طبق اعلام آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد ، نزدیک به 450،000 افغانی از اوایل ماه ژوئن از ایران بازگشتند ، پس از آنكه تهران مهلت 6 ژوئیه را برای مهاجران و پناهندگان بدون مدارك برای ترك كشور تحمیل كرد.
ترکیبات جنجالی در مورد چالش های موجود افغانستان به عنوان ملت فقیر تلاش می کند تا از سال 2023 امواج بازپرداخت از پاکستان و ایران را ادغام کند ، در میان یکی از بدترین بحران های بشردوستانه جهان پس از چندین دهه درگیری.
UNHCR گزارش می دهد که بیش از 1.4 میلیون نفر “امسال بازگشتند یا مجبور به بازگشت به افغانستان شدند”. دستورالعمل اواخر ماه مه به طور بالقوه چهار میلیون افغان بدون مدارک را در بین تقریباً شش میلیون نفر از ساکنان افغان که توسط تهران ادعا شده است ، تأثیر می گذارد.
گذرگاه های مرزی از اواسط ژوئن به طرز چشمگیری افزایش یافت و برخی از روزها شاهد بود که تقریباً 40،000 نفر وارد افغانستان شدند. بین 1 ژوئن و 5 ژوئیه ، 449،218 افغانستان از ایران بازگشتند و طبق گفته های یک سازمان بین المللی برای مهاجرت ، سال 2024 را به 906.326 رساند.
بسیاری از بازگشت کنندگان گزارش می دهند که فشار مقامات ، دستگیری ها ، تبعید ها و خسارات مالی را به دلیل عزیمت عجولانه تجربه می کنند. پاسخ بحران با کاهش قابل توجهی در کمک های خارجی مانع شده است و خواستار افزایش بودجه از مقامات سازمان ملل ، سازمان های بین المللی بین المللی و طالبان است.
سازمان ملل هشدار داده است كه این بازگشت انبوه می تواند افغانستان را بی ثبات كند ، كه در حال حاضر با فقر ، بیکاری و اثرات تغییرات آب و هوایی روبرو شده است. UNHCR روز جمعه گفت: “مجبور کردن یا فشار آوردن به افغان ها برای بازگشت خطرات ، بی ثباتی بیشتر در منطقه و حرکت رو به جلو به سمت اروپا است.”
در حالی که مقامات طالبان طرفدار یک روند بازگشت “عزت” هستند ، رسانه های ایرانی غالباً از دستگیری های گسترده افغان های “غیرقانونی” خبر می دهند. معاون وزیر داخلی ایران ، علی اکبر پورجامشیدیان ، اذعان کرد که در حالی که افغان های بدون مدارک در این کشور “همسایگان و برادران محترم در ایمان” بودند ، “ظرفیت های ایران نیز محدودیت دارند”. وی اظهار داشت که روند بازگشت “به تدریج اجرا خواهد شد”.
بسیاری از افغان ها برای اشتغال به ایران مهاجرت کرده اند و حواله های حیاتی را به خانواده های افغانستان ارسال کرده اند. احمد محمد ، بازگشت کننده به خبرگزاری AFP در یک مرکز پذیرش در استان هرات گفت: “اگر بتوانم شغلی را در اینجا پیدا کنم که هزینه های روزانه ما را پوشش دهد ، من در اینجا خواهم ماند. اما اگر این امکان پذیر نباشد ، ما مجبور خواهیم شد دوباره به ایران برویم ، یا پاکستان یا برخی دیگر از کشورها.”
