اثرات موج دار ممنوعیت آموزش دختران افغانستان

منبع تصویر: تصاویر گتی

در 15 اوت 2025 ، افغانستان چهارمین سال خود را از زمان بازگشت طالبان به قدرت کامل می کند. این سالهای گذشته شاهد محدودیت های گسترده ای در مورد حقوق بشر بوده است ، به ویژه در قالب انکار منظم آموزش و پرورش برای میلیون ها دختر افغان. از آنجا که این کشور با وخیم تر شدن بحران های اقتصادی و اجتماعی روبرو است ، این سالگرد باید به عنوان یادآوری آشکار نیاز فوری بازیگران منطقه ای و جهانی – از جمله هند – برای قهرمان حقوق دختران افغان و دفاع از طریق آموزش باشد.

آموزش دختران در افغانستان

تاریخ آموزش دختران در افغانستان به ندرت خطی بوده است. در حالی که دوره های پیشرفت وجود داشته است ، دستاوردها نسبتاً شکننده مانده اند. در اولین قانون طالبان (2001-2001) ، ممنوعیت تحصیل در دختران و اشتغال زنان ، زنان را از زندگی عمومی حذف کرد. با این حال ، بعد از سال 2001تلاش های بین المللی و افغانستان باعث شد میلیون ها دختر به کلاسهای درس برگردند و این باعث شد سواد زنان و ثبت نام به شدت افزایش یابد. دختران 40 درصد دانش آموزان دبستان ، 35.7 درصد از دانش آموزان دوره متوسطه ، 34 درصد دانش آموزان دبیرستانی و 24.6 درصد از دانشجویان دانشگاه را تشکیل می دادند. میزان سواد زنان تقریباً دو برابر شد، از 17 درصد به 30 درصد ، از سال 2011 تا 2018.

دختران 40 درصد دانش آموزان دبستان ، 35.7 درصد از دانش آموزان دوره متوسطه ، 34 درصد دانش آموزان دبیرستانی و 24.6 درصد از دانشجویان دانشگاه را تشکیل می دادند.

با این وجود ، با بازگشت طالبان به قدرت در آگوست 2021 ، این دستاوردها به سرعت برعکس شدند و در یک تخمین زده شده 2.5 میلیون دختر در سن مدرسه در افغانستان ، که تقریباً 80 درصد است. ممنوعیت تحصیلات متوسطه و به دنبال آن ممنوعیت آموزش عالی ، هرگونه فرصت آموزشی برای زنان و دختران افغان را بیش از 12 سال از بین برد.

منابع: یونیسف 2022با یونیسف 2025با یونسکو 2025

تجدید حیات طالبان بار دیگر منجر به دورانی از خانه غیررسمی یا مادراسا شد آموزش مذهبی برای دختران پیش بینی می شود که اگر این ممنوعیت تا سال 2030 ادامه یابد ، احتمالاً بیش از چهار میلیون دختر از آموزش فراتر از دوره ابتدایی محروم می شوند. این منجر به شکاف جنسیتی گسترده تری در سواد می شود.

هزینه انکار دختران افغان

این ممنوعیت ها حقوق اساسی دختران افغان را برای یادگیری ، کار و شکوفایی نقض می کند. گزارش ها نشان می دهد که افزایش یافته است افسردگی بالینی، افکار خودکشی ، و راش در میان زنان و دختران افغان. این فرسایش سیستماتیک به طور قابل توجهی مانع تحقق موفقیت آمیز اهداف توسعه پایدار (SDG) ، به ویژه SDG 5 (برابری جنسیتی) می شود. طبق گفته های سازمان ملل متحد (سازمان ملل) ، زنان افغان هم اکنون می توانند تنها 17.3 درصد از کامل خود را بدست آورند پتانسیل اقتصادی، ایجاد نابرابری جنسیتی یکی از شدیدترین در سطح جهان است.

برنامه توسعه سازمان ملل (UNDP) تخمین می زند که 85 درصد از افغان ها از آن استفاده می کنند کمتر از 1 دلار آمریکا یک روز ، و صندوق اضطراری بین المللی کودکان سازمان ملل (UNICEF) این ممنوعیت باعث ایجاد سالانه خواهد شد انقباض تولید ناخالص داخلی (تولید ناخالص داخلی) از حداقل 2.5 درصد یا بیش از 500 میلیون دلار. این ضررها بیش از هر سال می گذرد و باعث از بین رفتن بهره وری ملی و فرصت های تحرک اجتماعی می شود. فراتر از آمار ، این اعداد بیانگر فقر بین نسلی ، عمیق تر شکاف جنسیتی و رشد رادیکال در جامعه افغانستان است.

