تهران – پس از دو دور از نخبگان لیگ قهرمانان اروپا 2025/26 لیگ قهرمانان اروپا ، نمایندگان تنها ایران ، تراکتور ، خود را در رده هشتم در جدول 12 تیمی منطقه غربی ، ناگفته و در عین حال غیرقابل اطمینان می دانند.
آخرین تساوی بدون گل آنها مقابل ال وهدا از امارات ، دومین مسابقه پیاپی بدون پیروزی را نشان داد و روحیه در تبریز ، دقیقاً مانند احساسات گسترده تر در فوتبال ایران ، به طور فزاینده ای ناامید می شود.
این فقط مربوط به تراکتور نیست. قرعه کشی در خانه ، در یک مسابقه که انتظار می رفت به طور گسترده ای برنده شود ، فصل دیگری را به رکورد نگران کننده ایران در رقابت های آسیا اضافه می کند.
هیچ باشگاه ایرانی برای 11 بازی متوالی در مسابقات برتر این قاره در یک مسابقه پیروز نشده است ، یک خط که شامل تیم هایی مانند Persepolis ، Esteghlal ، Sepahan و اکنون تراکتور است. شش تساوی ، پنج شکست ، بدون پیروزی! اعداد برای دفاع از بهانه ها بسیار واضح هستند.
عملکرد تراکتور تاکنون با توجه به قرعه کشی مطلوب آنها بسیار ناامید کننده است. در حالی که کلوپ های سعودی مانند آل هیللال و آل ایتهاد در گروه مرگ کشیده شده اند ، تراکتور غول های سعودی را گول زد و خود را در گروهی با مخالفان نسبتاً ضرب و شتم و قطر پیدا کرد. انتظار واضح بود: صلاحیت باید حداقل باشد. و با این حال ، آنچه ما دیدیم تیمی است که فاقد فوریت ، جاه طلبی و کاملاً انتقادی است.
انگشت سرزنش باید تا حدی به سرمربی Dragan Skocic اشاره کند. در مسابقه خود مقابل ال وهدا ، با وجود حمله ناکارآمد و فشار در حال افزایش ، اسکوکسی با کمال تعجب از انجام یک تعویض واحد امتناع ورزید. چه سفتی تاکتیکی و چه بی اعتمادی در عمق تیمش باشد ، نتیجه یکسان است: تیمی که قادر به تطبیق بازی میانی نیست ، که اغلب در هنگام اهمیت بیشتر مسطح است.
عدم پیشرفت در سطح باشگاه ، مسیر تیم ملی ایران را آینه می دهد. با شکست های اخیر در ضرب و شتم تیم هایی مانند تاجیکستان و ازبکستان ، این حس این است که فوتبال ایران ، زمانی که یک نیروگاه قاره ای بود ، در صحنه آسیا به طور فزاینده ای بی ربط می شود.
کاهش غیرقابل انکار است. فقط چند سال پیش ، تیم های ایرانی مدعی جدی بودند. امروز ، آنها نه تنها توسط خانه های قدرتمند مانند آل هلال ، بلکه در طرف های میان رده و در بعضی موارد ، از این کشور خارج می شوند.
نخبگان لیگ قهرمانان اروپا به معنای نمایش بهترین ها از بهترین ها بود. حضور تراکتور باید یک نقطه افتخار برای فوتبال ایران باشد. در عوض ، این یک یادآوری ترسناک است که استانداردها تا چه اندازه سقوط کرده اند.
