اگرچه جامعه بین المللی درگیر درگیری مداوم در اوکراین است و بحران طولانی مدت ناشی از تجاوزهای اسرائیل در خاورمیانه ، اوضاع بیشتر در منطقه جنوب آسیا نیز بسیار پرتحرک است.
علاوه بر خطر احتمالی یک شعله ور دیگر هند و پاک ، روابط پاکستان با افغانستان پرتنش است. احتمال وجود پروکسی های مرزی در حملات تروریستی در پاکستان یک تهدید بزرگ است. علاوه بر تلاش برای تأمین مرز طولانی و متخلخل AF-PAK ، حدود 800000 افغانی که به دنبال پناهندگی به پاکستان هستند ، از سال 2023 اخراج شده اند.
آخرین گزارش سازمان ملل در مورد افغانستان وضعیت آشفته همسایه شمال غربی ما را توصیف می کند. این نشان می دهد که چگونه اوضاع امنیتی در افغانستان با وجود پایان درگیری مهم نظامی بین نیروهای ناتو به رهبری ایالات متحده و طالبان تثبیت نشده است. دولت اسلامی در عراق و Levant-Khorasan (Isil-K) همچنان به تسلط بر رژیم طالبان ادامه می دهد.
علاوه بر حمله به “اهداف نرم” مانند اقلیت های مذهبی ، Isil-K حملات مشهور را ادامه می دهد ، به عنوان مثال ، در اوایل سال جاری در وزارت توسعه و مسکن شهری. سایر گروه های مخالف مانند جبهه مقاومت ملی به رهبری احمد مسعود و جبهه آزادی افغانستان ، متشکل از مقامات سابق دولت و نظامی ، هنوز هم عملیاتی هستند. با این حال ، نه Isil-K و نه این گروه های مخالف دیگر این توانایی را ندارند که معاون معاون مانند طالبان را در کشور ویران شده تهدید کنند.
ارزیابی فوق الذکر سازمان ملل ذکر شده بیشتر می گوید که چگونه سال تحصیلی جدید ، که از بهار آغاز شده است ، دوباره دختران و زنان را از رفتن به مدارس متوسطه یا دنبال کردن آموزش عالی منع کرده است. نیازهای بشردوستانه در کشور نیز بسیار وخیم باقی مانده است. با این حال ، برنامه پاسخگویی بشردوستانه خود سازمان ملل برای سال جاری ، که آرزو داشت از نزدیک به 17 میلیون افغان پشتیبانی کند ، به سختی موفق به تأمین بیش از 15 درصد از بودجه 2.42 میلیارد دلاری پیشنهادی خود شد.
بودجه بین المللی ، که تقریباً نیمی از جمعیت افغانستان همچنان وابسته به آن است ، کاهش یافته است ، و بعید به نظر می رسد که در شرایط فعلی دوباره افزایش یابد. به عنوان مثال ، كاهش كمكهای جهانی آمریكا به شدت تلاش های وابسته به سازمان ملل را از طرف برنامه جهانی غذا ، و همچنین كار بسیاری از افراد غیرانتفاعی مهم مانند صلیب سرخ بین المللی تضعیف كرده است. سایر کشورهای ثروتمند غربی در حال افزایش تعهدات خود برای جبران خسارت کمک های آمریکایی نیستند.
برعکس ، نفوذ چین در افغانستان افزایش یافته است. در حال حاضر چین در تلاش است تا از سرگیری روابط دو جانبه بین اسلام آباد و کابل ، که نزدیک به چهار سال به حالت تعلیق در آمده بود ، واسطه کند. در اوایل ماه جاری ، پاکستان اعلام کرد که اتهامات آن در کابل مستقر در کابل به مقام سفیر ارتقا می یابد و کابل با اعلام اینکه نماینده آن در اسلام آباد نیز به همان رتبه ارتقا می یابد ، از این پرونده پیروی کرد. فقط تعداد معدودی از کشورها-از جمله چین و روسیه-هنوز موافقت کرده اند که از زمان بازگشت آنها به قدرت در سال 2021 ، میزبان سفیران منصوب طالبان باشند. با این حال ، هیچ یک از این کشورها ، از جمله پاکستان ، هنوز هم به طور رسمی حاکمان طالبان را به رسمیت نمی شناسند.
طالبان اکنون نزدیک به چهار سال است که در قدرت هستند ، بنابراین آنها زمان کافی برای انتقال از یک جنبش شورش به یک دولت کاربردی تر دارند. موضع سخت و آهنی آنها در ابتدا به دلیل ایجاد انگیزه در ترس از دست دادن حمایت از عناصر سخت که ممکن است به لباس های شدیدتر مانند The Isil-K بپیوندند ، توضیح داده شد. با این حال ، رژیم طالبان اکنون بهانه ای ندارد. این باید رویکرد نزدیک بینی خود را گسترده تر کند ، و تلاش واقعی برای ارائه حاکمیت مسئولانه از طریق نمایندگی افزایشی و نه ادامه سرکوب انجام دهد. در غیر این صورت ، افغانستان یک کشور پاریا باقی خواهد ماند.
