شورای امنیت سازمان ملل متحد امروز از طریق “Snapback” همه مجازات های سازمان ملل متحد که قبلاً تحت عنوان سال 2015 برداشته شده بود ، بازگردانده می شود ایران توافق هسته ای این ماشه از آلمان ، فرانسه و انگلیس ناشی می شود – همان قدرت هایی که توافق نامه 2015 را مهندسی کرده اند – و اکنون آنها در حال خاموش کردن سطح شیب دار نهایی دیپلماتیک هستند و یک مسیر به سمت رویارویی را تثبیت می کنند.
همانطور که من پیشنهاد شده هنگامی که E3 برای اولین بار مکانیسم Snapback را فعال کرد ، این دیگر مربوط به برنامه هسته ای ایران نیست. این یک قضیه اتحادیه اروپا است که ایالات متحده را به سمت اوکراین تراز می کند:
همکاری عمیق تر ایران با روسیه در جنگ اوکراین از نظر اروپا ، به عنوان یک تهدید مستقیم ، آن را مجدداً مورد استفاده قرار داده است. روابط اقتصادی اتحادیه اروپا با تهران پس از سالها تحریم ناچیز است. در همین حال ، اعتماد اروپا به روابط فراتر از اقیانوس اطلس – نظامی ، سیاسی و اقتصادی – بسیار بیشتر از سال 2003 است.
در این زمینه ، تشدید با ایران در خدمت دو هدف اروپایی است. اول ، آن را به دلیل هماهنگی با مسکو ، تهران را مجازات می کند و پیامی را ارسال می کند که حمایت از روسیه با هزینه های سنگین همراه است. دوم ، تراز اروپا با عناصر هولناک دولت ترامپ، در زمانی که روابط فراتر از اقیانوس اطلس تحت فشار تاریخی قرار دارد. برای رهبران اروپایی که ناامید به حفظ حسن نیت آمریکایی هستند ، ایران به یک پیشنهاد قربانی مناسب تبدیل شده است.
هیچ یک از اینها حدس و گمان نیست. صدراعظم آلمان اخیراً این موضوع را تصدیق کرد اسرائیل، با بمباران ایران در ماه ژوئن ، “کار کثیف را برای همه ما انجام می دهد.” این اظهارات غیرمعمول صادق بود. این امر تأکید می کند که بسیاری از پایتخت های اروپایی به طور خصوصی اعتراف می کنند: اقدامات نظامی اسرائیل علیه ایران با تضعیف کشوری که اکنون با روسیه هماهنگ است ، به منافع اروپایی خدمت می کند.
به همین دلیل من مدتهاست که به اثربخشی تلاش های شجاعانه برای پیش بینی اسنپ بک شک کرده ام. اگر یک طرف قاطعانه مصمم باشد که آن را برای اهداف خود تحریک کند ، احتمالاً امتیازات هسته ای به تنهایی کافی نیست.
گزارش شده، ایرانیان مستقیماً با ایالات متحده درگیر شده و سازش را پیشنهاد کرده اند: به عنوان یک گام اولیه ، آنها در ازای تعویق موقت مهلت Snapback تا چند ماه ، انباشت 60 ٪ اورانیوم غنی شده را پس می گیرند و رقیق می کنند. در طی این بازه ، ایالات متحده باید ضمانت های آهنی را ارائه دهد که هیچ انتقام نظامی علیه ایران صورت نمی گیرد.
هنگامی که ایران اورانیوم غنی شده را بازیابی کرد ، تأمین فوری باید به طور دائم از بین برود. انبار اورانیوم باید تا 20 ٪ رقیق شود. و ایالات متحده باید تحریم هایی را که قبلاً مورد توافق قرار گرفته بود ، بلند کند. این یک توافق موقت است که توسط مذاکرات برای یک تسویه حساب جامع و نهایی دنبال می شود. سایر موضوعات بحث برانگیز – مانند دامنه غنی سازی و شدت بازرسی های آژانس بین المللی انرژی هسته ای – به توافق نهایی معطل می شود.
شایعات فراوان مبنی بر اینكه دولت ترامپ این پیشنهاد را برانگیخته است – از آنجا كه استراتژی آن با توجه به اینكه ایران در آستانه فروپاشی است ، تحریم های “حداکثر فشار” را پیش بینی می كند ، و اینكه فقط فشار بیشتری به دست می آورد. E3 ، به نوبه خود ، قصد دارد واشنگتن را با اقتدار Snapback ارائه دهد ، به این امید که از این طریق سیاست های عجیب و غریب ایالات متحده را در قبال روسیه لنگر بزند.
از آنجا که روسیه برای اروپا از ایران مهمتر است ، و از آنجا که جذاب کردن اسرائیل برای واشنگتن از اهمیت بیشتری برخوردار است تا از جلوگیری از رویارویی با ایران ، به نظر می رسد که ماده سازش ایران بسیار جالب است.
این وضعیت مذاکره مشابهی را در سال 2010 تکرار می کند ، همانطور که در من توضیح دادم کتاب در مورد دیپلماسی هسته ای اوباما: ترکیه و برزیل موفق به استخراج تعهدات ایران به خواسته های ایالات متحده برای جلوگیری از تحریم های سازمان ملل شدند. با این حال ، دولت اوباما که از برزیلیا و آنکارا غافلگیر شده بود ، قبلاً با روسیه تفاهم کرده بود-کسی که در مورد مسکو موافقت خود را برای تحریم های سازمان ملل متحد انجام می داد-و به هاوکس طرفدار اسرائیل در کنگره اطمینان داده بود که ایران در نهایت مجازات خواهد شد ، مهم نیست که چه چیزی باشد.
بنابراین ، در لحظه پیروزی خود – پس از مذاکرات ماراتن ، “بله” را از ایران به خواسته های ایالات متحده انتخاب کردند – اوباما با رد کردن معامله ای که از لولا و اردوغان خواست تا تهیه کند ، این فیت را خراب کرد. مذاکرات با تهران یک معجزه بود. چانه زنی واقعی از جمله بازیگران دیگر بود که سؤال هسته ای صرفاً به عنوان یک قمار بود.
دیپلماسی برای جلوگیری از Snapback همین تصور را می دهد. مسابقه واقعی بر سر برنامه غنی سازی ایران نیست ، بلکه بین ایالات متحده و اتحادیه اروپا در مورد روسیه ، اوکراین و روابط فراتر از آتلانتیک است. پرونده هسته ای ایران فقط یک پیاده در دادگاه های E3 ظاهر می شود.
نسخه ای از این مقاله در ابتدا در Trita Parsi ظاهر شد زیرشاخهبشر
