جیل سوزان کورنتسکی از سال 2015 در افغانستان زندگی و کار کرده است و یک شرکت مشاوره و پروژه های توسعه کشاورزی را در سراسر کشور اداره می کند. او به عنوان یک زن آمریکایی که پس از سال 2021 افغانستان تحت حکومت طالبان حرکت می کند ، چشم انداز را ارائه می دهد که به شدت با روایت های رسانه ای غالب تضاد دارد.
او می گوید: “در مقایسه با ده سال پیش ، خیلی کم تغییر کرده است.” زنان هنوز هم در زمینه کابل ، برخی از آنها برقی ، برخی دیگر در حجاب یا niqabs به کار خود می پردازند. “آنچه من در رسانه های اجتماعی می شنوم و آنچه می بینم پنجره من مطابقت ندارد.”
جیل با بهره برداری از غیرانتفاعی ، Homestead افغانستان ، دسترسی به مناطق روستایی اکنون آسانتر است. او می گوید: “این ایمن تر است. بچه هایی که قبلاً جاده ها را مسدود می کردند اکنون دولت هستند. من دیگر نیازی به پرداخت رشوه یا تحمل درخواست های نامناسب برای انجام کار ندارم – مانند رژیم قبلی.”
Homestead افغانستان قصد دارد با ارائه یک مدل کشاورزی جامع ، 200،000 خانواده روستایی را بیش از 25 سال خودکفا کند. “شما فقط نمی توانید دانه های گوجه فرنگی را تحویل داده و از آنجا دور شوید. ما به خاک فقیر ، کمبود آب ، شوک های آب و هوایی و عدم وجود زیرساخت ها می پردازیم.
علی رغم بودجه پس از پایان عملیات USAID ، جیل ، که همچنین یک متخصص ضد تروریسم معتبر است ، همچنان نامشخص است. او اکنون برای نشان دادن زنده ماندن اکوسیستم های روستایی متکی به خود ، یک مدل آزمایشی را در یک منطقه واحد قرار می دهد.
او تصاویر ساده گرایانه افغانستان را به عنوان یک پناهگاه تروریستی یا حکومت طالبان به عنوان وحشیانه منحصر به فرد رد می کند. وی توضیح می دهد: “مردم در اینجا نظم را بر فساد و بی قانونی بودن دولت قبلی ترجیح می دهند. و بیشتر افغان های روستایی امروز مانند همیشه زندگی می کنند.”
در مورد نقش هند ، او کاملاً واضح است: “هند به عنوان یک دوست دیده می شود. کمک های آن – گیاهان قدرت ، ترمیم میراث – به عنوان واقعی و نه سیاسی تلقی می شد.”
همانطور که افغانستان با عادی جدید خود تنظیم می کند ، کار Kornetsky بیانگر یک رویکرد اساسی و مسافت طولانی است-به افغان ها اعتماد می کند تا آینده خود را تعریف کند.
