در اوایل قرن نوزدهم ، قبیله القازیمی چالش مهمی را برای شرکت انگلیس هند شرقی به وجود آورد. آنها به عنوان یک قبیله خطرناک از آنها شناخته شدند دزد دریایی با آنها بریتانیایی ها هنگام حرکت به اقیانوس هند مجبور به جنگیدن شدند. با این حال ، در فولکلور اماراتی ، آنها به عنوان قهرمانان و دریانوردان درایویل که متمرکز بر محافظت از سواحل خود بودند ، مورد استقبال قرار می گیرند و همچنین تجارت و فرهنگ را در هر دو طرف خلیج فارس گسترش می دهند. و آنها امروز به طور ناگهانی از اهمیت دیپلماتیک جدید برخوردار هستند.
کنترل القاسمیس بر سه جزیره استراتژیک ابو ماسا ، تون بزرگ و تونب کوچکتر در قرن نوزدهم مبنای ادعای مداوم امارات متحده عربی در مورد آن قلمرو است که در سال 1971 توسط ایران ضمیمه شد.
در اوایل قرن نوزدهم ، قبیله القازیمی چالش مهمی را برای شرکت انگلیس هند شرقی به وجود آورد. آنها به عنوان یک قبیله خطرناک از آنها شناخته شدند دزد دریایی با آنها بریتانیایی ها هنگام حرکت به اقیانوس هند مجبور به جنگیدن شدند. با این حال ، در فولکلور اماراتی ، آنها به عنوان قهرمانان و دریانوردان درایویل که متمرکز بر محافظت از سواحل خود بودند ، مورد استقبال قرار می گیرند و همچنین تجارت و فرهنگ را در هر دو طرف خلیج فارس گسترش می دهند. و آنها امروز به طور ناگهانی از اهمیت دیپلماتیک جدید برخوردار هستند.
کنترل القاسمیس بر سه جزیره استراتژیک ابو ماسا ، تون بزرگ و تونب کوچکتر در قرن نوزدهم مبنای ادعای مداوم امارات متحده عربی در مورد آن قلمرو است که در سال 1971 توسط ایران ضمیمه شد.
درست قبل از اینکه اسرائیل به ایران حمله کرد و عمداً دیپلماسی هسته ای را مختل کرد ، هم واشنگتن و هم تهران به این ایده توجه می کردند که یک کنسرسیوم چند ملیتی به دنبال توسعه انرژی هسته ای در منطقه است. برخی گزارش ها پیشنهاد کرد که این یک پیشنهاد ایرانی است در حالی که دیگران آن را به استیو ویتکوف ، فرستاده ویژه ایالات متحده در خاورمیانه نسبت داد.
تحت چنین کنسرسیومی ، کشورهای مختلف منطقه – از جمله ایران ، امارات و عربستان سعودی – اورانیوم را در یک مکان مشترک غنی می کنند. این امر به رقبای منطقه ای این امکان را می دهد که به یکدیگر توجه کنند ، در حالی که تمام فعالیت ها توسط بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی تحت نظارت قرار می گیرند و به سرمایه گذاری های ایالات متحده می پردازند.
در سال 2023 ، سید حسین موسوی ، دیپلمات سابق ایرانی و عضو سابق تیم مذاکره هسته ای خود ، توصیه شده این کشورها در خلیج فارس “می توانند یک کنسرسیوم تنظیم غنی سازی چند جانبه” برای ارائه خدمات غنی سازی اورانیوم و سایر محصولات چرخه سوخت ایجاد کنند.
سیاست خارجی با چندین کارشناس صحبت کرد که ایده کنسرسیوم را به عنوان پاناسه به سوء ظن های غربی و منطقه ای پیرامون اهداف هسته ای ایران و به عنوان یک راه حل صرفه جویی در چهره برای ایران ، که اصرار دارد از حقوق خود برای توسعه و استفاده از انرژی هسته ای دست نکشد ، صحبت کرد.
با این حال ، مسیر ایجاد چنین کنسرسیومی با موانعی روبرو شده است.
