بازگشت دونالد ترامپ به کاخ سفید یکی از پایدارترین تثبیت های وی – پایگاه هوایی باگرام در افغانستان را بازگرداند. تهدیدهای اخیر وی برای مجازات افغانستان در صورت عدم بازگشت تسهیلات نظامی استراتژیک ، بازی عمیق تری از سیاست قدرت جهانی را نشان می دهد که می تواند عواقب گسترده ای برای ملت جنگ زده داشته باشد.
وسواس ترامپ با باگرام فقط مربوط به غرور نظامی نیست یا تصحیح آنچه او به عنوان اشتباهات خروج بایدن می بیند. عزم رئیس جمهور 79 ساله برای پس گرفتن این پایگاه هوایی از سه محاسبه استراتژیک مهم است که بسیار فراتر از مرزهای افغانستان است.
عامل چین: یک میدان جنگ جدید جنگ سرد
قانع کننده ترین دلیل تثبیت بغرام ترامپ ، نزدیکی آن با چین است. باگرام واقع در 800 کیلومتری مرز چین ، یک مزیت استراتژیک بی نظیر در رقابت رو به رشد آمریکا با پکن ارائه می دهد. ترامپ بارها و بارها از تأثیر فزاینده چین در افغانستان یاد کرده است ، و او باگرام را به عنوان یک پیشخوان عالی در این بازی شطرنج می داند.
چین از زمان بازگشت طالبان به قدرت ، بی سر و صدا حضور خود در افغانستان را گسترش داده است. از طریق پروژه های زیرساختی و معاملات معدن ، پکن به آرامی اما به طور پیوسته جای جای خود را در منطقه بدست می آورد. برای ترامپ ، از دست دادن باگرام به معنای دادن پاس آزاد به چین برای تسلط بر آسیای میانه بدون نظارت آمریکایی است. بازپس گیری این پایگاه به ایالات متحده این امکان را می دهد تا فعالیت های چینی را از نزدیک نظارت کند و حضور استراتژیک در این منطقه مهم را حفظ کند.
تخته شطرنج ژئوپلیتیکی: بیش از فقط افغانستان
ارزش باگرام فراتر از نقش خود در امور افغانستان است. پایگاه هوایی در چهارراه آسیای جنوبی ، آسیای میانه و خاورمیانه قرار دارد. کنترل بر باگرام به معنای داشتن یک پد پرتاب برای عملیات در این منطقه بی ثبات است. این دسترسی آسان به پاکستان ، ایران و جمهوری های آسیای میانه را فراهم می کند – همه زمینه هایی که نفوذ آمریکا در حال کاهش است.
برای یک رئیس جمهور که معتقد است قدرت آمریکا را در سطح جهان نشان می دهد ، باگرام نمایانگر ابزار نهایی پیش بینی قدرت است. این فقط مربوط به افغانستان نیست ؛ این در مورد حفظ تسلط آمریکا در منطقه ای است که برای تجارت و امنیت جهانی به طور فزاینده ای اهمیت می یابد.
ملاحظات اقتصادی و منابع
افغانستان بر روی یک تریلیون دلار ارزش منابع معدنی دست نخورده ، از جمله عناصر نادر زمین برای فناوری مدرن بسیار مهم است. چین قبلاً با امضای توافق های اولیه با دولت طالبان ، علاقه خود را به این منابع نشان داده است. فشار ترامپ برای باگرام می تواند بخشی از یک استراتژی گسترده تر برای اطمینان از شرکت های آمریکایی سهم خود از ثروت معدنی افغانستان باشد.
پایگاه هوایی پشتیبانی امنیتی و لجستیکی مورد نیاز برای مشاغل آمریکایی را برای فعالیت ایمن در افغانستان فراهم می کند. بدون حضور نظامی ، ایالات متحده در حالی که چین مزایا را به دست می آورد ، خطرناک است که ایالات متحده کاملاً از فرصت های اقتصادی افغانستان خارج شود.
تأثیر مخرب بر افغانستان
برای افغانستان ، خواستار ترامپ بارام وضعیت غیرممکن ایجاد می کند. دولت طالبان ، که برای به دست آوردن شناخت بین المللی تلاش کرده و به شدت به کمک های خارجی احتیاج دارد ، اکنون با تهدیدات قدرتمندترین ارتش جهان روبرو است. بازگشت باگرام به معنای اجازه بازگشت نیروهای خارجی به خاک افغانستان است-چیزی که بر خلاف همه چیز است که طالبان در طول شورش 20 ساله خود برای آن جنگیدند.
