کاله هریسون
جنگل های اروپا ، که 227 میلیون هکتار (560.9 میلیون هکتار) را در بر می گیرد ، یک قطعه مهم از پازل آب و هوا و تنوع زیستی قاره است. اما با تغییر آب و هوا فشار را بالا می برد –از طریق طوفان ها ، خشکسالی ها ، آلودگی ها و تغییر کاربری زمینtechniques سیستم های نظارتی در جریان همگام نیستند. یک مطالعه جدید در گیاهان ، مردم ، سیاره استدلال می کند که در حالی که اروپا چندین دهه داده از شبکه های نظارتی مستقر دارد ، عدم هماهنگی در آنها ، اثربخشی آنها را محدود می کند.
چهار ابتکار اصلی در حال حاضر ستون فقرات نظارت بر جنگل در سراسر اروپا را تشکیل می دهند که هر یک از آنها تمرکز متمایز دارند. ICP Forests تغییرات طولانی مدت در سلامت درخت و تأثیر آلودگی هوا را ردیابی می کند ، در حالی که ICO ها داده های فرکانس بالا را بر روی کربن و سایر گازهای گلخانه ای جمع می کنند. شبکه Elter در مطالعات طولانی مدت و عمیق از کل اکوسیستم ها تخصص دارد و ENFIN داده های ساختاری در مقیاس بزرگ و در مورد ترکیب و ساختار جنگل را ارائه می دهد. آنها با هم ، مقادیر زیادی از اطلاعات ارزشمند تولید می کنند – اما کار آنها تا حد زیادی بدون هماهنگی باقی می ماند.
هر یک ارزش را به ارمغان می آورد – اما آنها در سیلوها توسعه یافته اند. تفاوت آنها در روش ها ، پوشش جغرافیایی و دسترسی به داده ها باعث ایجاد نقاط کور می شود. به عنوان مثال ، اروپای جنوب شرقی در نظارت فشرده کمتر نماینده است و دسترسی به داده ها در شبکه ها متناقض است. بدون یک چارچوب مشترک برای تفسیر این داده ها ، اروپا فاقد یک دیدگاه واضح و متحد است سلامت و مقاومت جنگل.
این تکه تکه شدن نه تنها مانع سیاست مؤثر می شود بلکه خطرات را نیز در بر می گیرد دست کم گرفتن مقیاس و سرعت تغییرات زیست محیطی– به طرز فجیعی اهداف بی طرفی آب و هوا را از دسترس دور می کند.
مسیری به سمت ادغام استراتژیک
آنچه لازم است سیستم جدیدی نیست بلکه الف استفاده دقیق تر از موارد موجودبشر محققان یک مدل اتحاد را پیشنهاد می کنند که شبکه های نظارت بر جنگل اروپا را تحت یک زیرساخت تحقیقاتی مشترک ، به طور بالقوه با حمایت از مدیریت سطح اتحادیه اروپا ، جمع می کند. ایده این است که استانداردها را هماهنگ کنید ، نه متمرکز کردن عملیات – پیکربندی پروتکل ها ضمن حفظ مأموریت اصلی هر شبکه.
فناوری در حال حاضر درهای جدیدی را باز می کند. سیستم عامل های سنجش از راه دور مانند Copernicus و NASA داده های مکرر و با وضوح بالا را در مورد پوشش جنگل و بهره وری ارائه می دهند. سیستم های Lidar Spaceborne ، از جمله GEDI و ICESAT-2 ، بینش های زیست توده و ساختار سایبان را ارائه می دهند. اما همه اینها اطلاعات مشتق از ماهواره هنوز هم بستگی به زمین قابل اعتماد دارد. این جایی است که شبکه های زمینی – اگر بهتر یکپارچه شوند – می توانند قدم بردارند.
مقیاس بندی این رویکرد بیشتر از حسن نیت است. پیشنهاد اتحادیه اروپا برای یک چارچوب نظارت برای جنگل های انعطاف پذیر اروپا ، برخی از حرکت سیاسی را فراهم می کند ، اما اجرای آن نیاز به بودجه پایدار ، توافق های جدید مرزی و اجماع در مورد شاخص های کلیدی خواهد داشت.