اولین چالش مکان است. آمریکایی ها می خواهند چنین کنسرسیومی در خارج از ایران ایجاد شود تا ایران از تبدیل انرژی هسته ای تولید شده برای استفاده غیرنظامیان به سمت برنامه های نظامی جلوگیری کند. ایران در این پرونده گفته است که تا زمانی که در خاک ایران باشد ، از یک کنسرسیوم استقبال می کند. سخنگوی وزارت امور خارجه ایران ، اسماعیل بغای گفت: “این نمی تواند جایگزینی برای غنی سازی در ایران باشد.” گفته شدهبشر
در همین زمینه ، سه جزیره تحت کنترل ایران ، اما ادعا شده توسط امارات متحده عربی ایالات متحده و سعودی ، مکانهای ممکن برای کنسرسیوم ظاهر شده اند.
تونب های بیشتر و کمتر کوچک هستند و هیچ ساکن شناخته شده ای ندارند. فقط یک جمعیت کوچک گزارش شده است که در ابو موسی زندگی می کنند. ایرانیان در هر سه جزیره حضور نظامی و دریایی دارند که از نظر استراتژیک در تنگه هورموز ، یک نوار باریک از آب با ایران از یک طرف و امارات از طرف دیگر قرار دارد.
تانکرهای نفتی و کشتی هایی که کالاهای تجاری دارند باید از این جزایر عبور کنند ، زیرا بزرگترین بزرگراه نفتی جهان را که توسط چکمه های ایرانی روی زمین کنترل می شود ، عبور می کنند.
حضور بازیگران منطقه ای در این جزایر – از طریق کنسرسیوم پیشنهادی – احتمالاً می تواند تأثیر تثبیت کننده ای در تجارت دریایی داشته باشد ، زیرا هر بار تنش هایی با فوران ایران ، ترس هایی وجود دارد که ممکن است تنگه هورموز را برای استخراج ابعاد و تجهیزات جهانی نفتی کند.
اما اختلاف نظر در مورد جزایر ماندگار است. به گفته دولت اماراتی ، شاه محمد رضا پهلوی ایرانی به طور غیرقانونی جزایر را فقط چند روز قبل از آنكه انگلیسی ها اجازه دهند تا در سال 1971 به عنوان كشور مستقل اجازه دهند ، جزایر را به طور غیرقانونی ضمیمه كنند.
امارات متحده عربی از آن زمان ادعای ایران را در شورای امنیت سازمان ملل مورد اختلاف قرار داده و از طریق مذاکرات مستقیم با ایران یا داوری از طریق دادگاه بین المللی دادگستری (ICJ) خواستار قطعنامه شد. این می گوید که این تصمیم ICJ را می پذیرد ، خواه به نفع منافع اماراتی ، به ویژه فرزندان القازیمی ، که بر امارات شارجه و راس الخیمه حاکم است.
در همین حال ، ایران گفته است که رهبران القازی هنگام اداره جزایر به عنوان افراد فارسی عمل می کردند و این کار را از طرف ایران انجام می دادند. تهران حاضر به بحث در مورد موضوع در هر بستر بین المللی نیست.
حمایت گسترده ای از رویکرد اماراتی برای حل و فصل اختلافات مسالمت آمیز وجود دارد. حتی روسیه و چین – متحدین ایران علیه غرب – از امارات و موضع خود در مورد قطعنامه مذاکره حمایت کردند.
در ژوئیه 2023 ، هنگامی که روسیه فراخوانی برای حل و فصل اختلاف مطابق با “قوانین حقوق بین الملل و منشور سازمان ملل” ، تهران روشن بود و خواسته مسکو برای “اصلاح موقعیت خود”. ایران هواپیماهای بدون سرنشین را به روسیه عرضه کرده است – سلاح کشنده ای که دنباله ای از مرگ و ویرانی در اوکراین باقی مانده است – و حتی به روس ها نیز کمک کرده است تا هواپیماهای بدون سرنشین را در داخل کشور خود تولید کنند.
