اجزای بی‌بدیل شاهنامه: بررسی نوآوری‌های ساختاری و زبانی در کارنامه ابوالقاسم فردوسی یکی از اثرات بزرگ ادبیات فارسی است که توسط ابوالقاسم فردوسی، شاعر بزرگ ایرانی، نگاشته شده است. این اپیک شعری حماسی و پر از تاریخ است که تاریخ و افسانه‌های ایران را در خود جای داده است.
به عنوان یکی از اجزای بی‌بدیل شاهنامه، داستان رستم و سهراب را می‌توان به عنوان یکی از زیباترین و دلنشین‌ترین داستان‌ها این اپیک دانست. این داستان دربارهٔ رستم، سردار معروف ایرانی و سهراب، پسر او است که به طرز خیلی غم‌انگیزی به دیدار هم می‌آیند و سهراب توسط پدر خود کشته می‌شود. این داستان نشان‌دهندهٔ مفاهیم اخلاقی و آثار انتخابات نادرست است.
با مطالعه‌ی اجزای بی‌بدیل شاهنامه، می‌توان نوآوری‌های ساختاری و زبانی در کارنامه ابوالقاسم فردوسی را درک کرد. از جمله این نوآوری‌ها می‌توان به استفاده از قافیه‌های پیچیده، تنوع در استفاده از ابیات و تصویرسازی متنوع اشاره کرد.
با ما در مرشدی همراه شوید تا در زمینه‌ی ابیات و شعرهای شاهنامه و داستان‌های تاریخی این اپیک شگردهای مختلف را بررسی کنیم. تصویر بالا تزئینی است و به زیبایی داستان‌های شاهنامه با اشاره به بزرگان و شخصیت‌های آن اپیک اشاره دارد.
