مکس وبر تصویری از یک روشنفکر فرهیخته اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم بود. جامعه شناس آلمانی بیشتر به خاطر مقاله خود “اخلاق پروتستان و روح سرمایه داری” شناخته شده بود ، توضیحی در مورد اینکه چرا کشورهای پروتستان در آن دوره از دیگران بهتر عمل می کنند. با شروع جنگ جهانی اول ، وبر 50 ساله بود. مورخ آلمانی ، گلو مان ، برادر کوچکتر توماس مان ، شامل اظهار نظر آشکار وبر در کتاب خود بود تاریخ آلمان از سال 1789بشر این نشان می دهد که ما به راحتی به جنگ می رسیم:
“مکس وبر ، که ما از آن به عنوان یک واقع گرایانه بدخلقی می شناسیم ، در مورد” این جنگ عالی و شگفت انگیز “نوشت و چقدر شگفت انگیز بود که هنوز هم زنده بودن آن را تجربه کنیم ، و با این وجود چقدر تلخ بود که سن او مانع از رفتن او به جبهه شد.”
به نظر نمی رسد وبر و بسیاری از آلمانی های جنگنده جنگ ، این احتمال را در نظر نگرفتند که این جنگ ممکن است به شکلی که فکر می کردند تبدیل نشود.
امروز اروپا را در موقعیت مشابه می بینم. مانند وبر ، بسیاری از روشنفکران و سیاستمداران دوره ما در مورد رفتن به جنگ با روسیه هستند. یکی از بزرگترین تشویق کنندگان برای مداخله نظامی غربی ، مورخ تیموتی اسنایدر ، که قبلاً در ییل بود ، اکنون در دانشگاه تورنتو است. او در سال 2023 گفت: “روسها باید شکست خورده شوند ، دقیقاً مانند آلمانی ها شکست خوردند.”
سیاستمداران اروپایی نیز در مورد مبارزه با روس ها به طور فزاینده ای در حال تبدیل شدن به گنگ هو هستند. یکی از آنها الکساندر استبب ، رئیس جمهور فنلاند است. من او را از زمان من در بروکسل می شناختم ، وقتی او یک نماینده مجلس فروتنانه بود ، تجسم یک آرام و روشنفکر اروپای شمالی. او گفت هفته گذشته این تضمین های امنیتی برای اوکراین به طور مداوم به معنای این است که ضامن ها مایل به مبارزه با روسها هستند.
من تهدید امنیتی ناشی از ولادیمیر پوتین را تحت الشعاع قرار نمی دهم. حمله به هواپیماهای جنگنده روسی به فضای هوایی استونی بدون شک یک عمل غیرقابل قبول از پرخاشگری است. ناتو حق دارد آنها را به سمت پایین شلیک کند و باید به شدت نشان دهد که این همان اتفاقی است که دفعه بعد اتفاق می افتد. اما دفاع از اتحاد شما با مبارزه با یک جنگ پروکسی در اوکراین ، کشوری که جزئی از ناتو نیست ، متفاوت است.
جنگ سرد دوره ای از ثبات نسبی نه تنها به دلیل تعادل سیاست قدرت بود ، بلکه به این دلیل که سیاستمدارانی که وحشت جنگ جهانی دوم را تجربه کردند ، می خواستند صلح را تأمین کنند. بیشتر این نسل دیگر با ما نیست. مانند وبر ، نخبگان اروپایی امروز فرصت جنگ با یک جنگ باشکوه را از دست نداده اند. تفاوت این است که آنها ترجیح می دهند دیگران را برای آنها انجام دهند.
احتمال تشدید به یک جنگ داغ به اندازه کافی بزرگ است که جدی گرفته می شود. جدا از یک وضعیت عمومی گرسنه ، بزرگترین خطر امروز این است که ما مانند آن آلمانی ها در سال 1914 در حال اشتباه کردن دشمن هستیم. پوتین نیز پاسخ غربی به حمله وی به اوکراین و مقاومت در برابر ارتش اوکراین را اشتباه گرفت. اما اشتباهات غرب پایدار تر است.
