چگونه ناپل به پایتخت اروپا در جنبش همبستگی فلسطین تبدیل شد؟

ناپل، ایتالیا – در جریان بازی نهایی برای تیم اسکودتومحبوب‌ترین جایزه فوتبال ایتالیا، در ماه می، هواداران SSC ناپولی پرچم‌های آبی روشن تیم خود را در کنار پرچم‌ها و کفی‌های فلسطین در حالی که در کوچه‌های باریک شهر بندری راهپیمایی می‌کردند، رژه رفتند.

نزدیک به دو سال است که رنگ‌های پرچم فلسطین – قرمز، سفید، سبز و سیاه – در ردیف اول بسیاری از رویدادهای عمومی در ناپل، از مسابقات فوتبال گرفته تا کنسرت‌ها و گردهمایی‌های اجتماعی به نمایش گذاشته شده است. رستوران‌ها و کتاب‌فروشی‌ها در کوچه‌های قدیمی مرکز شهر، برچسب‌های هندوانه را در پنجره‌های خود حمل می‌کنند که نشانه‌ای از پرچم در پربازدیدترین محله‌های شهر است.

ناپل، ایتالیا – در جریان بازی نهایی برای تیم اسکودتومحبوب‌ترین جایزه فوتبال ایتالیا، در ماه می، هواداران SSC ناپولی پرچم‌های آبی روشن تیم خود را در کنار پرچم‌ها و کفی‌های فلسطین در حالی که در کوچه‌های باریک شهر بندری راهپیمایی می‌کردند، رژه رفتند.

نزدیک به دو سال است که رنگ‌های پرچم فلسطین – قرمز، سفید، سبز و سیاه – در ردیف اول بسیاری از رویدادهای عمومی در ناپل، از مسابقات فوتبال گرفته تا کنسرت‌ها و گردهمایی‌های اجتماعی به نمایش گذاشته شده است. رستوران‌ها و کتاب‌فروشی‌ها در کوچه‌های قدیمی مرکز شهر، برچسب‌های هندوانه را در پنجره‌های خود حمل می‌کنند که نشانه‌ای از پرچم در پربازدیدترین محله‌های شهر است.

ناپل از 7 اکتبر 2023 در خط مقدم جنبش های اروپایی تحت رهبری شهروندان در حمایت از غزه بوده است. در حالی که جورجیا ملونی، نخست وزیر راست افراطی ایتالیا، همواره حمایت خود را از دولت اسرائیل در دو سال گذشته اعلام کرده است، حتی اگر گهگاه این کار را انجام داده باشد. محکوم کرد عملیات نظامی آن در غزه، ناپلی ها از سرسخت ترین متحدان فلسطینی ها در این قاره بوده اند.

در سپتامبر 2024، وینچنزو د لوکا، رئیس کامپانیا – منطقه جنوبی ایتالیا که پایتخت آن ناپل است – اول یک مقام منتخب ایتالیایی جنگ اسرائیل در غزه را “نسل کشی” خواند. و شورای شهر ناپل الف حرکت به رسمیت شناختن یک کشور فلسطینی در ماه مه، مدت ها قبل از شروع حکومت ملی در نظر گرفتن انجام این کار

مایسا الحسن، دندانپزشک فلسطینی که در اواخر دهه 1980 برای دانشگاه به ناپل نقل مکان کرد، گفت: “ناپل و فلسطین در کنار هم هستند. روح شورشی شهر بسیار شبیه به روح فلسطینی ها است.” اینجا ما همیشه همدلی و همبستگی پیدا کرده‌ایم، زیرا عشق مشابهی به سرزمین خود داریم که همیشه احساس نیاز به محافظت و رهایی از ظالم داریم.»

معترضان در تظاهراتی علیه جنگ غزه در ناپل در 16 سپتامبر، تابلویی را در دست دارند که روی آن نوشته شده بود “Tutto il mondo è Palestina” (“تمام جهان فلسطین است”). ایوان رومانو/گتی ایماژ

برخی از نقاشی های دیواری به سادگی شخصیت های مهم فلسطینی مانند یاسر عرفات رهبر سازمان آزادیبخش فلسطین و یک فعال جوان به نام عهد تمیمی را به تصویر می کشند. برخی دیگر مفصل‌تر هستند: یک زن ناپلی مسن‌تر که سربازان نیروهای دفاعی اسرائیل را با آب پاشیده و یک کلاژ ترکیبی از تصاویر تبلیغات تاریخی یهودستیزی از جنگ جهانی دوم با صحنه‌هایی از اسرائیل امروزی.

