شرم آور است که خواسته های اروپایی و انگلیس برای کاهش دفع نادیده گرفته شد و بدتر از این که متحدان فرضی آمریکا از حلقه نظامی خارج شدند. اما جالب ترین پیشنهاد این است که ترامپ به طور جدی از تلاش های دیپلماتیک “دوستان” فرضی خود در سراسر اقیانوس اطلس استفاده می کرد تا ایران را گمراه کند تا فکر کند هر حمله ای به طور بالقوه هفته ها فاصله دارد.
براساس گزارش طولانی توسط نیویورک تایمز ، اظهارات ترامپ مبنی بر اینکه وی تا دو هفته طول می کشد تا تصمیم بگیرد که آیا به ایران حمله می کند – به دلیل یک فرصت “اساسی” برای دیپلماسی – همیشه صرفاً یک اشتباه محاسبه شده بود. در حدود ساعت 5 بعد از ظهر جمعه 20 ژوئن ، فقط چند ساعت پس از پایان مذاکرات E3 در ژنو ، ترامپ دستور داد که بمب افکن ها را به هوا وارد کنند.
واکیل از خانه چتهام گفت: “در پیشبرد اعتصابات ، E3 تا حد زیادی در مذاکرات هسته ای کنار گذاشته شد ، زیرا مذاکرات به طور فزاینده ای تحت سلطه تعاملات مستقیم ایالات متحده و ایران قرار گرفتند ، در حالی که اروپا قادر به ارائه مشوق ها یا ضمانت های معنادار نبود.” جلسه ژنو “این ناتوانی جنسی را بیشتر در معرض دید قرار داد و خواستار محدودیت تحت الشعاع اقدامات قاطع نظامی آمریكا بدون مشورت آنها بود.”
یک مقام دولتی آلمان سعی کرد تا اهمیت محرومیت را کاهش دهد. این مقام گفت: “هر درگیری دارای یک طرف نظامی و یک طرف دیپلماتیک است.” “ما می دانیم که خود آمریکایی ها همچنان اقدامات احتیاطی را انجام می دهند تا وارد چنین سطح شیب دار دیپلماتیک شوند. به همین دلیل من معتقدم که توافق نامه ها ، درک هایی که بین ایالات متحده آمریکا ، E3 و دیگران برای کار بر روی چنین رمپ خارج از کشور انجام شده است ، در آن زمان بی ارزش نبودند و آنها بی فایده باقی نمی مانند.”
این مقام وقتی در مورد مهلت دو هفته ای که ترامپ تعیین شده بود ، سؤال شد: “چیزی در این مورد کمی کتاب مقدس وجود دارد. دو هفته می تواند به معنای بسیاری از موارد باشد. ما در زمینه های دیگر آموخته ایم که می تواند یک دوره بسیار طولانی را توصیف کند. ما هم اکنون کشف کرده ایم که می تواند یک دوره بسیار کوتاه را توصیف کند.”
روز سه شنبه ، رئیس جمهور فرانسه امانوئل ماکرون سعی کرد استدلال کند که اروپا برنده شده است. وی گفت: “من به خوبی می دانم که وقتی سلاح ها اعتصاب می کنند ، وقتی در این اعتصاب ها شرکت نمی کنیم ، می توانیم به حاشیه رانده شویم.” “این همان چیزی است که من بعضی اوقات در اظهارنظرهای برخی از افراد می شنوم. فکر می کنم وقتی تصمیم گرفتیم که اعتصاب نکنیم اما در موقعیت خود ، از نظر استراتژیک و در دراز مدت ، ما پیروز می شویم.”
