هلال احمر فلسطین می گوید یکی از کارمندان کشته شده در حمله اسرائیل به HQ غزه

لندن: کفر. این واکنش ژنرال سعودی شاهزاده خالد بن سلطان بود که در ساعات اولیه 2 آگوست 1990 به تلفن در خانه خود در نزدیکی ریاض پاسخ داد و فهمید که عراق به کویت حمله کرده است.

ژنرال دوستان را در یک کباب کباب سرگرم کرده بود ، و وقتی تلفن زنگ می زد ، آنها هنوز قهوه می خوردند.

شاهزاده خالد در مقاله ای که در سال 1993 نوشت ، گفت: “جنگ دورترین چیز از ذهن من بود.” ممکن است اعراب مخالف باشند ، اما آنها معمولاً به یکدیگر حمله نمی کنند. “

کفر شاهزاده توسط سایر نقاط جهان به اشتراک گذاشته شد.

اکنون ، 35 سال پس از آن ، بهمن عواقب ناشی از حمله بی پروا عراق به همسایه کوچک جنوبی خود ادامه می یابد – در کویت و کل منطقه – در حال بازگرداندن است.

در یک حمله غافلگیرانه قبل از طلوع آفتاب ، صدها مخزن عراقی و ده ها هزار سرباز ، با حمایت هلیکوپترها و هواپیماهای جنگنده ، شروع به ریختن روی مرز کردند.

همانطور که یک گزارش پس از جنگ توسط پنتاگون ایالات متحده بعداً بیان می کند ، “با وجود اعمال شجاعت فردی” ، نیروهای کویتی که به شدت از آن غافلگیر شده بودند “ناامید شدند.”

تا ساعت 4 صبح ، سربازان عراقی در قلب کاخ داسمان در قلب شهر کویت حضور داشتند. امیر جبر الحمد الصبهه و بیشتر خانواده اش دقیقاً به موقع تخلیه شدند و به دنبال پناهگاه در عربستان سعودی بودند ، اما برادر کوچکتر وی ، شیخ فهاد ، از جمله کسانی بود که در دفاع از کاخ درگذشت.

واحدهای جدا شده ارتش کویت قبل از عقب نشینی برای گروه بندی مجدد از مرز سعودی ، یک سری نبردهای در حال اجرا را جنگیدند. صدها نفر کشته شدند.

خلبانان نیروی هوایی کوچک کویت حداقل 20 هلیکوپتر را که قبل از غلبه بر پایگاه های خود ، در حال حمل و نقل نیروهای عراقی در مرز بودند ، سقوط کردند.

بسیاری از کویت ها از این کشور فرار کردند و بیشتر به دنبال پناهگاه در همسایگی عربستان سعودی بودند. کسانی که قادر به فرار نبودند ، در طی شغلی که هفت ماه به طول انجامید ، با مصیبت غارت ، دستگیری و اعدام ها روبرو شدند.

کابل به واشنگتن از دیپلمات های ایالات متحده در عربستان سعودی در 22 نوامبر 1990 ، گزارش داد که این حمله “و وحشیانه های متعاقب عراقی در کویت به معنای واقعی کلمه کویت را به عربستان سعودی سوار کرد.

“هزاران پناهنده و بخش عمده ای از دولت کویت به صحنه نیاز به حمایت و تغذیه به صحنه آمدند. سعودی ها با هر دو سخاوتمند بودند و سخاوتمند بودند.”

کویت در 27 فوریه 1991 توسط نیروهای ائتلاف چند ملیتی به رهبری ایالات متحده که در عربستان سعودی مونتاژ شده بود ، آزاد شد. عراق ، پیش از این یک متحد ، مخازن انبوه در مرز را داشت و موشک های اسکود را به سمت اهداف در پادشاهی شلیک می کرد. فقط دو روز قبل از اینکه عراقی ها از کویت هدایت شوند ، یکی از این موشک ها 28 پرسنل آمریکایی را در پایگاهی در داران کشته است.

در حالی که آنها عقب نشینی کردند ، نیروهای عراقی صدها چاه نفتی کویت را آتش زدند. هزاران نفر از سربازان صدام حسین هنگام بازگشت به عراق جان باختند ، وسایل نقلیه آنها بارها توسط هواپیماهای ائتلاف در بزرگراه 80 مورد حمله قرار گرفتند.

کارولین رز ، مدیر دفاعی و امنیت در موسسه جدید خطوط استراتژی و سیاست در واشنگتن گفت: “حمله عراق به کویت ، ضمن جلب پاسخ تاریخی متحد از جامعه بین المللی ، با کمال تعجب همچنین آغاز ناسازگاری منطقه ای ، بی اعتمادی و تکه تکه شدن بود.”

وی گفت: “این حمله باعث می شود سطح جدیدی از دلهره بین کشورهای حوزه خلیج فارس و همسایگان منطقه ای آنها به عنوان موقعیت کویت و ذخایر غنی نفت به جای یک قدرت ، به یک آسیب پذیری تبدیل شود که باعث ایجاد انگیزه در عراق برای حمله به آن شده بود.

