افزایش تنش در طول یک مرز طولانی
مرز بین افغانستان و پاکستان در روزهای اخیر شاهد جنگ های تازه ای بوده است. گزارش شده است که تعداد زیادی از سربازان و شبه نظامیان کشته شده اند. گذرگاه های مرزی بسته شده است ، گلوله های توپخانه به ساختمانها آسیب رسانده و غیرنظامیان در آتش سوزی گرفتار می شوند. این درگیری ها فقط اختلافات محلی نیستند – آنها منعکس کننده بی اعتمادی ، نگرانی های امنیتی و اصطکاک ژئوپلیتیکی هستند. درک آنچه اتفاق می افتد ، چرا شروع شده و چه چیزی ممکن است در آینده مهم باشد زیرا عواقب آن فراتر از مرز است.
—
چه چیزی باعث آخرین درگیری ها شد
جدیدترین دور درگیری ها پس از آن آغاز شد که پاکستان حملات هوایی در مناطق افغانستان از جمله کابل ، پاکتیکا ، جلال آباد را انجام داده و رهبران گروه های شبه نظامی را هدف قرار داده است. دولت طالبان افغانستان می گوید این نقض حاکمیت آن بوده است. در قصاص ، نیروهای افغان در چندین استان مرزی مانند Paktika ، Khost ، Helmand ، Kandahar و دیگران عملیاتی را انجام دادند.
پاکستان با استفاده از توپخانه های سنگین ، تانک ها ، گلوله های مرزی افغانستان و بنا به گزارش ها ، برخی از آنها را از بین برد. دولت ادعا می کند که دژهای شبه نظامی را هدف قرار می دهد-به خصوص آنهایی که به پاکستان Tehreek-Taliban (TTP) گره خورده اند.
—
مکان های کلیدی درگیری
برخی از استان های خاص و پست های مرزی به نقاط کانونی تبدیل شده اند:
استان های Kurram ، Paktika ، Helmand ، Khost و Paktia به شدت درگیر هستند. نیروهای افغان می گویند حملات هوایی پاکستانی و آتش سوزی زمینی در اینجا قلمرو را نقض کرده است.
گذرگاه های Torkham و Chaman نقاط اصلی تجارت مرزی و ترانزیت هستند که به دلیل جنگ چندین بار بسته شده اند. بسته شدن تجارت و زندگی روزمره را مختل می کند.
چندین پست مرزی کوچکتر نیز در طی مبادلات توسط هر دو طرف توسط هر دو طرف توقیف ، نابود شده یا به شدت آسیب دیده است.
—
تلفات ، تأثیر و اتهامات
شماره ها مورد بحث قرار می گیرند ، اما آخرین ادعاها جدی هستند:
مقامات طالبان افغانستان می گویند 58 سرباز پاکستانی کشته شدند ، به همراه پست های بیشمار مرزی اسیر شدند.
پاکستان تلفات سربازان پایین را گزارش می کند اما افغانستان را به شبه نظامیان پناهنده که حملات در پاکستان انجام می دهند ، متهم می کند. طرف پاکستانی همچنین ادعا می کند که چندین پست افغانستان را نابود کرده است.
آسیب غیرنظامی بخشی از معادله است. خانه های نزدیک پست های مرزی در اثر توپخانه یا آتش ولگرد آسیب دیده است. برخی از غیرنظامیان فرار کرده اند ، در حالی که اختلالات تجاری بر زنجیره های تأمین و معیشت تأثیر گذاشته است.
هر دو دولت دیگر را به شروع خصومت ها متهم می کنند. افغانستان می گوید که به نقض حملات هوایی پاسخ داده است. پاکستان می گوید نیروهای طالبان حملات بی پروا را آغاز کردند و گروه های شبه نظامی (مانند TTP) از قلمرو افغان به عنوان پایگاه استفاده می کنند.
—
چرا این چیزی بیش از درگیری های مرزی است
جنگ به چند دلیل مهم اهمیت دارد:
1. امنیت و ستیزه جویی:
پاکستان مدتهاست که افغانستان را متهم کرده است – به ویژه از زمان تصاحب طالبان در سال 2021 – تأمین پناهگاه (مستقیم یا غیرمستقیم) برای گروه هایی مانند TTP. این باعث ترس از حملات مرزی می شود ، که ادعاهای پاکستان از آن گذشته است.
