برای خودی ها، رای مه 2026 میدان نبرد دیگری برای نفوذ است، به ویژه در پایتخت تهران، جایی که شورا شهردار، یکی از قدرتمندترین مقامات محلی ایران و پلکانی مشترک برای رسیدن به سمت بالاتر را انتخاب می کند.
بسیاری از مشاوران سابق به سمت پارلمان یا کابینه رفته اند. محمود احمدی نژاد در سال 1384 از شهرداری به ریاست جمهوری رسید.
در آخرین رای گیری شورا در تهران، مشارکت کمتر از 25 درصد بود. مهدی چمران، کاندیدای دارای بالاترین رای، که در حال حاضر رهبری شورای پایتخت را بر عهده دارد، به سختی پنج درصد از کل واجدین شرایط رای دادن را به خود اختصاص داد.
در حالی که بسیاری در ایران می گویند که رای بی معنی است و تصمیمات در جاهای دیگر گرفته می شود، جناح ها به مبارزه بر سر نقش هایی ادامه می دهند که ممکن است سیاست ملی را شکل ندهند، اما دسترسی قانونی یا غیر قانونی به نفوذ و منابع را ارائه می دهند.
“باز به تقلب”
محافظه کاران به سرعت آمادگی دولت و انگیزه های آن را برای معرفی یک مدل رای گیری جدید زیر سوال بردند.
پرویز سروری، نایب رئیس هفتادمین شورای شهر تهران، با اشاره به کمبود ظرفیت وزارت کشور برای مدیریت یک نظام انتخاباتی «پیچیده»، نسبت به «تقلب احتمالی» هشدار داد.
سووری علیرغم انتقاداتش، نسبت به پتانسیل تثبیت بیشتر قدرت در انتخابات محلی خوشبین به نظر می‌رسد – جایی که بررسی‌ها سخت‌تر است و استقلالی‌های مشتاق ممکن است از شبکه خارج شوند.
او به وب سایت دیدبان ایران گفت: «(سیستم جدید) می تواند احزاب سیاسی بی فایده ای را که یک شبه به وجود می آیند و به همان سرعت ناپدید می شوند، از بین ببرد.
اگر سیستم جدید کار کند، در نهایت می‌تواند جایگزین مدل قدیمی ایران شود که برنده همه چیز را می‌برد، کرسی‌ها را بر اساس سهم احزاب از آرا تخصیص می‌دهد و شوراهای محلی را نماینده‌تر می‌کند.
جایزه برتر: تهران
برخی از میانه‌روها که مدت‌ها به دلیل رد صلاحیت‌ها و شرکت‌کنندگان کم به حاشیه رانده شده‌اند، به نظر می‌رسد که این تغییر را یک فرصت بالقوه می‌دانند.
سعید نورمحمدی، سخنگوی حزب اصلاح طلب ندای ایرانیان (حزب صدای ایرانیان) به خبرگزاری کار ایران (ایلنا) گفت که گروهش در حال آماده شدن برای رای گیری است و امیدوار است احزاب اصلاح طلب تحت یک لیست واحد متحد شوند.
وی گفت: «اصلاح طلبان برای جلب توجه رأی دهندگان باید نامزد خود را برای شهرداری تهران اعلام کنند». اما در حال حاضر، هیچ مدعی جوانی وجود ندارد؛ کسانی که آماده نامزدی هستند، از قبل در سن بازنشستگی هستند.
او افزود: «نسل اول اصلاح طلبان ایران کادر جدیدی تربیت نکردند، زیرا نمی‌خواستند قدرت را با نسل جوان تقسیم کنند».
نورمحمدی خاطرنشان کرد که پست شهردار از «دسترسی در سطح کابینه» برخوردار است و باید در «اولویت» قرار گیرد.
چشم انداز
با توجه به اینکه نامزدهای بالقوه باید تقریباً شش ماه قبل از رای گیری از پست های رسمی استعفا دهند، مطبوعات تهران در حال حاضر به دنبال خروج زودهنگام هستند – نشانه ای سنتی از آغاز رقابت در داخل سیستم.
باید دید که آیا سیستم جدید رای واقعاً به نیروهای اصلاح طلب کمک خواهد کرد و آیا آزمایش 2026 مشارکت را گسترش می دهد یا صرفاً بلوک های قدرت آشنا را بازآرایی می کند.
خیلی چیزها به این بستگی دارد که آیا شورای شهر تهران واقعاً مجاز است شهردار خود را انتخاب کند – یا مانند گذشته، انتخاب نهایی از بالا انجام می شود.
