یک مطالعه جدید در مجله بین المللی شبکیه و زجاجیه گزارش داد که استفاده از شیمی درمانی سیستمیک به عنوان اصلی ترین درمان برای رتینوبلاستوما منجر به کاهش قابل توجه مرگ و میر و عوارض می شود. افزودن شیمی‌درمانی هدفمند، نرخ انکولاسیون را کاهش می‌دهد، اما، به گفته نویسندگان، تقریباً نیمی از بیماران هنوز از کره زمین در امان نیستند.1
این مطالعه توسط دکتر مسعود ناصری پور، از مرکز تحقیقات فاین تک در پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران و گروه چشم پزشکی، مرکز تحقیقات چشم، موسسه سلامت حواس پنج، بیمارستان محب کوثر، دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران، هر دو در تهران، ایران انجام شد.
نویسندگان بیان کردند که در اواخر دهه 1990، انوکلئولاسیون تنها گزینه برای رسیدگی به تومور بود.2 و میزان بقا را بهبود بخشید.3
شیمی درمانی سیستمیک در طول دهه بعد اضافه شد، اما بیماران در معرض سطوح سمیت شیمی درمانی قرار گرفتند زیرا تومورها نسبت به شیمی درمانی مقاوم بودند. محققان ژاپنی شیمی درمانی هدفمند شامل شیمی درمانی داخل شریانی (IAC) و تزریق داخل زجاجیه را اضافه کردند.4 که بعداً توسط تیم‌های آمریکایی در سال 2008 اصلاح شد. این درمان عوارض جانبی سیستمیک را به حداقل رساند و کارایی را افزایش داد.5،6 این پیشرفت‌های درمانی، همراه با تشخیص زودهنگام، میزان بقا و کیفیت زندگی کودکان مبتلا را در طول دهه‌ها به طور قابل‌توجهی بهبود بخشیده است.7
از آنجایی که میزان بقا پس از درمان رتینوبلاستوما در مطالعات مختلف متفاوت بوده است، دکتر ناصری پور و همکارانش به داده‌های به‌دست‌آمده در طول سه دهه نگاهی انداختند تا روند هسته‌زایی و مرگ‌ومیر را در ایران تعیین کنند.
آنها به مطالعه ای از تایلند اشاره کردند که یک سیر صعودی در میزان بقا را از سال 1990 تا 2009 گزارش کرد.8 مطالعه دیگری همچنین افزایش نرخ بقای 5 ساله را از 85٪ به 98٪ بین سالهای 1960 و 2022 نشان داد.9 در مقابل، مطالعات دیگر کاهش نرخ بقای رتینوبلاستوما را نشان دادند.10
در مطالعه کوهورت گذشته‌نگر مورد بحث، آنها سالهای 1991 تا 2018 را به فواصل زیر تقسیم کردند: T1، قبل از 2001. T2، 2001-2007; و T3، 2008-2018.
آنچه در آنالیز رتینوبلاستوما یافت شد
داده های 642 چشم در این مطالعه وارد شدند.
