رهبران آمریكا از دیپلماسی با ایران خودداری كردند. ما باید آنها را به بازگشت به آن تبدیل کنیم.

اخیر جنگ 12 روزه بین ایران و اسرائیل ، که در ساعات اولیه 13 ژوئن با حمله بی پروا توسط اسرائیل به خاک ایران آغاز شد ، بیش از تلفات و نابودی باقی مانده است. همچنین این اعتقاد ویرانگر را به این باور در حال حاضر آسیب پذیر منتقل کرده است که دیپلماسی می تواند به طور اساسی منطقه را به سمت صلح و منع گسترش سلاح های هسته ای راهنمایی کند. اما اگر ما مایل به گوش دادن و اقدامات مناسب هستیم ، این جنگ از همه مهمتر پرده برداری از تلاش های دیپلماتیک را نشان نمی دهد ، بلکه فوریت های مجدداً برای آنها است.

برای چندین دهه ، ایالات متحده خود را به عنوان کارگزار صلح جهانی در حالی که همزمان بودجه جنگ ها را تأمین می کند ، به ملل مستقل حمله می کند تا تغییر رژیم را اعمال کند ، تحریم های یک جانبه را به عنوان سلاح های خاموش جنگ تحمیل کند و سیاست های ظالمانه ای را ایجاد کند که دیپلماسی را تضعیف می کند. از زمان آغاز به کار در سال 1948 ، اسرائیل دریافت کننده کمک های نظامی ایالات متحده – بیش از هر ملت دیگری – به این ترتیب است بیش از 317.9 میلیارد دلاربشر

در همین حال ، ایران ، کشوری با بیش از 90 میلیون نفر ، تحت یک کودتای در سال 1953 ، تحریم های وحشیانه ، حملات سایبری مانند ایالات متحده و اسرائیلی استاکسنت عملیات و ترور دانشمندان آن. بیشتر اوقات ، تلاش برای بی ثبات کردن ایران با این پیش فرض هدایت می شود که ایالات متحده می تواند به تنهایی رژیم خود را تغییر داده و “آزادی” را به مردم خود تحویل دهد و در عین حال جامعه مدنی را به فقر سوق دهد.

این تاکتیک های نامتناسب و غالباً غیرقانونی ، به جای تثبیت خاورمیانه ، به صورت دیپلماتیک ایران در گوشه و کنار قرار گرفته اند ، در حالی که رژیم ایران و هاردلین های اسرائیلی را جسارت می کنند. قدمت او به اوایل 1990، نخست وزیر اسرائیل ، بنیامین نتانیاهو با موفقیت در مورد هر نوع مذاکرات هسته ای با ایران ، یک تبلیغات تبلیغاتی را انجام داده است که می تواند منجر به کاهش تنش در منطقه شود. فروپاشی برنامه جامع مشترک عمل (JCPOA) -تصویب شده در دوره ریاست جمهوری اوباما ، اما پس از آن توسط دولت ترامپ در سال 2018 مورد تأیید قرار گرفت و توسط دولت بایدن به مردگان رفت-لحظه ای غم انگیز را نشان داد که دیپلماسی به یک رویا معوق تبدیل شد ، نه تنها توسط ایران بلکه توسط محور ایالات متحده و اسرائیل ، که به نظر می رسد مذاکرات به عنوان ضعف و نه خرد است.

در میان هرج و مرج سیاسی ، آنچه که مطمئن است این است که میلیون ها آمریکایی ، به ویژه جوانان ، طبقه کارگر و حتی برخی از پایه های “مگا” خود ترامپ – که اغلب تحت تأثیر سیاست های داخلی وحشیانه مانند برش منابع Medicaid و منابع نابودی برای تأمین بودجه جنگ ها قرار می گیرند ، اکنون توسط جنگ های بی پایان ، دچار سرخوردگی می شوند ، و می دانند که آزادی و خستگی در پق ، پایان دادن به پال مردم است و پایان دادن به قتل مردم در پایان دادن به پال مردم ، پایان دادن به قتل مردم ، پایان دادن به افراد پال است. سودان ، جمهوری دموکراتیک کنگو و فراتر از آن با صلح و عدالت در خانه به هم پیوسته اند. مهم نیست که رسانه های شرکت ها چقدر حقیقت را پیچانده اند ، بسیاری از آمریکایی ها بیش از حد دیده اند که به این تبلیغات اعتقاد داشته باشند.

