گزارش مشترک توسط مرکز مستندات حقوق بشر ایران و خبرنامه مستقل ایران ، توضیح می دهد که چگونه شرکت های ترکیه ، اروپایی و آمریکای شمالی ، غالباً از طریق شبکه های سایه دار و شرکت های جبهه ، انتقال اسلحه ، مهمات و اسلحه های پینت بال را که برای خنثی کردن ناآرامی های خیابانی استفاده می شود ، تهیه یا فعال می کند.
این گفت: “تیراندازی به معترضین در چشم نوعی شکنجه آگاهانه به معنای القاء ترس است. صدها مورد مربوط به نوجوانان و بزرگسالان یک الگوی تحت تحمیل دولت را نشان می دهند که سلاح هایی از طریق کانال های وابسته به دولت تهیه و مجدداً مورد استفاده قرار می گیرند.”
“هدف قرار دادن چشم ها و چهره ها نشان دهنده تلاش محاسبه شده برای ناتوانی معترضین و ایجاد نمونه های احتیاطی است. این اقدامات ICCPR ماده 7 را نقض می کند ، جرایم علیه بشریت را تحت اساسنامه رم تشکیل می دهد و قوانین سلاح گرم داخلی را نقض می کند.”
این گزارش استدلال می کند که در حالی که دولت ایران علی رغم تحریم ها ، اسلحه وارد کرده است ، اعتراضات 2022 این تغییر را نشان داد.
نیروهای امنیتی به طور عمدی به اصطلاح سلاح های کشنده کمتر نه به عنوان ابزاری برای کنترل جمعیت بلکه به عنوان ابزاری برای ارعاب و مجازات مستقر شدند. اسلحه ، دور گلوله ، اسلحه های پینت بال و قوطی های گاز اشک آور به طور معمول به چشم شلیک می شدند ، بسیاری از معترضین را به طور دائم کور یا از بین می برند.
پزشکان در تهران و کردستان صدها جراحات چشم را گزارش دادند ، و این نشان می دهد که این عمل گسترده بوده و دولت تحریم شده است.
محققان 134 قربانی را در 24 استان مستند کردند و میانگین سنی آنها 29 سال داشت. حداقل 114 نفر توسط گلوله ها ، نه با دور پینت بال و نه با بازدید مستقیم از قوطی های گاز اشک آور مورد اصابت قرار گرفتند.
در این گزارش آمده است که این تعداد تنها بخشی از کل را نشان می دهد که بسیاری از قربانیان از ترس از دستگیری از بیمارستان ها خودداری می کنند.
“همدستی”
شرکت های نامگذاری شده شامل سازندگان اسلحه ترکی هاتسان ، آکار و سارسیلماز هستند که مدل های اسکورت ، کاراتای و مارک های SAR در داخل ایران ردیابی شدند.
شرکت اروپایی Cheddite با مهمات مشخص شده توسط Stamps recected از صحنه های معترض مرتبط بود. نشانگرهای پینت بال تولید شده توسط Tippmann در ایالات متحده و Precision Dye در کانادا نیز به دست پلیس و نیروهای Basij هدایت شدند.
این محصولات از طریق واسطه های ترکیه مانند Yavascalar YAF و همچنین شرکت های جبهه گره خورده به بنیاد تعاونی Faraja و سازمان صنایع دفاعی به ایران رسیدند.
برخی از تهیه ها در زیر پوشش ورزش مبدل شدند و انجمن پینت بال ایران و سایر فدراسیون ها کانال هایی را برای محدودیت دامن فراهم کردند.
این گزارش هشدار می دهد که چنین نقل و انتقالات ممکن است همدستی شرکت ها در نقض حقوق بشر طبق قوانین بین المللی باشد. این نقض احتمالی قوانین کنترل صادرات و قرار گرفتن در معرض تحریم های ثانویه را برجسته می کند ، به ویژه در مواردی که شرکت ها با وجود سابقه مستند در مورد سرکوب های خشونت آمیز ، فروش را به فروش رسانده اند.
نویسندگان خواستار اقدامات فوری ، از جمله طبقه بندی اسلحه و نشانگرهای پینت بال به عنوان محصولات دوگانه استفاده شده در معرض تأیید دقیق کاربر نهایی ، بررسی دقیق تر واسطه های مالی از جمله سیستم عامل های رمزنگاری و مسیرهای جدید برای قربانیان به دنبال عدالت هستند.
آنها استدلال می كنند كه بدون پاسخگویی ، بنگاه های خارجی و واسطه های گریزان همچنان به نیروهای امنیتی ایران با ابزار سرکوب ادامه خواهند داد.
