی ، سوخت نقشه ، تجزیه و تحلیل “موزائیک کامل” و پروژه هایی مانند آتش سوزی ، ایجاد کرد که هدف آن ادغام کلیه جنبه های مدیریت ریسک است.

پرتغال پیشرفت کرده است: این یک آژانس جدید برای مدیریت یکپارچه و یک برنامه ملی پیشگیری از آتش سوزی که توسط سازمان ملل مورد تحسین قرار گرفته است ، ایجاد کرده است. “این یک برنامه پیشرفته است ، اما تقریباً همه چیز روی کاغذ باقی مانده است. دفاع مدنی ، جنگلداری ، و ارتش هنوز به طور مستقل فعالیت می کند. ما مطمئناً منابع بیشتری داریم ، اما ظرفیت فنی خیلی بیشتری یا تخصص کاربردی نیست.”

در همین حال ، جنگل های اطراف یادبود قربانیان سال 2017 ، با یک دریاچه مصنوعی با یک چشمه نمادین هم مرز است ، دوباره در حال رشد است ، نازک اما غیرقابل توقف.

فرناندز آه می گوید: “هر از چند گاهی ، یک درخت بزرگ سوخته را می بینید ، اما دشوار است که ببینید چه اتفاقی افتاده است. همه چیز به چگونگی گذشته برمی گردد: همگن و متروکه.” “ابتکارات قابل ستایش وجود دارد ، اما فرآیندهای مقیاس پذیر هنوز فاقد آن هستند. اگر چیزی تغییر نکند ، طی چند سال Pedrógão حتی بیشتر از گذشته در معرض خطر خواهد بود.”