همچنین این نکته حائز اهمیت است که جدیدترین خصومت های بی پروا با ایران نیز پلی بین برخی از جمهوریخواهان کنگره و قانونگذاران پیشرو دموکراتیک ایجاد کرده است. این جایی است که قدرتهای جنگ وارد می شوند. بیش از دو دهه ، کنگره اقتدار قانون اساسی خود را در مورد جنگ ربوده و تصمیمات زندگی یا مرگ را به یک قوه اجرایی غیرمسئولانه و غیرقابل ارزیابی واگذار می کند. بخش اعظم این قدرت بدون بررسی ناشی از مجوز سال 2001 برای استفاده از نیروی نظامی (AUMF) است ، یک اقدام پس از 9/11 که توسط کنگره تصویب شد. با گذشت سالها ، این مجوز مبهم و باز با موفقیت به روسای جمهور آمریكا رسیدگی خالی برای انجام عملیات نظامی در بیش از 20 كشور ، غالباً بدون نظارت معنادار كنگره یا بحث و گفتگوهای عمومی داده است.

در آوریل 2024 ، در حالی که مرتکب نسل کشی مداوم در غزه و کرانه باختری شد ، اسرائیل تقریباً ایالات متحده را به یک رویارویی مستقیم با ایران کشاند. در مجلس سنا یا مجلس هیچ بحث عمومی وجود نداشت. سکوت دو طرفه و دلهره آور بود.

در ماه ژوئن ، همه چیز تغییر کرد. در حالی که مدتهاست که خصومت دو طرفه نسبت به ایران وجود داشته است ، برخی از مقامات منتخب تشخیص دادند که جنگ با ایران برای ثبات کل منطقه چقدر خطرناک است. در یک لحظه نادری از توافق نامه متقابل ، کنگره توماس ماسی (R-Kentucky) قطعنامه قدرتهای جنگ دو حزب ایران را در این خانه معرفی کرد ، در حالی که کنگره Ro Khanna (D-California) بلافاصله به عنوان رهبر پیوست. از طرف سنا ، سناتورها برنی سندرز (D-Vermont) و تیم کاین (D-Virginia) هرکدام قوانینی را برای از بین بردن اختیارات غیرقابل ارزیابی دولت ترامپ برای ورود به جنگ بی پایان دیگر وضع کردند. این مهم است که تشخیص دهیم که ایجاد یک جنبش ضد جنگ فقط به محدود کردن دسترسی بیش از حد اجرایی در هنگام درگیری نظامی نیست ، بلکه در حال ایجاد یک جنبش ضد جنگ است به معنای مسدود کردن پرخاشگری سیستمیک ایالات متحده است که باعث ایجاد شرایط برای جنگ می شود.

رژیم راست گرای نتانیاهو به هنر امتناع از دیپلماسی تسلط یافته است و در عین حال خواستار آن است که جهان فریادهای خود را جدی بگیرد ، حتی وقتی که ذبح مداوم فلسطینی ها بدون پایان در چشم ادامه می یابد. امتناع اسرائیل از دیپلماسی نه تنها برای مردم خاورمیانه بلکه برای جوامع یهودی در سراسر جهان عواقب آن را داشته است. در سراسر ایالات متحده ، تعداد زیادی از آمریکایی های یهودی علیه نتانیاهو و سیاستهای وحشیانه راست او اعتراض کرده اند و خود را با شرکای جنبش وسیع تر ضد جنگ تر و خواستار پایان کار ، آپارتاید ، نسل کشی مداوم در غزه و نظامی سازی سیاست خارجی ایالات متحده هماهنگ کرده اند. وضوح و مقاومت اخلاقی آنها ، شکاف عمیق بین اقدامات دولت اسرائیل و اصول صلح ، عزت و عدالت را برجسته می کند که بسیاری از آمریکایی های یهودی مقدس دارند.

