آژانس های امدادی روز چهارشنبه از جامعه بین المللی خواستند تا پس از یک زمین لرزه بزرگ ، حداقل 1400 نفر را کشته و هزاران نفر دیگر زخمی شوند.
فقط چند کشور از زمان یکشنبه شب ، به چندین استان در استان های کوهستانی و دورافتاده شرقی ، به طور عمومی پول متعهد شده اند و روستاها را تراز کرده و مردم را به زیر آوار به دام می اندازند.
این آخرین بحران برای کنار گذاشتن کشور است و سومین زمین لرزه قوی از زمان توقیف طالبان در سال 2021.
انگلستان 1.3 میلیون دلار برای کمک به شما می دهد. این پول به سازمان ها کمک می کند و نه دولت طالبان ، که انگلیس آن را نمی شناسد. کره جنوبی روز چهارشنبه اعلام کرد که از طریق سازمان ملل 1 میلیون دلار تأمین می کند.
11 میلیون دلار دیگر از طریق صندوق های نظارت بر سازمان ملل و اتحادیه اروپا آزاد می شود ، در حالی که آژانس های توسعه در حال انتقال پول از طریق سازمان های غیردولتی یا خیریه هستند.
اما بسیاری از کشورهای اهدا کننده سنتی هنوز با کمک مالی روبرو نشده اند. ایالات متحده زمانی بزرگترین سرمایه گذار بشردوستانه به افغانستان بود تا اینکه امسال این حمایت را به دست آورد.
Thamindri de Silva ، مدیر ملی جهان افغانستان گفت: “افغان ها از این بحران بی پایان در مورد بحران خسته شده اند ، که آنها باید با کم کردن کمک های خارجی و تلاش های غالباً ناامید کننده خود برآورده شوند.”
“دولت های بین المللی نسبت به سرمایه گذاری در راه حل های بلند مدت که می توانند به محرک های بحران ها ، مانند عدم آمادگی ، مراقبت های بهداشتی روستایی و زیرساخت های شکننده که تأثیرات این زمین لرزه ها را بسیار ویران کننده می کند ، بسیار متمایل هستند.”
دو سیلوا افزود: World Imaginative and prescient یک کمپین جمع آوری کمک های مالی خصوصی را آغاز کرده است.
برخی از دولت ها و سفیران متعهد شده اند تا در نوع خود به افغانستان کمک کنند. هند در حال ارسال چادرها و غذا است. امارات متحده عربی یک تیم نجات و تجهیزات امدادی اساسی را اعزام کرد.
مقامات طالبان علیرغم محدود کردن و در برخی موارد ، تداخل در کار سازمان های مردم نهاد ، از کمک های بین المللی درخواست کمک کرده اند.
بودجه بین المللی به افغانستان از زمان تصاحب طالبان به طرز چشمگیری کاهش یافته است و فقط 28 ٪ از هدف بودجه بشردوستانه امسال برآورده شده است.
ژاکوپو کاریدی ، مدیر کشور شورای پناهندگان نروژی گفت: منابع محلی تا نقطه شکست و محدودیت پول محدود می شود و سرعت پاسخ به این زمین لرزه محدود می شود.
تیم های نجات تلاش کرده اند تا به جوامع آسیب دیده در کونار ، بدترین استان تحت تأثیر ، مانع از سقوط و زمین لغزش شوند. برخی ساعت ها برای ارائه کمک و دارو ، اغلب در تپه های شیب دار قدم می زنند. مردم مناطق اطراف برای کمک به آنها عجله کرده اند.
کاریدی گفت: “زمین لرزه یک فاجعه مستقل نیست.” “این به جوامعی برخورد کرد که قبلاً با جابجایی ، ناامنی غذایی ، خشکسالی و بازگشت صدها هزار پناهنده افغان از کشورهای همسایه دست و پنجه نرم می کردند. تیم های ما در کونار گزارش می دهند که خانواده ها در حال خوابیدن در فضای باز و ماندگار هستند.”