جوریت گفت: «از 13 سالگی به یاد دارم که اینجا در ناپل، فلسطین به عنوان نماد تمام بی عدالتی های جهانی در هر تظاهرات سیاسی تلقی می شد و به عنوان استعاره ای برای مبارزات اجتماعی خودمان استفاده می شد.

به گفته کلودیا فوزیا، کارشناس سیسیلی در مورد سیاست و هویت ایتالیای جنوبی، این ارتباط ریشه در این احساس ناپلی ها دارد که آنها نیز مانند فلسطینی ها در طول تاریخ قربانی ظلم و ستم بوده اند. فوزیا گفت که جنوب ایتالیا مدت‌هاست که «به‌عنوان عقب مانده به تصویر کشیده شده است… تنها به‌عنوان مخزن نیروی کار ارزان و بازاری اسیر برای مصرف مفید است».

تاریخچه مقاومت شهر در برابر اشغال به تأسیس دولت ایتالیا در قرن نوزدهم بازمی‌گردد، زمانی که پادشاهی شمالی ساردینیا-پیمونت پادشاهی جنوبی دو سیسیل را طی فرآیندی که به عنوان اتحاد شناخته می‌شود، ضمیمه کرد، که امروزه نیز به طور گسترده به عنوان یک فتح در ناپل و جنوب دیده می‌شود. برای دهه‌ها پس از آن، ارتش شمال به طرز وحشیانه‌ای شورش‌های جنوب را سرکوب کرد که بخشی از آن با توزیع مجدد ثروت و منابع کشاورزی از جنوب به شمال آغاز شد.

کمتر از یک قرن بعد، در اوج جنگ جهانی دوم، غیرنظامیان نیروهای نازی را که ناپل را اشغال کرده بودند، بدون کمک نیروهای متفقین در آنچه که بعداً به عنوان “چهار روز ناپل” شناخته شد، بیرون راندند – قسمتی که اغلب توسط رهبران معترضان طرفدار فلسطین برای کمک به برجسته کردن فرهنگ تاریخی موازی مقاومت در برابر اشغالگران به آن اشاره می شود. الحسن که در بسیاری از تظاهرات شرکت کرده است، گفت که از زمان اولین راهپیمایی همبستگی شهر برای غزه پس از 7 اکتبر، “اشاره به گذشته خود ناپل یک سخنرانی تکراری است که در میادین اعتراضی شنیده می شود.”

تا به امروز، جنوب ایتالیا همچنان بالاترین نرخ این کشور را دارد بیکاری و فقر، و کارگرانی که در جستجوی کار به شمال هجوم آورده‌اند اغلب با آن مواجه شده‌اند تبعیض.

جمعیتی در 14 سپتامبر در طی تظاهراتی در حمایت از ناوگان جهانی سومود که کمک به غزه می برد، پل را در ناپل پر می کنند.آلسیو پادوانو/آنادولو از طریق گتی ایماژ

سوفیا باچینی، جامعه شناس دانشگاه ناپل که تحقیقاتش بر مهاجرت دانشجویان فلسطینی به ایتالیا متمرکز است، گفت که بسیاری از کارگران جنوب ایتالیا در دوران پس از جنگ، به ویژه پس از جنگ شش روزه 1967، یک درگیری اعراب و اسرائیل که تسلط نظامی اسرائیل را در منطقه تقویت کرد، شروع به شناسایی با مبارزات فلسطینی ها کردند.

هزاران دانشجوی فلسطینی پس از سال 1967 به دلیل داشتن مرزهای باز این کشور و فرصت های بورسیه تحصیلی و همچنین دولت بیشتر به ایتالیا مهاجرت کردند. مواضع طرفدار فلسطین در آن زمان فعالیت سیاسی آنها منجر به تأسیس ایتالیا شد اتحادیه دانشجویی فلسطینکه باچینی گفت که بزرگترین جنبش دانشگاهی فلسطین در اروپا است. این جنبش حامیان بسیاری در خارج از جامعه عرب پیدا کرد، به ویژه در ناپل – جایی که به گفته باچینی، داده های غیررسمی نشان می دهد که امروز حدود 1500 فلسطینی زندگی می کنند.

باچینی گفت: «همبستگی محلی برای فلسطین در میان ساکنان و سازمان‌های جامعه مدنی با حمایت سیاسی و نهادی در ناپل در سال‌های اخیر کاهش یافته است».

