درگیری های مرزی بین پاکستان و افغانستان بر سر خط دوراند به طور مکرر طی دهه ها اتفاق افتاده است. خشونت فعلی بخشی از الگوی طولانی و چرخه ای از بی اعتمادی و حوادث مسلح ریشه در مرز مورد مناقشه و حضور گروه های شبه نظامی است که در منطقه مرزی فعالیت می کنند.
درگیری های سنگین بین نیروهای پاکستانی و افغانستان در امتداد مرزهای بی ثبات فوران کرده است و خصومت های چند ساله را که ریشه در اختلاف خط دوند حل نشده است ، احیا می کند. براساس گزارش ها ، آخرین نبردها ، که در طول آخر هفته شدت گرفت ، منجر به بسته شدن گذرگاه های کلیدی شده و ده ها نفر از طرف آنها کشته شده اند و براساس گزارش ها ، ترس از یک بحران گسترده تر منطقه ای را عمیق تر می کنند. درگیری های مرزی در حال انجام چندین پیامدهای مستقیم و غیرمستقیم برای هند ، از نظر استراتژیک و اقتصادی است
طرف پاکستان ادعا کرد که این درگیری ها پس از شروع گروه های شبه نظامی مستقر در افغانستان به پست های مرزی در خیبر پختونخوا و بلوچستان آغاز شد. اسلام آباد و دولت طالبان را به پناه دادن به تهیك-طالبان پاکستان (TTP) متهم كردند-یك لباس شبه نظامی ممنوع مسئول یكی از حملات مرگبار در پاکستان. در پاسخ ، بنا بر گزارش ها ، نیروهای پاکستانی توپخانه های سنگین و اعتصابات هوایی محدود را هدف قرار داده اند که مخفیگاه های شبه نظامی را در سراسر مرز هدف قرار می دهند.
با این حال ، کابل پاکستان را به نقض حاکمیت افغانستان متهم کرد و ادعا کرد که چندین اعتصاب به مناطق غیرنظامی رسیده است. دولت طالبان همچنین اسلام آباد را نسبت به “پرخاشگری تحریک آمیز” هشدار داد ، و ادعا كرد كه نیروهای افغان به طور محکم به هرگونه حمله بیشتر پاسخ خواهند داد.
تنش تشدید شده باعث بسته شدن گذرگاه های بزرگ ، اختلال در تجارت و حرکت روزانه افرادی که به مسافرت های مرزی برای معیشت و ارتباطات خانوادگی وابسته هستند ، باعث شده است.
در قلب این اصطکاک مکرر خط دوراند قرار دارد-یک مرز 2،640 کیلومتری که در سال 1893 توسط سر مورتیمر دوراند ، وزیر امور خارجه انگلیس هند ، پس از مذاکره با امیر عبدور رحمان خان ، حاکم افغانستان ، کشیده شده است. این توافق نامه به منظور مشخص کردن حوزه های نفوذ بین هند بریتانیا و افغانستان بود و به عنوان یک بافر در برابر گسترش روسیه در طول به اصطلاح “بازی عالی” خدمت می کرد.
با این حال ، این خط از طریق سرزمین های قبیله پشتون و بلوچ ، خانواده ها و جوامع قومی را که قرن ها در کنار هم زندگی کرده بودند ، تقسیم می کرد. پس از پارتیشن هند در سال 1947 ، پاکستان این مرز را به ارث برد و آن را به عنوان یک مرز بین المللی شناخته شده می داند. دولت های پی در پی افغانستان – از جمله رژیم طالبان – از پذیرش رسمی آن امتناع ورزیدند و آن را به یک مرز استعماری مصنوعی که بدون رضایت افغانستان تحمیل شده است ، می نامند.
