حامد وفائی ، یک کارشناس امور چین در دانشگاه تهران ، سکوت پکن را به یک ضرب المثل سنتی چینی نسبت داد: “در بالای کوه بنشینید و تماشای جنگ ببرها را تماشا کنید.”
این عبارت نشان دهنده بی طرفی عمدی چین در درگیری ها است که در آن هزینه های بالایی را مشاهده می کند و مزایای مستقیم آن را محدود می کند.
به گفته وفائی ، در حالی که ایران و چین سالها پیش توافق نامه همکاری جامع 25 ساله را امضا کردند ، ادغام استراتژیک واقعی تحقق نیافته است.
بر خلاف کشورهایی مانند عربستان سعودی و امارات ، که بخش های اصلی اقتصاد خود را به چین گره خورده است ، ایران هنوز جایگاه اقتصادی مداوم را در زنجیره ارزش پکن ایجاد نکرده است.
چین ، با احتیاط از تله های غربی و متمرکز بر اهداف توسعه ملی قرن خود ، از دخالت مستقیم در بحران های امنیتی پرخطر جلوگیری می کند. حمایت آن از شرکای مانند ایران به طور معمول محدود به حرکات دیپلماتیک یا اقتصادی است.
وفائی تأکید کرد که مگر اینکه ایران روابط استراتژیک و اقتصادی خود را با چین ، به ویژه در انرژی و صنعت عمیق تر کند ، نباید انتظار داشته باشد که پکن در امور امنیتی آینده طرف کند.