“این باعث شد ذهنیت” این ممکن است برای ایالات متحده اتفاق بیفتد “در بین کشورهای حوزه خلیج فارس ، اقداماتی را برای افزایش روابط دفاعی با ضامن های امنیتی مانند ایالات متحده نشان می دهد.”

وی گفت: حمله به کویت و مداخله بین المللی حاصل از آن ، “همچنین یک روند رو به پایین در ثبات سیاسی ، اقتصادی و اجتماعی در عراق را نشان داد ، بعداً این کشور را برای نفوذ ایران باز کرد و کمپین هایی را برای گسترش شکاف فرقه ای در عراق و لوانت به طور کلی باز کرد.”

بیشتر بخوانید:

• طوفان صحرا: 30 سال بعد

• تجزیه و تحلیل: چگونه ایران پاداش های حمله کویت در سال 1990 صدام را برداشت

• سی سال پیش ، عراق به کویت حمله کرد

• نخست وزیر پیشین انگلستان گفت: صدام حسین مانند هیتلر عمل کرد.

سر جان جنکینز ، سفیر پیشین انگلیس در عربستان سعودی ، عراق و سوریه ، موافقت کرد که حمله و پیامدهای آن “مطمئناً ایران را تشویق می کند ، و به تهران پس از ایجاد موفقیت های خود در ایجاد موفقیت های خود در ایجاد مخالفان تبعید عراق اعلانات هسته ای از هسته ای از شبه نظامی – که در نهایت کمک می کند تا از یک شبه نظامی – که به عنوان” Badrrigade “کمک می کند ، کمک کرد. 2003. “

تحولات ژئوپلیتیکی دیگری نیز وجود داشت. هنگامی که کویت آزاد شد ، “اخراج اکثر فلسطینی ها ساکن آنجا ، در قصاص برای خطای اصلی یاسر عرفات رئیس PLO در حمایت از صدام ، منجر به هجوم به اردن شد ، که باعث افزایش قیمت املاک امان شد و همچنین فلسطینی های اردن را بنیادی تر کرد.”

شاید مهمتر از همه ، در پی تهاجم “عبور در سازمان ملل در نیویورک مجموعه ای از قطعنامه های مجازاتی که به الزامات عراق تحمیل می شود برای جبران خسارت و بازرسی و بازرسی های مزاحم برنامه های سلاح های خود منجر به تجزیه اجماع در شورای امنیت سازمان ملل ، رسوایی غذا-نفتی و در نهایت صلح و امنیت در مورد صلح و بین المللی شود.

آقا جان گفت: “یکی از دلایلی است که جورج دبلیو بوش رئیس جمهور ایالات متحده فکر کرد که باید در سال 2003 به تنهایی برود.”

این واقعیت که نیروهای ائتلاف در سال 1991 240 کیلومتر از بغداد را متوقف کردند و تصمیم گرفتند صدام حسین را به قدرت برسانند ، بحث برانگیز است.

اما در سال 2003 ، در پی 11 سپتامبر 2001 ، حملات به ایالات متحده ، و به بهانه جستجوی سلاح های کشتار جمعی ، یک ائتلاف به رهبری ایالات متحده برای پایان کار به عراق بازگشت ، 300،000 عراقی و ایالات متحده را در طول حمله ، شغل و زندگی متعاقب آن زندگی می کند که سالها به طول می انجامد.

پیامدهای بسیار گسترده دیگری از حمله عراق به کویت وجود داشت. سر جان گفت: “این آخرین قهرمان واقعی پان-عربیسم را نابود کرد و فضای بیشتری را برای اسلامگرایان رادیکال ایجاد کرد.”

اما برای کویتس است که مداحی های تهاجم بلندترین است.

بادر موسا السیف ، استادیار تاریخ در دانشگاه کویت و همکار در برنامه خاورمیانه و شمال آفریقا در موسسه سیاست گذاری انگلستان در خانه چتام خانه گفت: “این که یک کشور سابق اشغال شده در موقعیتی کاملاً منحصر به فرد باشد.”

وی گفت: “این باعث شده است که کویت در ترکیبی از حالت انکار و بقا به دام بیفتد و از بازگشت به حالت عادی جلوگیری کند.

“ما واقعاً به عنوان یک مردم نشسته ایم تا آنچه را که طی کرده ایم صحبت کنیم – آسیب ها ، ضررها و اینکه چگونه می توانیم حرکت کنیم.”

این عدم پیدا کردن بسته شدن ملی “منجر به انرژی آواره شده زیادی در فضاهای دیگر ، مانند افزایش جرم و مصرف مواد مخدر شده است” ، در حالی که تمرکز قابل درک بر امنیت ، حرکت کویت را متوقف کرده است.

