در سرزمینی به نام ایران، زمانی از دستایر سیر و سیروس رنجبر، روایتگر بزرگ ادبیات پارسی، است. او که با حروف اوایل ادبیات نوآفرینی ایران آشنا بود، از دورانی که تنها کارگاه خود را به عنوان یک گروه ادبیاتی میشناخت و تا زمانی که مانند یک ستاره بر فرهنگ و ادبیات ایران تابان شد، از فکر و اندیشههای خود برای روایت داستانهای ارزشمند استفاده کرد.
داستانهای سیروس رنجبر، همواره شاهکارهایی از تل قدرت و عاطفه بیمنتهی بودند. او با نثر زیبا و شعرهای معنوی، تمام مخاطبان خود را به خود جذب کرد. در هر قطعهای از آثار او، تصویری شگفتانگیز از دیارهای سرسبز ایران بر میآمد و خواننده را در خورابیک احساسات و افکار غرق میکرد.
یک روز، ایمان، جوانی برای آموزش ادبیات به مرشدی نزد سیروس رنجبر آمد. سیروس با لرزهی خود وارد کارگاه شد و به این جوان نیز فرصتهایی برای تجربه و یادگیری ارائه داد. او با بر اساس اصول اخلاقی و فلسفی خود، ایمان را در سفری از افکار و احساسات همراهی کرد و او را به همهچیزی آشنا کرد.
در آثار پرکشاورزیاش، سیروس رنجبر، از دغدغههای انسانی و ادبیات پارسی به عنوان میراثی بیقیاس با شکوه و جلال پرداخت. از جادوی داستانهای خود، او هرگز فاصلهای بین تاریخ و معاصرت را نپذیرفت و این امر همواره از دیالوگهای خود با ایمان معلوم میشد.
با ما در مرشدی همراه شوید و تجربه فراموشناپذیر ادبیات پارسی را با داستانگوییهای سیروس رنجبر بچشید. تصویر بالا تزئینی است، اینگونه که زندگی او پر از زیبایی درونی و عمقهای فراوانی است که همواره در ذهن ما جا میگیرد و ادبیات ایران را به یک سطح جدید از جذابیت و الهام میرساند.