اختلافات در مورد جزایر هر بار و دوباره طوفانی را به وجود می آورد و منعکس کننده دشمنی عمیق تر و ناامنی بین اعراب و ایرانیان است.
همه اینها به رقابت های تاریخی عرب-پیرسیان ، که اخیراً توسط مبارزات قدرت فرقه ای برای تسلط منطقه ای بین عربستان سعودی عمدتاً سنی و عمدتاً شیعه ایران و همچنین حمایت ایران از شبه نظامیان منطقه ای و بمباران دارایی های نفتی عرب بزرگ شده است ، تغذیه می شود.
در سال 2012 ، هنگامی که محمود احمدی نژاد رئیس جمهور ایران از ابو موسیسا بازدید کرد ، امارات متحده عربی سفیر خود را از تهران به یاد آورد. در سال 2017 ، هنگامی که سارا الامیری ، اماراتی ریشه های ایرانی ، به عنوان وزیر امور خارجه امارات برای علوم پیشرفته منصوب شد ، مردم در رسانه های اجتماعی بیعت او را با دولت زیر سوال بردند. در هر دو طرف خلیج فارس چندین موج مهاجرت وجود داشته است ، اما اختلافات در جزایر می تواند دلیلی برای آن باشد تبعیض در برابر اماراتیس با منشأ فارسی.
اما با وجود هزینه های اجتماعی سنگین اختلاف در بین افرادی که دارای ارزش ها و فرهنگ های اغلب همپوشانی هستند ، هیچ پایان فوری در مورد مسئله وجود ندارد. با این حال ، کارشناسان استدلال کرده اند که ایده یک کنسرسیوم چند ملیتی با مشکلات بیشتری روبرو شده است.
هنگامی که موسوی یک چارچوب چند ملیتی را پیشنهاد کرد ، او به Urenco – یک کنسرسیوم غربی که غنی سازی اورانیوم و خدمات دفع زباله هسته ای در آلمان ، انگلستان ، هلند و ایالات متحده را به عنوان یک الگوی ارائه می دهد. اما برخی متخصص اشاره کرده اند که دانش فن آوری می تواند از چنین کنسرسیوم هایی خارج شود و منجر به تکثیر هسته ای شود. برنامه به اصطلاح برنامه تسلیحات هسته ای پاکستان ، عبدالقدر خان ، در اورنکو در هلند کار کرد ، جایی که وی طراحی سانتریفیوژ را به سرقت برد و بعداً آن را به ایران ، لیبی و کره شمالی ارائه داد.
ایران شک های خاص خود را دارد. در دهه 1970 ، بخشی از یک کنسرسیوم مشابه بود ، اما با کشورهای اروپایی و به رهبری فرانسه. ایران مدعی این که هرگز اورانیوم کم غنی شده را که پس از فشار ایالات متحده به فرانسه پرداخت کرد ، دریافت نکرد.
برخی از کارشناسان استدلال کرده اند که اگر در یک جزیره ایرانی مانند QESHM یا KISH باشد ، ایران احتمالاً با کنسرسیوم موافقت می کند ، که هر دو جزایر ایرانی غیرقابل انکار هستند و اغلب به عنوان مقصد تعطیلات توسط تهران تبلیغ می شوند.
علی ویز ، مدیر پروژه بین المللی گروه بحران ایران ، گفت که ایده راه اندازی کنسرسیوم در یکی از سه جزیره مورد مناقشه توسط ایران و امارات متحده عربی “یک لایه دیگر از عارضه” را اضافه کرد و در عوض از QESHM ، “یکی از بزرگترین جزایر در خلیج فارس ،” به عنوان یک مکان احتمالی حمایت کرد.
وی گفت: “من فکر می کنم فرمول سحر و جادو برای ایران و ایالات متحده است که در نیمه راه (با) ایران موافقت کنند که دیگر این امر غنی سازی ملی حاکم را ندارد.” “این در یک کنسرسیوم غنی سازی خواهد کرد ، و ایالات متحده موافقت می کند که کنسرسیوم می تواند در جزیره ای متعلق به ایران باشد.”