تا سال 2030 ، تخمین زده شده درآمدهای درآمد فردی برای زنان و دختران می تواند در کل 1.5 میلیارد دلار آمریکا باشد. بیشتر این ضرر به دلیل محرومیت زنان از نیروی کار خواهد بود.

یک مطالعه سازمان آموزشی ، علمی و فرهنگی 2024 سازمان ملل (UNESCO) نشان می دهد که مستعمات مداوم زنان از آموزش عالی می تواند برای ما افغانستان هزینه کند9.6 میلیارد دلار تا سال 2066-دو سوم از تولید ناخالص داخلی فعلی کشور. تا سال 2030 ، تخمین زده شده درآمدهای درآمد فردی برای زنان و دختران می تواند در کل 1.5 میلیارد دلار آمریکا باشد. بیشتر این ضرر به دلیل محرومیت زنان از نیروی کار خواهد بود. طی 35 سال آینده ، افغانستان تقریباً از دست خواهد داد 600000 زن از نیروی کار ، بدون خط لوله برای جایگزینی به دلیل ممنوعیت آموزش. این شامل معلمان ، پزشکان ، پرستاران ، مهندسان و سایر متخصصان برای توسعه ملی و ارائه خدمات عمومی است.

پیامدهای بهداشتی قابل توجهی نیز وجود دارد. محرومیت زنان از آموزش پزشکی و اشتغال به شدت سیستم مراقبت های بهداشتی را به ویژه برای زنان و کودکان به خطر می اندازد. پروژه های زنان سازمان ملل متحد که تا سال 2026 ، تأثیر از ممنوعیت آموزش و پرورش منجر به افزایش 45 درصد در اوایل فرزندآوری و افزایش مرگ و میر مادران 50 درصد می شود.

سهم استراتژیک هند در آموزش دختران در افغانستان تحت کنترل طالبان

پس از سقوط اولین قانون طالبان در سال 2001 ، هند به عنوان یکی از بزرگترین اهدا کنندگان منطقه ای ظاهر شد و سرمایه گذاری بر ما داشت3 میلیارد دلار در پروژه های بازسازی و توسعه در افغانستان. بخش قابل توجهی از این پشتیبانی در بخش آموزش و پرورش سرمایه گذاری شد ، که به رسمیت شناختن اهمیت آن برای ثبات و پیشرفت افغانستان بود. این شامل حمایت از زیرساخت های آموزشی ، گسترش فرصت های بورس تحصیلی ، سرمایه گذاری در ایجاد ظرفیت معلمان و پیشبرد برنامه های یادگیری دیجیتال برای دانش آموزان افغانستان بود.

در حالی که هند هنوز به طور رسمی طالبان را به رسمیت نمی شناسد ، رویکرد آن است هدایت شده توسط “روابط تاریخی ، دوستی با مردم آن” ، یعنی روابط فرهنگی ، اجتماعی و اقتصادی دیرینه با افغانستان ، که فراتر از روابط دولت به دولت است. این رویکرد ضمن تطبیق با واقعیت های سیاسی جدید ، بر تداوم پشتیبانی از طریق کمک های بشردوستانه ، پروژه های توسعه و ابتکارات آموزشی تأکید دارد. بر این اساس ، در سال 2023 ، هند اعلام کرد 1000 بورس تحصیلی آنلاین و همکاری های EDTech گسترش یافته ، با تمرکز بر مهارت های حرفه ای ، آموزش زبان و سلامت روان. سازمان های غیردولتی و دانشگاه های هند برنامه های ویژه ای را برای زنان و دختران آواره شده افغان در هند و کشورهای همسایه راه اندازی کرده اند. با این حال ، سطح کمک های هند از اوج 2021-2022 خود کاهش یافته است.

سازمان های غیردولتی و دانشگاه های هند برنامه های ویژه ای را برای زنان و دختران آواره شده افغان در هند و کشورهای همسایه راه اندازی کرده اند.

در همین حال ، ادامه بی ثباتی افغانستان تهدیدی قابل توجه برای صلح منطقه ای و نگرانی های امنیتی هند است. شورای امنیت سازمان ملل فوریه 2025 گزارش مستند بیش از دوجین گروه تروریستی که از قلمرو افغانستان فعالیت می کنند ، با دولت اسلامی عراق و استان لوانت- خوراسان (داعش-K) به عنوان “بزرگترین تهدید تروریستی خارج از منطقه” شناخته می شوند. برای هند ، با توجه به پیامدهای آنها برای امنیت مرزی و افزایش رادیکال شدن ، به ویژه در مناطق حساس ، چنین تحولات بسیار نگران کننده است.