همچنین درست است که دولت ایران از زمان انقلاب این کشور در سال 1979 ، سهم خود را از سرکوب و خصومت منطقه ای مرتکب شده است. اما همانطور که ما از تاریخ آموخته ایم ، از وضعیت هسته ای ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی تا خود JCPOA ، مخالفان را می توان برای منافع بیشتر جهان به همان میز آورد.

همچنین ضروری است که ما با حمایت از قطعنامه قدرت جنگ و لغو مجوزها برای استفاده از نیروی نظامی که روسای جمهور از هر دو طرف از آن به عنوان یک چک خالی برای انجام جنگ استفاده کرده اند ، نظارت کنگره بر مشارکت نظامی ایالات متحده را بازگردانیم. قانونگذاران باید استاندارد جدیدی را تحت فشار قرار دهند: هیچ اقدام نظامی نمی تواند یا بدون اینکه گزینه های دیپلماتیک کاملاً خسته شود ، توجیه شود. حتی در این صورت ، ما باید گزینه های دیگری را به جای بمب پیدا کنیم.

با وجود آتش بس لرزان ، فقط زمان می گوید که مسیر دیپلماسی برای ایران چگونه به نظر می رسد و ایران ایالات متحده اعلام کرده است که برای بازگشت به مذاکرات هسته ای باز است ، اما این تضمینی نیست. یک چیز همچنین واضح است: در حالی که ما برای یک راه حل دیپلماتیک می جنگیم ، ما باید به برجسته کردن خود اسرائیل ادامه دهیم برنامه سلاح های هسته ای، که آن را به طور عمومی تصدیق نمی کند ، و امتناع آن از امضای پیمان منع گسترش سلاح های هسته ایبشر عواقب جنگ با ایران می تواند فاجعه بار باشد ، برای مردم خارج از کشور و در اینجا در ایالات متحده.

جاده بازگشت به دیپلماسی آسان نخواهد بود. اما باید دقیقاً به این دلیل که چالش برانگیز است ، قدم بردارد. به قول جیمز بالدوین ، “هر آنچه با آن روبرو می شود قابل تغییر نیست ؛ اما تا زمانی که با آن روبرو نشود ، هیچ چیز قابل تغییر نیست.” این لحظه ، با تمام وزن و همه غم و اندوه ، خواستار آن است که ما با آنچه که مدت ها در سالها سکوت و تبلیغات آمریکا دفن شده است ، روبرو شویم: هزینه جنگ ، جان های گمشده و خرد شده در پی آن و خیانت دیپلماسی. به گفته بالدوین ، باید به ما یادآوری کنیم که تحول با شجاعت بسیار آغاز می شود – نوعی که امپریالیسم را به چالش می کشد ، سیستمی که از جنگهای بی پایان بهره می برد. ریاکاری که سیاست را ماسک می کند. و ترس از اینکه مسیر راه حل دیپلماتیک ضعف است.

راه طولانی به دیپلماسی بین ایران و ایالات متحده ، به خاطر کل منطقه ، بیشتر از مذاکرات و قراردادها نیاز دارد. این امر به فروتنی ، مسئولیت و شفافیت و مهمتر از همه ، همدلی و عشق نیاز دارد – عشق رادیکال که از گرفتن AIPAC ، امپریالیسم ، استعمار و صنعت جنگ بر این سیاست مخالف است. این امر به شکل عشق رادیکال نیاز دارد که زندگی کسانی را که در هنگام مذاکره و صلح از قیمت بالایی پرداخت می کنند ، متمرکز می کند: خانواده های تهران ، کودکان در غزه و افراد شاغل در سراسر ایالات متحده