پس از خواندن ده ها تفسیر در اجلاس آلاسکا ، یک موضوع برجسته است: هرگز بحث در مورد آن وجود نداشت صلح واقعی
شعار “پیگیری صلح” همینطور باقی ماند – عبارتی مشت زده شده روی آگهی ها ، که در آخرین لحظه به هم انداختند. آنچه که واقعاً مهم بود ، نمادها ، مرحله بندی و نحوه بازی هر بازیگر ژئوپلیتیک نقش خود را در اجرای بازی انجام می داد.
رئیس جمهور ایالات متحده دونالد ترامپ بیرون رفتن فرش قرمز برای ولادیمیر پوتین ، پروازهای نظامی را به صحنه برد و حتی اجازه داد رئیس جمهور روس در یک ژست از چاپلوسی خالص در لیموزین زرهی خود سوار شود. به بسیاری ، پمپ تشریفاتی تبدیل به یک جنایتکار جنگ متهم به یک مهمان محترم به نظر می رسید گروتسک. مفسران اعلام شده ، “ترامپ چیزی پیدا نکرد ، پوتین همه چیز را بدست آورد.” اما خواندن این تئاتر بدون ماده چیز اساسی را از دست نمی دهد. هم برای ترامپ و هم برای پوتین ، تئاتر ماده ای است. بنابراین ترامپ نیز سهم خود را از پای گرفت.
بعداً ، ترامپ میزبان همتای خود اوکراینی ولدیمیر زلنسکی و اتاقی پر از رهبران اروپایی در واشنگتن بود. بار دیگر ، رقص رقص با دیپلماسی به رقابت پرداخت. Zelensky – در ماه فوریه به دلیل حضور در خستگی – تعقیب شد – ظاهر این بار با کت و شلوار و پیراهن سیاه. او لبخند زد ، حداقل هشت بار از ترامپ تشکر کرد و حتی نامه شخصی را برای بانوی اول تحویل داد. این بازیگر سابق نقش خود را برای یک مخاطب مجرد تطبیق داده بود: دونالد ترامپ.
حقیقت ناراحت کننده این است که زلنسکی چاره ای جز یادگیری سریع نداشت. او راه سختی را درک کرده است که سبک دیپلماسی اروپایی در اینجا کار نمی کند. برای ماندن و در واقع در اتاق ، او شروع به آینه کاری از دفترچه بازی ترامپ و پوتین کرده است ، که انعطاف پذیر از لباس نظامی معمول خود برای پوشیدن کت و شلوار است که بدون انحراف از تصویر جنگ زده خود ، ترامپ و رسانه های آمریکایی را دلجویی می کند. اما برای او ، این در مورد پرورش تصویر یک نیرومند جهانی تحسین شده در صحنه جهانی نیست. این در مورد چیزی بسیار فوری و پر فشار تر است: نجات جان و اطمینان از بقای اوکراین.
برای همه اختلافات آنها ، آنچه این سه را متحد می کند-جاسوسی ، بازیگر و بزرگان املاک و مستغلات-یک درس مشترک از Liv گذشته آنها استES: هنر تطبیق.
پوتین ، که توسط KGB آموزش دیده بود ، هنرهای پنهان ، تقلید را کامل کرد و به سرعت در حال تغییر وزش بادهای سیاسی بود. او فرمولهای مبهم – “مذاکرات مفید” را در “فضای سازنده” مستقر می کند – که درها را باز نگه می دارد و زمان را در میدان نبرد خریداری می کند.
زلنسکی ، بازیگر سابق ، مخاطب و لباس را درک می کند. او شخصیت ها را بسته به صحنه تغییر می دهد: در کیف ، او تجسم مخالفت است ، در حالی که در واشنگتن ، ابراز قدردانی می کند.
ترامپ ، تاجر ، با سیاست مانند معامله ای رفتار می کند که در آن انعطاف پذیری برای “انجام این کار” لازم است. او مانند یک مذاکره در املاک و مستغلات ، مشتری را به هم می زند ، با حسن نیت ارائه می دهد و مشخصات خود را برای زنده نگه داشتن توافق نامه به تعویق می اندازد.
آنچه منتقدین به عنوان تحقیر در آلاسکا – کاهش تقاضای او برای آتش بس فوری – برای او ، صرفاً پاسخی به تغییر شرایط بود. برای ترامپ ، محوری بی شرمانه ضعف نیست. اینگونه است که شما معامله را در حال حرکت نگه دارید.
در منطق مشترک پوتین و ترامپ ، اجلاس آلاسکا هیچ شکست جز یک آیین دیپلماتیک لازم نبود. عملکرد خود تحویل شد. این رقص – از جمله کنفرانس مطبوعاتی غیرعادی معوق و بدون سؤال در مورد پوتین – نکته بود. هیچ نتیجه ای برای نشان دادن وجود ندارد ، اما ترامپ اعلام شده “پیشرفت بزرگ” انجام شده است. هیچ یک از افراد مشخصات ارائه نشده است ، زیرا مشخصات شما را به هم گره می زند. این پیشنهاد صرف مبنی بر اینکه پوتین ممکن است روزی با زلنسکی ملاقات کند ، به عنوان یک دستاورد بزرگ مورد استقبال قرار گرفت.
