دو سال پس از اعتراض به سرکوب ، روزنامه نگاران تاجیکستان به تبعید رفته اند. این چیزی است که هنگام فرار روزنامه نگاران از دست داده است.

فسوم کمیته هلسینکی نروژ می گوید سرکوب صدای مستقل در داخل و خارج از کشور ، گفتگوی حیاتی بین شهروندان و دولت آنها را کاهش می دهد و ممکن است منجر به ناآرامی حتی بیشتر شود.

وی گفت: “مقامات جمعیت را از راه های مشروع برای کانال شکایات محروم کرده اند ، اما این بدان معنی نیست که این مسائل و شکایات از بین می روند.” “در عین حال ، مقامات خود را از اطلاعات در مورد آنچه در بین جمعیت اتفاق می افتد و دسترسی آنها به روحیه مردم را قطع می کنند ، محروم می کنند. این بسیار خطرناک است.”

“انتقال از راه دور دشوار است”

آنچه برای بسیاری از تاجیک های معمولی باقی مانده است ، یک منظره اطلاعاتی به طور فزاینده ای است. گزارش در مورد فساد سطح بالا و تحویل طولانی مدت رحون به پسرش ، رستم امومالی ، گاهی اوقات عناوین بین المللی را می سازد. اما در داخل کشور ، بقای اساسی نیز یک نگرانی مهم است.

از آنجا که این کشور به ماهها هوای سرد زمستان می پردازد ، بسیاری از ساکنان به دلیل جیره بندی برق که در ماه اکتبر معرفی شده اند ، فقط 10 ساعت برق در روز دریافت می کنند. و بیکاری در حال افزایش است زیرا مهاجران کارگر در پی مارس توسط مسکو به صورت انبوه بیرون کشیده شده اند حملات تروریستی توسط افراد مسلح تاجیک انجام شدبشر بسیاری از خانواده های تاجیک ، وابسته به حواله های فصلی ، دیگر نمی توانند نیازهای اساسی را تحمل کنند.

محمد ، روزنامه نگار تلویزیون Payom ، گفت که وی به دلیل دشواری در یافتن منابع جامد ، که بسیاری از آنها خود را به زیر زمین سوق داده اند ، باید میزان خبری را که می تواند تولید کند ، کاهش دهد.

وی گفت: “وقتی از راه دور کار می کنید ، باید تلاش کنید تا اطمینان حاصل کنید که اطلاعاتی که به دست می آورید مرتبط و قابل اعتماد است.” “شما باید از پخش شایعات یا داده های تحریف شده خودداری کنید.”