تهران – تیم ملی والیبال U19 ایران ، از لحاظ تاریخی سومین تیم موفق در سطح جهان در این گروه سنی ، در مسابقات جهانی 2025 به مقام چهارم ناامیدکننده رسید و به نمایش گذاشت – پانزدهمین حضور خود را نشان داد.
این نتیجه کاملاً در تضاد با گذشته برجسته این تیم است که شامل عناوین جهانی در سالهای 2007 و 2017 و پایان های دونده در سالهای 2001 ، 2009 و 2023 است. با توجه به این رکورد آهنگ ، پایان چهارم نمی توان به عنوان یک دستاورد شناخته شد بلکه سیگنال نزول است.
علیرغم تلاش های آدل گولامی و فداکاری طرف وی ، ایران با کمبود بازیکنان ایستاده ، انسجام ضعیف در لحظه های بحرانی و خستگی از یک برنامه خواستار تلاش کرد. گولامی پس از یک بازی ناخوشایند مقابل فرانسه روز گذشته ، در مسابقه مدال برنز به اسپانیا نسبت به فرسودگی نسبت داد. با این وجود ، او در طول رقابت از قدرت ذهنی و حرفه ای بازیکنان خود تمجید کرد.
در حالی که گولامی حمایت فدراسیون و خانواده ها را تصدیق کرد ، کارشناسان به مشکلات ساختاری عمیق تر اشاره می کنند.
عدم وجود اردوگاه های آموزشی تخصصی ، امکانات تمرین محدود و برنامه ریزی ضعیف طولانی مدت مانع توانایی تیم در مهار کامل پتانسیل جسمی و فنی آنها شده است. فقدان یک بازیکن کلیدی و زیرساخت های ناکافی به عنوان عوامل اصلی این افت عملکرد دیده می شود.
این نتیجه یک هشدار آشکار برای آینده والیبال ایران در سطح مردمی است. فدراسیون به رهبری میلاد تاگوی ، باید مربیگری پایدار ، بهبود زیرساخت ها و حمایت پایدار از کارکنان باتجربه را برای جلوگیری از رگرسیون بیشتر در اولویت قرار دهد. بدون پرداختن به این مسائل مهم ، ایران خطر از دست دادن جایگاه خود نه تنها در تریبون بلکه حتی در بین چهار تیم برتر در سطح جهان است.
به طور خلاصه ، پایان مکان چهارم ایران نیاز به فشار برای اصلاحات را نشان می دهد. در حالی که گولامی نسبت به آینده تیمش خوش بین است ، موفقیت به غلبه بر چالش های ساختاری و فنی موجود بستگی دارد.