زمان آن برای مردم افغانستان نمی تواند بدتر باشد. این کشور با یک بحران شدید بشردوستانه روبرو است و میلیون ها نفر به کمک های غذایی و خدمات اساسی نیاز دارند. تحریم های بین المللی اقتصاد را فلج کرده و بیشتر کمک های خارجی خشک شده است. تهدیدهای ترامپ لایه دیگری از عدم اطمینان را به وضعیت ناپایدار اضافه می کند.
اگر افغانستان از بازگشت باگرام امتناع ورزد ، “عواقب” وعده داده شده ترامپ می تواند شامل تحریم های سختگیرانه اقتصادی ، اقدامات نظامی یا حمایت از گروه های ضد طالبان باشد. هر یک از این گزینه ها باعث بی ثبات کردن کشور و ایجاد رنج بیشتر برای افغان های معمولی که قبلاً دهه های جنگ متحمل شده اند ، رنج می برد.
یک بازی خطرناک با عواقب جهانی
استراتژی Bagram ترامپ نشان دهنده رویکرد گسترده تر وی به روابط بین الملل است – استفاده از قدرت نظامی و اقتصادی آمریکا برای وادار کردن سایر کشورها برای رعایت خواسته های ایالات متحده. در حالی که این ممکن است برای هواداران داخلی وی که می خواهند دوباره آمریکا را “برنده” ببینند ، جذاب باشد ، اما در معرض خطر ایجاد درگیری های جدید و تضعیف ثبات جهانی است.
جامعه بین المللی از نزدیک تماشا می کند تا ببیند که چگونه این امر آشکار می شود. اگر ترامپ با موفقیت فشار افغانستان را به بازگشت باگرام فشار دهد ، می تواند سابقه ای را برای سایر کشورهای قدرتمند ایجاد کند تا خواسته های مشابهی را برای کشورهای ضعیف تر اعلام کند. این می تواند به دنیایی هرج و مرج و غیرقابل پیش بینی تر منجر شود که در آن ممکن است درست شود.
جاده پیش رو: گزینه های محدود برای همه
با ادامه این وضعیت ، هر دو طرف گزینه های خوبی دارند. ترامپ نمی تواند به راحتی دوباره به افغانستان حمله کند و بدون واکنش های قابل توجه داخلی و بین المللی. عموم مردم آمریكا برای جنگ طولانی دیگر در افغانستان اشتهای کمی ندارند و متحدین تمایلی به حمایت از چنین اقداماتی ندارند.
برای افغانستان ، انتخاب ها به همان اندازه دشوار است. کنار گذاشتن باگرام ، مشروعیت طالبان را تضعیف می کند و از مداخلات خارجی بیشتری دعوت می کند. امتناع می تواند عواقب ویرانگر از قدرتمندترین ارتش جهان به وجود آورد.
نتیجه گیری: آزمایش اراده با سهام جهانی
پیگیری ناامید کننده ترامپ از پایگاه هوایی باگرام بسیار بیشتر از تصحیح اشتباهات گذشته یا نشان دادن قدرت است. این یک حرکت محاسبه شده در رقابت آمریکا با چین و تلاش برای حفظ تسلط جهانی در نظم جهانی در حال تغییر است.
برای افراد دیرینه افغانستان ، این رقابت قدرت بزرگ به معنای عدم اطمینان بیشتر و درگیری بالقوه است. کشوری که فقط پس از چندین دهه جنگ صلح می خواستند ، اکنون خود را در مرکز طوفان جدید ژئوپلیتیکی پیدا می کند.
ماه های آینده نشان می دهد که آیا تهدیدات ترامپ جدی است یا عادلانه وضعیت سیاسی. در هر صورت ، وسواس باگرام او قبلاً پویایی در افغانستان را تغییر داده و به جهانیان یادآوری کرده است که بازی بزرگ در آسیای میانه به پایان رسیده است. سهام نمی تواند بالاتر باشد – برای افغانستان ، برای ثبات منطقه ای و آینده سیاست جهانی قدرت.