الصایف ، که به عنوان معاون رئیس ستاد نخست وزیر سابق کویت خدمت کرده است ، گفت: “جغرافیای ما تغییر نکرده است.”

وی گفت: “ما هنوز یک کشور کوچک هستیم که توسط همسایگان بزرگتر احاطه شده و همه اینها را کنترل می کنیم ، به نوعی ، توسعه خودمان را متوقف کرده است.

“اگر ذهن شما روی بقا متمرکز است ، شما نمی توانید به جلو بروید ، به روشی که سایر کشورهای خلیج فارس خود را به جلو سوق داده اند.”

برای بسیاری از کویت ها ، بزرگترین زخم غیرقانونی سرنوشت “شهدای آن” است – 308 نفر که پس از 35 سال مفقود می شوند ، مرده فرض می شوند.

السیف گفت: “کویت همچنان به پرواز پرچم برای این افراد-نه تنها اتباع کویتی بلکه کشورهای دیگر که ناپدید شده اند ، ادامه می دهد.”

پس از جنگ ، سرنوشت بیش از 600 نفر ، عمدتا غیرنظامی ، ناشناخته بود. برخی از بقایای موجود در قبرهای دسته جمعی در عراق و مشخص شده توسط DNA آنها ، بازگردانده شده اند ، “اما ما نمی توانیم ادعا کنیم که این فصل کاملاً بسته است تا زمانی که نتوانیم به آن 308 خانواده که هنوز به دنبال جواب هستند ، تسکین دهیم و بخواهیم با دفن صحیح آنها را به احترام و محافظت از عزیزان خود محافظت کنیم.”

الصایف گفت: “دولت عراق در تلاش است تا از این امر حمایت کند ، به همین دلیل ما بقایای برخی از افراد را بازیابی کرده ایم ، اما این کار باید ادامه یابد.

همچنین مسئله بایگانی ملی کویت ، که در هنگام حمله به سرقت رفته است ، وجود دارد که سرنوشت آن حتی کمتر مشخص است.

السایف گفت: “این بایگانی مفقود است ، و ما هیچ اطلاعاتی در مورد آن دریافت نکرده ایم. چند مورد بازگردانده شده است ، اما بخش اعظم پارچه و خاطرات کشور از بین رفته است و این نیز باید برطرف شود.”

وی در طی 35 سال گذشته ، افزود: “کویت در تلاش برای عادی سازی است” ، تلاشی که بخشی از عدم اطمینان در مورد مرزهای دریایی خود ناامید شده است.

وی گفت: “به عنوان یک کشور مسئول مشتاق که از نظم بین المللی مبتنی بر قوانین پیروی می کند ، داشتن مرزهای ثابت کمترین چیزی است که می توانید بخواهید ، و ما نتوانسته ایم مرز دریایی بین عراق و کویت را طی 20 سال گذشته حل کنیم.”

از سال 2005 ، هنگامی که اولین دولت عراق در پی اشغال ایالات متحده انتخاب شد ، کویت در تلاش است تا این مسئله نگران کننده را حل کند.

الصایف گفت: “اما ما در حالت ایستاده هستیم.” “کمیته ها آمده اند و رفته اند ، اما هیچ بسته ای در این مورد وجود ندارد ، که برای هر کشور خوب نیست.”

این موضوع در خروس عبدالله ، آبراه باریک بین دو کشور برای حدود 50 کیلومتری قبل از ورود به خلیج عرب ، بین دو کشور به اشتراک گذاشته شده است.

در مورد موقعیت دقیق مرز دریایی فراتر از دهان آبراه ، اختلاف طولانی مدت وجود داشته است ، موضوعی که-همانطور که با تجزیه و تحلیل گروه بین المللی بحران ، با همکاری الصایف تأکید شده است و ماه گذشته منتشر شده است-توسط سیاستمداران عراقی مورد سوء استفاده قرار گرفته است “به ظاهر امیدوار است که آنها را به خوش شانس های انتخاباتی خود تقویت کنند.”

به نظر می رسد چنین تجسس خرگوش کار می کند. جلسه‌ای در شهر کویت در 17 ژوئیه از کمیته فنی و حقوقی مشترک کویت-ایرقی باعث تحریک در عراق شد و سیاستمداران ادعا می کردند که دسترسی به بندر جدید گراند فاو عراق به همراه حاکمیت عراقی مورد تهدید قرار گرفته است.

در همین حال ، گفت: الصایف ، عدم قطعیت اعتماد به نفس سرمایه گذاران و صنعت را نسبت به زنده ماندن بندر گراند فاو در عراق و بندر مبارک الکابر کویت تضعیف می کند ، که هر دو در حال حاضر به سختی در حال ساخت و ساز در سواحل مخالف در نزدیکی دهانه خور ابد الله هستند.

وی نتیجه گرفت: “این باید به خاطر همه افراد ذینفع مرتب شود. متأسفانه کارت کویت در عراق بازی می شود تا توجه خود را از مسائل داخلی در آنجا جلب کند.”