کارشناسان سازمان ملل متحد نگران بازده اجباری اتباع افغانستان هستند

در 18 ژوئیه 2025 ، چندین کارشناس سازمان ملل از جمله ریچارد بنت ، گزارشگر ویژه در مورد وضعیت حقوق بشر در افغانستان، مای ساتو ، گزارشگر ویژه در مورد وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران، گاد مادی ، گزارشگر ویژه در مورد حقوق بشر مهاجران، و پائولا گاویریا بتانکور ، گزارشگر ویژه در مورد حقوق بشر آوارگان داخلی، منتشر شده بیانیه محکوم کردن اعزام های مداوم و بازده اجباری گسترده اتباع افغانستان از ایران و پاکستان و سایر کشورها. همانطور که در این بیانیه آمده است ، “بیش از 1.9 میلیون افغانی در سال 2025 بازگردانده شده اند یا مجبور شده اند تا از ایران و پاکستان به افغانستان برگردند. اتباع تشدید شده اند ، از جمله کسانی که دارای مستندات معتبر هستند. همانطور که در این بیانیه افزود ، “بازده ها باید بلافاصله متوقف شوند. با توجه به اینکه اوضاع دائماً در حقوق بشر از زمان کنترل طالبان ، تقریباً چهار سال پیش ، اوضاع وخیم در حال وخیم شدن است.”

در اوت 2025 ، چهار سال از زمان قدرت طالبان (در 15 اوت 2021) می گذرد. آنچه پس از تصرف دنبال می شود ، فقط می تواند به عنوان واژگونی کامل پیشرفت در کشور در طی بیست سال جمهوری افغانستان و بازگشت ترور توصیف شود. تخلفات ناخالص حقوق بشر دوباره با جنایات قساوت علیه اقلیت های قومی و مذهبی ، آزار و اذیت جنسیتی و آپارتاید جنسیتی ، قتل های غیرقانونی ، ناپدید شدن های اجباری ، شکنجه ، حمله به روزنامه نگاران و مدافعان حقوق بشر و موارد دیگر ، دوباره اتفاق افتاد. زنان و دختران به طور منظم از حقوق اساسی خود محروم می شوند تا جایی که به طور مؤثر در چهار دیوار خانه های خود محدود می شوند. مقامات سابق امنیت و دولتی ، از جمله قضات و دادستان ها ، کسانی که انتقاد از سیاست های طالبان ، مانند مدافعان حقوق بشر و روزنامه نگاران ، و همچنین اقلیت های مذهبی و قومی هستند ، در معرض خطر ویژه ای از انتقام جویی ها و مضرات جدی در کشور و حتی بیشتر از این هستند – در صورت بازگشت.

با هر تصمیمی که تاکنون گرفته شده است ، واقع در واقع مقامات افغانستان اطمینان می دهند که هیچ حقوق بشر و مخالفت قابل قبولی با طالبان وجود ندارد – تا سلطنت آنها بدون حتی کوچکترین انتقاد ادامه یابد. طالبان به مجازات های غیر انسانی ، از جمله سرمایه و مجازات های شرکتی ، متوسل شده اند که اغلب در عموم مردم برای ترور جمعیت افغانستان اعمال می شوند. در میان دیگران ، در آوریل 2025 ، چهار مرد به عنوان بخشی از طالبان اعدام شده بودند قسم (عذاب در نوع – در اشاره به قانون مذهبی) – آوردن تعداد کل اعدام های عمومی گزارش شده از زمانی که طالبان کنترل افغانستان را در اوت 2021 به حداقل 10 برساند ، به حداقل 10 رسید. علاوه بر این ، طالبان از مجازات بدنی استفاده کرده است ، غالباً شلاق ها ، غالباً برای اقدامات مانند لواط ، فرار از خانه و “روابط غیرقانونی”. سازمان ملل متحد از ابتدای سال 2025 حداقل 213 مجازات (169 مرد و 44 زن) را گزارش کرده است.

افغانستان یک کشور امن نیست و روسیه به طور رسمی طالبان را به رسمیت می شناسد زیرا دولت افغانستان این امر را تغییر نخواهد داد. همانطور که کارشناسان سازمان ملل تأکید کردند ، “کسانی که مجبور به بازگشت هستند ، برای امنیت و امنیت خود ترس واقعی دارند و با خطرات بسیار واقعی آزار و اذیت ، تهدید و انتقام جویی های خشونت آمیز روبرو هستند. هیچ دولتی نباید این خطرات بسیار واقعی را در افغانستان نادیده بگیرد – انجام این کار باعث می شود ترک مسئولیت اخلاقی و قانونی آنها باشد.”

بازده های اجباری ممکن است اصل عدم بازگشت را نقض کند. علاوه بر این ، همانطور که کارشناسان سازمان ملل هشدار دادند ، “ایالت ها ، به دلیل کمیت و ماهیت نیرومندی بازده ، نمی توانند اطمینان حاصل کنند که اتباع افغان به رویه های عادلانه دسترسی دارند که در آن نیازهای حفاظت فردی آنها به طور کامل ارزیابی شده است. بسیاری از افغان ها تبعیض ، سوء رفتار ، دستگیری خودسرانه و بازداشت را تجربه کرده اند ، و نگرانی های جدی را در زیر پناهندگان بین المللی و قانون حقوق بشر ایجاد می کنند.”

اوضاع وخیم در افغانستان خواستار افزایش واکنش بشردوستانه برای افغانستان و کشورهای میزبان برای رفع نیازهای حمایت بین المللی است – نه برعکس همانطور که اخیراً دیده می شود. از آنجا که جهان با یکی از بدترین بحران پناهندگان در سالها سر و کار دارد ، همانطور که با هرگونه درگیری و وضعیت جدید نگرانی ها تشدید می شود ، ما نمی توانیم دستور مبتنی بر قوانین را برای اطمینان از پاسخ های انسانی در چنین شرایطی رها کنیم.