الگوی حاکمیت محروم طالبان – که با ممنوعیت آموزش دختران ، عدم وجود حمایت از حقوق بشر و اجرای شدید ایدئولوژیک مشخص شده است – به طور دیپلماتیک افغانستان را منزوی کرده ، تحریم ها را آغاز کرده و کمک های بین المللی را مختل کرده است. این امر بحران بشردوستانه را بدتر کرده و باعث مهاجرت گسترده به کشورهای همسایه مانند پاکستان شده است که به آن پاسخ داده است تبعید اجباری و امنیت مرزی را افزایش داد. پیامدهای منطقه ای این بی ثباتی فوری و شدید است.

گزینه های سیاست هند: توصیه هایی برای پیشبرد

حمایت از آموزش دختران فقط مربوط به بشردوستانه نیست ، بلکه با اهداف گسترده تر سیاست خارجی هند هماهنگ است. قهرمان حقوق بشر و آموزش می تواند به هند کمک کند تا جایگاه دیپلماتیک خود را تقویت کند ، قدرت نرم را تقویت کند و خود را به عنوان یک رهبر مسئول منطقه ای پروژه کند. همچنین می تواند حسن نیت و اعتماد دو طرفه را در بین شهروندان افغان ، با ایدئولوژی های افراطی و ایجاد مقاومت منطقه ای تقویت کند. بنابراین ، با پیشروی ، هند باید یک استراتژی چند جانبه را اتخاذ کند که شامل موارد زیر است:

قهرمان حقوق بشر و آموزش می تواند به هند کمک کند تا جایگاه دیپلماتیک خود را تقویت کند ، قدرت نرم را تقویت کند و خود را به عنوان یک رهبر مسئول منطقه ای پروژه کند.

1. افزایش بورس های تحصیلی هدفمند ، برنامه های یادگیری دیجیتال و آموزش حرفه ای برای دختران و زنان افغان ، چه در داخل کشور و چه در بین پناهندگان.
2. ادغام مواد مدرسه ، پشتیبانی روانی اجتماعی و خدمات درمانی با بسته های غذایی و بشردوستانه برای حفظ تداوم تحصیلی در جوامع آسیب پذیر.
3. از طریق وضعیت محافظت شده موقت یا ویزاهای دانشگاهی ، پناهگاه های دانشگاهی و آموزش برای زنان و مربیان آوارگان افغانستان فراهم کنید.
4. به طور مداوم این مسئله را در مجامع جهانی مطرح می کند ، ائتلاف های منطقه ای مانند انجمن همکاری های منطقه ای آسیای جنوبی (SAARC) را برای حمایت از مشارکت اساسی زنان ، به ویژه در بخش هایی مانند مراقبت های بهداشتی ، ترویج می کند.
5. در حالی که از شناخت رسمی خودداری می کنید ، همچنان به طور عملی با طالبان درگیر شوید تا از مدیریت فراگیر ، الگوهای آموزش مبتنی بر جامعه و اصلاحات مادراسا حمایت کنید.
6. توانمندسازی گروه های زنان افغانستان ، شبکه های دیاسپورا و سازمان های مردم نهاد با پشتیبانی فنی و مالی از حمایت ، آموزش و پرورش و ایجاد ظرفیت های مردمی.
7. تقویت هماهنگی اطلاعات و فشار دیپلماتیک برای اطمینان از استفاده از قلمرو افغانستان برای فعالیتهایی که خصمانه با هند است استفاده نمی شود.

ایجاد مهلت قانونی در زمینه آموزش زنان در افغانستان صرفاً یک شکست برای دختران و زنان افغان نیست بلکه یک تهدید به صلح ، توسعه و امنیت کلی منطقه. بنابراین هند باید سیاست افغانستان خود را از طریق کمک های آموزشی ، دسترسی دیجیتال ، مشارکت جامعه مدنی و حمایت از چند جانبه برای ارائه الگویی از بشردوستانه استراتژیک بازنویسی و مجدداً مجدداً بازنویسی و مجدداً ارزیابی کند.

تالسیان همکار ارشد در مرکز دیپلماسی اقتصادی جدید ، بنیاد تحقیقات ناظر است.

ایشیکا رانجان یک کارورز تحقیقاتی در بنیاد تحقیقات Observer است.

نظرات بیان شده در بالا متعلق به نویسنده (ها) است. تحقیقات و تجزیه و تحلیل ORF که اکنون در تلگرام موجود است! اینجا را کلیک کنید برای دسترسی به محتوای سرپرستی ما – وبلاگ ها ، فرم های طولانی و مصاحبه.