2. اختلال اقتصادی:
گذرگاه های مرزی مانند Torkham برای تجارت بسیار مهم است. هنگامی که آنها بسته می شوند ، کالاها ، ملزومات و مواد غذایی نمی توانند آزادانه حرکت کنند. این امر به هر دو کشور ، به ویژه افغانستان ، که بسیاری از موارد اساسی را وارد می کند ، صدمه می زند.
3. دیپلماسی منطقه ای و حاکمیت:
نقض فضای هوایی ، اتهامات اعتصاب در داخل قلمرو یکدیگر و تبادل تیراندازی باعث تنش های دیپلماتیک می شود. برای توضیح اقدامات ، هر دو طرف تحت فشار – از لحاظ اقتصادی و بین المللی – تحت فشار قرار دارند.
4. اثرات بشردوستانه:
این درگیری افراد را جابجا می کند ، اموال خسارت را ایجاد می کند و می تواند دسترسی به مراقبت های پزشکی و غذا را قطع کند. غیرنظامیانی که در نزدیکی مناطق مرزی زندگی می کنند به ویژه آسیب پذیر هستند.
—
چه اتفاقی می تواند رخ دهد؟
تشدید یا آتش بس؟
خطر تشدید واقعی است. هر دو طرف تمایل به استفاده از نیرو را نشان داده اند. اما فشار بین المللی (از همسایگان ، سازمان ملل یا قدرتهای منطقه ای) ممکن است به افزایش فشار بیاندازد.
میانجیگری و دیپلماسی:
این امکان وجود دارد که از کانال های دیپلماتیک برای بازگرداندن آرامش استفاده شود. اما اعتماد آسیب دیده است و اتهامات ادامه دارد. دولت طالبان و پاکستان ممکن است نیاز به توافق در مورد کنترل مرزها ، همکاری های ضد تصفیه و قوانین تعامل داشته باشند.
بی ثباتی بلند مدت؟
بدون توافق پایدار ، این درگیری ها ممکن است بیشتر شود. مبارزات مکرر تهدید می کند که صلح را در مناطق مرزی از بین می برد ، به طور دائم بر تجارت تأثیر می گذارد و بحران های بشردوستانه را بدتر می کند.
—
این برای افرادی که در آنجا زندگی می کنند معنی دارد
برای بسیاری که در سایه این مرز زندگی می کنند:
ایمنی یک نگرانی روزانه است. آتش سوزی ، گلوله و حمله می تواند ناگهان از بین برود. ممکن است خانواده ها نیاز به فرار یا پناه بردن داشته باشند.
معیشت مختل می شود. کشاورزان ، بازرگانان ، حمل و نقل در هنگام نزدیک شدن گذرگاه های مرزی یا مسدود شدن مسیرها با ضرر روبرو می شوند.
دسترسی به خدمات ضروری رنج می برد. مراقبت های بهداشتی ، آموزش و زیرساخت ها شکننده و اغلب آسیب دیده است.
ترس و عدم اطمینان. سالها درگیری و کنترل تغییر ، برنامه ریزی پیش رو ، اعتماد به مقامات یا احساس امنیت در خانه خود را دشوار می کند.
—
افکار نهایی
نبردهای مرزی افغانستان و پاکستان یک اختلاف ساده نیست-این ترکیبی پیچیده از تاریخ ، گروه های شبه نظامی ، امنیت ملی و رنج های غیرنظامی است. در حالی که هر دو طرف روایت های خود را ارائه می دهند ، واقعیت این است که افرادی که در مناطق مرزی زندگی می کنند ، سر و صدا دارند.
حل و فصل این درگیری به احتمال زیاد بیشتر از اقدامات نظامی نیاز دارد. همکاری بر سر پناهگاه های ایمن شبه نظامی ، قوانین روشن در مورد جنبش مرزی ، احترام به حاکمیت و حمایت از غیرنظامیان بسیار مهم است. آنچه اتفاق می افتد در آینده نه تنها برای افغانستان و پاکستان بلکه برای ثبات منطقه ای در جنوب آسیا نیز مهم خواهد بود.