ناپل عمدتا توسط دولت های چپ رهبری می شود از سال 1993. در سال 2005 به یک خواهر شهر نابلس، شهری در کرانه باختری اشغالی که نام آن مانند ناپل نیز از کلمه یونانی گرفته شده است. نئاپولیس، یا شهر جدید در سال 2013، شهردار وقت لوئیجی دی ماجیستریس، محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین را به عنوان شهروند افتخاری ناپل و در مقابل، شهروندی افتخاری فلسطینی را پذیرفت دریافت یک پاسپورت فلسطینی

مردم در بالکن ها بنری را به نمایش می گذارند که در آن ناتو و جنگ در غزه را در تظاهرات اعتراضی در تالار شهر ناپل در 27 می به نمایش گذاشتند. ایوان رومانو/گتی ایماژ

نظرسنجی‌های اخیر نشان می‌دهد که افکار عمومی ایتالیا به سمت ناپلی‌ها می‌رسد. در اکتبر 2024، موسسه ایتالیایی برای مطالعات سیاسی بین المللی یافت 35 درصد از ایتالیایی‌هایی که مورد بررسی قرار گرفتند، دولت بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل را مسئول درگیری می‌دانستند. نظرسنجی ژوئن توسط YouGov نشان داد کاهش قابل توجهی در حمایت ایتالیایی ها از اسرائیل، به طوری که تنها 6 درصد از پاسخ دهندگان معتقدند که حملات اسرائیل در غزه موجه است.

این امر در حضور گسترده مردم در اعتصابات سراسری 22 سپتامبر و 3 اکتبر در اعتراض به غزه، که عمدتاً کشور را تعطیل کرد، منعکس شده است. در ناپل، جایی که میزان مشارکت در ایتالیا از بالاترین میزان مشارکت برخوردار بود، معترضان موفق شدند توقف عملیات در ایستگاه قطار اصلی شهر به طور کلی، بیش از 1 میلیون ایتالیایی ها در خیابان ها، میادین و بزرگراه های سراسر کشور راهپیمایی کردند و حمایت و همبستگی خود را با غزه و غزه نشان دادند. مطالبه گر که دولت ملونی در آنجا نسل کشی را محکوم می کند.

در حال حاضر، تقریبا از هر 10 ایتالیایی 9 نفر می خواهند کشورشان کشور فلسطین را به رسمیت بشناسد، کاری که ملونی هنوز از انجام آن امتناع می کند. ادعا کردن در اواخر سپتامبر که “یک حرکت خطرناک خواهد بود.”

مردی پیراهن آبی با عبارت “Napoli 4 Gaza” به نشانه چهارمین پیروزی SSC ناپولی در اسکودتو در جریان اعتراض در Piazza del Plebiscito در ناپل در 27 مه می پوشد. ایوان رومانو/گتی ایماژ

امروزه فضای بازسازی شده فضایی دنج و باز را در یکی از شلوغ ترین مناطق شهر حفظ کرده است. هر ماه سپتامبر میزبان یک مرکز کوچک است جشنواره فیلم و فرهنگ که فیلم های مستقل فلسطینی را به صورت رایگان نمایش می دهد و میزبان گفتگوها و مناظره های عمومی است.

جولیا الامله، دانشجوی ایتالیایی فلسطینی و فعال این مرکز، گفت: «مرکز شهر ناپل اخیراً به شدت تحت تأثیر توریسم بیش از حد قرار گرفته است. ما فکر می‌کردیم این مکان عالی برای مناظره‌ها، نمایشگاه‌ها و سخنرانی‌ها در فضای باز است، هم به خاطر نمادی که از کانون گذشته جنبش دانشجویی طرفدار فلسطین در ناپل دارد، هم به این دلیل که یک نقطه استراتژیک کنونی است که افراد زیادی از آنجا عبور می‌کنند.»

العمله، که هم ناپلی و هم فلسطینی است، اذعان دارد که علیرغم شباهت‌های فراوان بین دو جامعه، بی‌عدالتی‌ای که فلسطینی‌ها روزانه با آن مواجه می‌شوند، بسیار بیشتر از آن چیزی است که ناپلی‌ها تصور کنند. او گفت: «در اینجا، مردم در حال حاضر در معرض اشغال یک نهاد خارجی، آوارگی دسته جمعی یا تخریب مداوم نیستند. با این حال، «تاریخ این شهر از طبیعت سرکش آن که علیه قلدرهای حریص شورش می کند، جدایی ناپذیر است.»

و برای بسیاری از ناپلی های طرفدار فلسطین، حفظ روحیه شورشی شهر امروز بیش از هر زمان دیگری مهم است. کاستالدو گفت: «این یکی از پربازدیدترین شهرهای جهان است. بازپس گیری آن به عنوان یک فضای ضد صهیونیستی به معنای بازپس گیری هویت مکانی آن با احساس عمیق عدالت اجتماعی است.