از همه مهمتر این بود که اقتصاد روسیه ضعیف بود و در نهایت تحت فشار غربی قرار می گرفت. این سوءاستفاده دارای چندین لایه است. این کار با یک دروغ آماری آغاز شد – اینکه روسیه واقعاً فقط یک اقتصاد کوچک بود. اگر اندازه اقتصاد روسیه را با نتیجه سالانه آن به دلار آمریکا اندازه گیری کنید ، واقعاً اینگونه بود. در آغاز جنگ ، اقتصاد روسیه تقریباً به اندازه اسپانیا بود اگر به دلار آمریکا اندازه گیری شود. اما این روش خوبی برای قضاوت در مورد ظرفیت یک کشور در زمان جنگ نیست. آنچه مهم است ، هزینه هزینه پول آنها است – چند مخزن پول آنها می تواند خریداری کند. پاسخ این است که آنها می توانند مخازن بسیار بیشتری از ما خریداری کنند.
اگر اقتصاد را به دلیل قدرت خرید اندازه گیری کنید ، تصویری کاملاً متفاوت از آنچه که توسط آماری خودکشی ما پیشنهاد شده است پدید می آید. براساس اعلام بانک جهانی ، بزرگترین اقتصاد جهان ، تاکنون چین است ، به شرط آنکه اندازه گیری بر اساس برابری قدرت خرید انجام شود. (خرید برابری قدرت برای کالاهایی که در برخی از کشورها مقرون به صرفه تر از سایر کشورها است.) شماره دو ایالات متحده است. سپس هند و سپس روسیه می آید. آلمان ، در جایگاه ششم ، بزرگترین کشورهای اروپایی است.
“در آغاز جنگ ، اقتصاد روسیه تقریباً اندازه اسپانیا بود اگر به دلار آمریکا اندازه گیری شود.”
براساس این اقدام ، 10 کشوری که بخشی از اتحاد با چین و روسیه ، به اصطلاح بریکس ، از ایالات متحده ، اروپای غربی و ژاپن با هم بزرگتر هستند. ما در دنیای واقعاً دو قطبی زندگی می کنیم. ایالات متحده و چین رهبران هر طرف هستند. ما دیگر عکس ها را صدا نمی کنیم ، حتی اگر فکر کنیم انجام می دهیم. با گذشت زمان ، طرف مقابل بزرگتر می شود ، زیرا آنها سریعتر از ما رشد می کنند.
از زمان آغاز جنگ ، روسیه از همه اقتصادهای G7 پیشی گرفته است. جان مینارد کینز ، اقتصاددان انگلیس ، تعجب نمی کرد ، زیرا آنچه اتفاق افتاد یک اثر کلاسیک اقتصاد جنگ کینزی بود. انگلیس این اثر را در طول جنگ جهانی دوم تجربه کرد. پوتین روسیه را مجدداً به اقتصاد جنگ سازماندهی کرد.
من بر این حقایق اقتصادی تأکید می کنم زیرا این همان چیزی است که واقعیت موجود در زمین را در اوکراین به پیش می برد. این پولی است که سلاح خریداری می کند. این پول برای اوکراین خشک شده است. ایالات متحده تاکنون 115 میلیارد یورو در کل کمک های دو جانبه به اوکراین داده است ، که کوتوله ها 21.3 میلیارد یورو و 7.56 میلیارد یورو از فرانسهبشر بدون ایالات متحده ، هیچ راهی وجود ندارد که اروپایی ها بتوانند خودشان جنگ را پس انداز کنند. برای این ، آنها باید وام بگیرند.
یا آنها می توانند به 210 میلیارد یورویی از دارایی های یخ زده روسی که در اروپا نشسته اند حمله کنند. پیش از این ، آلمان ، فرانسه ، بلژیک و بانک مرکزی اروپا به دلایل مختلف با یورش دارایی مخالف بودند. بلژیک بیشترین پول را در خاک خود دارد. این پول در طاق های Euroclear ، یک سپرده گذاری مالی بزرگ مستقر در بروکسل قرار دارد. فرانسه و آلمان ممکن است در صورت پیروزی روسیه در دادگاه های تجاری ، در هرگونه ادعای جبران خسارت قرار بگیرند. بانک مرکزی اروپا معتقد است که حمله دارایی غیرقانونی است و به طور غیرقابل برگشت به شهرت اروپا به عنوان یک مرکز مالی آسیب می رساند. در شرایط عادی ، این امر باعث می شود که اتحادیه اروپا چنین خطراتی را به وجود آورد ، اما اگر آنها می خواهند به حمایت از اوکراین ادامه دهند ، این تنها وسیله نقلیه مالی است که آنها در اختیار دارند. اکنون که کمیسیون اروپا با آن روبرو شده است پیشنهادی برای باز کردن قفل پول، اکنون یک فرصت خوب وجود دارد که می تواند اتفاق بیفتد.