برای ترامپ و پوتین ، مبهم به معنای پیروزی است. اما برای بروکسل ، مبهم به معنای عدم موفقیت است. این سازگاری مانند آفتاب پرست-بی حد و حصر بر اساس اصول ، سنگین بر روی نمادها اما روشن بودن ماده-غالباً اروپا را ناامید می کند ، که تلاش می کند آن را تمرین کند و دیپلماسی خود را در مذاکرات صلح اوکراین ناکارآمد می کند.
رهبران اروپایی خود را به عنوان قانون محدود ، متمرکز بر نتایج مانند آتش بس ، جدول زمانی و تضمین ها ، به ویژه هنگامی که مقادیر اصلی در معرض خطر هستند ، متمرکز شده اند.
دیپلماسی اروپایی مصمم است که کاملاً به آرمانهای اصلی خود بپردازد: دموکراسی ، حقوق بشر و آزادی. اما پوتین ، یک فرصت طلب بدبینانه ، از استحکام اروپا مسخره می کند و اصرار خود را برای حمایت از این اصول انتزاعی تمسخر می کند. برای او ، فقط منافع ملی قانونی است. به همین دلیل او ستایش ترامپ به عنوان یک قوی: کسی که دفاع می کند منافع ملی آمریکا با ترک فضای همکاری با روسیه. از نظر پوتین ، این باعث می شود ترامپ برابر شود.
در مقابل ، تعهد اروپا به ارزشهای لیبرال به سادگی مانند او به نظر می رسد ضعف و استقرار – یا بدتر ، خرابکاری. در جهان بینی خود ، این ارزش ها واقعی نیستند بلکه شعارهای توخالی یا سلاح هایی هستند که برای تحقیر مذاکرات واقعی مستقر شده اند. تحریم ها ، تحویل اسلحه و خواستار عدالت همه در مسکو نه به عنوان دیپلماسی ، بلکه به عنوان رویارویی و سیاسی کردن ، ایمان بد به عنوان اخلاق لباس پوشیده است.
به نظر می رسد ترامپ نیز صبر کمی برای اخلاقی شدن اروپا ندارد. هنگامی که رهبران اروپایی در واشنگتن برای آتش بس به عنوان اولین قدم لازم و اخلاقی ، ترامپ را تحت فشار قرار دادند آنها را برکنار کرد با خطی که به نظر می رسید از سمینار املاک و مستغلات ناشی می شود: “صلح نیازی به آتش بس ندارد.”
برای پوتین ، که به جای پیروزی در جنگ بی پایان شکوفا می شود ، این موسیقی به گوش او بود. برای اروپا ، یادآوری دیگری بود که خطوط آن مسطح است.
اروپا اصرار دارد که نمادها ثانویه هستند ، آنچه واقعاً مهم است متن توافق است. اما در این تئاتر ، ماده از نمادها جریان می یابد ، نه راه دیگر. جایی که اروپا اخلاق و دقت را ارائه می داد ، پوتین و ترامپ تکیه بر تاریخ و پروتکل اسراف پوتین به طور مداوم از گذشته استفاده می کرد و به آمریکایی های “میراث مشترک” و اتحاد زمان جنگ آلاسکا یادآوری می کرد و نقش سرنوشت ساز اروپا را در جنگ جهانی دوم با دقت از بین برد. ترامپ ، به نوبه خود ، با خوشحالی وسواس پوتین را با تاریخ و مراسم تلقین کرد.
ترامپ و پوتین می توانند مذاکره کنند – حتی اگر به هیچ چیز نرسند – زیرا آنها به همان زبان سازگاری و نمادگرایی تئاتر صحبت می کنند. Zelensky ، خارج از ضرورت ، در حال یادگیری صحبت کردن آن نیز است ، و – متأسفانه برای دیپلماسی جهانی – کار می کند.
اروپا نه به دلیل کمبود قدرت ، بلکه به دلیل امتناع از سازگاری با این سبک ، در مذاکرات صلح ناکام ماند. به نظر می رسد رهبران اروپایی با موقعیت های ثابت و خواسته های قانونی برای دقت وارد می شوند. آنها تقریباً هرگز بداهه نوازی نمی کنند ، به ندرت مسطح تر می شوند و نمی توانند خم شوند. و به همین ترتیب ، در حالی که اروپا همچنان محکم ترین مدافع ارزشهای لیبرال و دموکراسی است ، اما به عنوان یک ماده اضافی سفت و سخت در تئاتر مذاکرات صلح اوکراین ظاهر می شود ، نه یک شخصیت اصلی.
این بدان معنا نیست که ترامپ و پوتین آرامش بادوام به همراه خواهند داشت. به احتمال زیاد ، آنها چنین نخواهند کرد. آنها به خاطر همه سازگاری و عشق به نمادها ، به دنبال اهداف مختلف هستند. افسر سابق KGB به دنبال وضع موجود است. تاجر به هر قیمتی به دنبال معامله سودآور است.
در همین حال ، این جنگ به هم می خورد ، نه در پیگیری بلکه در شهرهای نابود شده ، جان خود را از دست داده و بقای یک ملت را از دست داد. رهبران اروپایی ، به تمام اصول ، اهداف نجیب و قدرت ، هنوز هم قادر به مذاکره در مورد راه خود برای تأثیر واقعی نیستند.
به طرز غم انگیزی ، مگر اینکه اروپا بیاموزد که تطبیق ، بداهه سازی و اجرای آن را انجام دهد – بدون اینکه ارزش های اصلی خود را رها کند – این همان چیزی است که در آلاسکا و واشنگتن وجود داشت: اصیل ترین مخاطب اتاق و کمترین بازیکن مربوط به صحنه.
