در سراسر تاریخ ادبیات، شاعران و نویسندگان بزرگ برای نسل‌های آینده ارزش‌ها و آموزه‌های ثروتمندی را باقی گذاشته‌اند. آلکساندر دوما، یکی از بزرگترین شاعران دوره رومانتیسم، نیز ارث ادبی گرانبهایی برای نسل‌های آینده به جا گذاشته است.
آلکساندر دوما با شعرهایی پراهمیت و پرمعنا، به موضوعاتی از جمله عشق، طبیعت، مبارزه با ستم و ظلم و عمق درونی انسان پرداخت. وی با زبان شیرین و آهنگین خود، خوانندگان را به عمق درونی خود و به تأمل در عظمت و زیبایی زندگی دعوت می‌کند.
یکی از شاعری‌هایی که آلکساندر دوما را به ابدیت راهنمایی می‌کند، شعر زیر است:
“گر توانی، خاک ما را رها کن،
تو ره پاکان را در خصوص کجا کن.”
این شعر به اهمیت ارتباط بین انسان و عالم طبیعت اشاره دارد و شاعر با دعوت به رها کردن خاک (به معنای طبیعت) به انسان، او را به زیبایی و ارتباط عمیقتر با جهان محیط خود فراخوانده است.
آلکساندر دوما و ارث ادبی او برای نسل‌های آینده، یک گنجینه بی‌نظیر از زیبایی‌ها، معانی و خرد است که امروزه نیز می‌تواند به ما آموزه و راهنمایی باشد. از آثار او بیاموزیم و ارزشمندی‌های ادبی‌اش را به نسل‌های آینده منتقل کنیم تا جاودانه بماند.
“Keep up to date by subscribing to مرشدی.”
“تصویر بالا تزئینی است”