و پس چه؟ اتحادیه اروپا با ترک مسائل فنی و حقوقی پیچیده ، با مشکلی بسیار شبیه به کاریکاتور سوسیالیسم مارگارت تاچر روبرو خواهد شد: سرانجام ، آنها پول دیگران را تمام می کنند. اشتباه اشتباه این است که 200 میلیارد یورو ما را تا زمانی که دونالد ترامپ از سمت خود خارج شود ، ما را دنبال خواهد کرد ، هنگامی که وی توسط یک دموکرات موفق می شود که با خوشحالی از سر گرفته می شود و سهم شیر از بودجه را تأمین می کند. فردریش مرز ، صدراعظم آلمان ، اخیراً گفت كه جنگ هنگامی كه روسیه از نظر اقتصادی خسته شود ، پایان خواهد یافت. این استراتژی غربی است.
اما تحریم های ما نتوانسته اند اقتصاد روسیه را فلج کنند. به یاد داشته باشید توصیف انیشتین از جنون مانند انجام همان کارها بارها و بارها و انتظار نتایج مختلف. اتحادیه اروپا تاکنون 18 بسته تحریم علیه روسیه موافقت کرده است. اکنون نوزدهم آماده شده است.
در واقع برخی از علائم استرس مالی در اقتصاد روسیه وجود دارد. رئیس بانک مرکزی روسیه ، الویرا نبیولینا ، در اوایل سال جاری اعتراف کرد که اقتصاد روسیه موفق به گسترش منابع اساسی ، کار ، ظرفیت صنعتی توقیف شده و دارایی های نقدی از صندوق ملی ثروت کشور شده است. وی گفت که این منابع واقعاً خسته شده اند. اما این نظر به غرب خطاب نشده است ، بلکه به پوتین. پوتین برای ایجاد منابع جدید نیاز به یافتن وسیله ای دارد. مانند غرب.
اما روسیه چیزی دارد که اوکراین ندارد. چین متحد بهتری برای روسیه از ایالات متحده است که اوکراین است. نئوکنهای غربی دست کم گرفتن عمق اتحاد چین و روسیه دارند که نتیجه سیاست خارجی ایالات متحده در طی ده سال گذشته است. ایالات متحده با قرار دادن تحریم ها و تعرفه ها برای هر دو کشور ، به ایجاد اتحاد استراتژیک بین آنها پایان داد. در همین حال ، ایالات متحده بسیار بیشتر از ترامپ از اوکراین جدا شده است تا تحت عنوان بایدن.
ایده اشتباه در پشت تحریم های غربی این است که روسیه و چین به فناوری غربی مانند تراشه های نیمه هادی وابسته هستند. در کمال تعجب دولت بایدن ، چین موفق به ساخت تراشه های با کارایی بالا شد. هفته گذشته ، چین با قرار دادن ممنوعیت واردات تراشه های Nvidia ، میزها را چرخاند.
200 میلیارد یورو در دارایی های منجمد که ممکن است در وام به اوکراین رها کنیم نیز می تواند به راحتی توسط طرف مقابل مطابقت داشته باشد. چین می تواند وام به روسیه بدهد ، وثیقه در مورد دارایی های غربی در چین یا درآمدهای جبران خسارت قانونی که روسیه در آینده حق آن را دارد. این یک اشتباه مداوم است که فکر کنیم غرب – بخش کوچکتر از دنیای دوپولیستی ما – قصد دارد بزرگتر را سیگار بکشد.
سوء استفاده از این مقیاس و تعداد همان چیزی است که جنگ های منطقه ای را به جنگ های جهانی تبدیل می کند. ارتش توییت ما ، روشنفکران غربی گرسنه ، جانشینان مکس وبر هستند. آنها بدون شک من را ترک می کنند که پشتیبانی قابل توجهی برای یک جنگ باشکوه وجود دارد ، دقیقاً همانطور که بیش از 100 سال پیش وجود داشت.
