در کشوری که رهبران سیاسی با افتخار از روح ضد استعمار استفاده می کنند ، و جایی که حمایت از فلسطین یک اعتقاد عمیق در خطوط ایدئولوژیک است ، اندونزی اکنون در یک چهارراه اخلاقی ایستاده است.
گزارش های اخیر تأیید می کند که صندوق ثروت مستقل اندونزی ، Danantara ، است همکاری با BlackRock ، بزرگترین مدیر دارایی جهان ، در آنچه به عنوان یک همکاری استراتژیک برای تقویت زیرساخت ها ، انتقال انرژی و رشد اقتصادی توصیف می شود. مدیرعامل Rosan Roeslani’s بازدید به عنوان یک موفقیت برای آرمان های اقتصادی اندونزی ، به دفتر مرکزی BlackRock در نیویورک در حال حاضر مورد ستایش قرار گرفته است.
اما بگذارید واضح باشیم: هیچ مقدار بازده سرمایه گذاری نمی تواند سود خون خیس شده را ضد عفونی کند.
BlackRock فقط یک موسسه مالی چند ملیتی دیگر نیست. این است یک سرمایه گذار مستقیم در ماشین آلات جنگ – سهام قابل توجهی در لاکهید مارتین ، نورثروپ گرومن و RTX ، که همه آنها برای عملیات نظامی اسرائیل در غزه مهم هستند. هواپیماهای جنگنده F-35 لاکهید مارتین ، پرتاب موشک های Northrop و گنبد آهنی RTX همه نقش های مهمی را در یورش در حال انجام بازی کرده اند که ادعا کرده است ده ها هزار زندگی غیرنظامی در فلسطین ، از جمله زنان ، کودکان و روزنامه نگاران.
از سال 2025 ، BlackRock مالک سهم 7.4 درصدی در لاکهید مارتین – که اخیراً مدیرعامل آنهاست بالغ این جنگ در اوکراین و غزه محرک های اصلی درآمد هستند. اینها سرمایه گذاری های منفعل نیستند. آنها مواضع سیاسی هستند که به عنوان استراتژی های نمونه کارها پنهان می شوند.
برای اندونزی – کشوری که اصول بنیانگذار آن صریحاً استعمار “را به همه اشکال خود” رد می کند – همکاری با BlackRock یک خیانت است. این یک خیانت به قانون اساسی سال 1945 است ، خیانت به میراث دیپلماتیک ما تحت سوکارنو و هاتا و مهمتر از همه ، خیانت به وجدان مردم ما است.
استدلال مطرح شده توسط طرفداران مشارکت قابل پیش بینی است: سرمایه گذاری ضروری است ، توسعه فوری است و BlackRock تخصص مالی بی نظیری را ارائه می دهد. قانونگذاران ، مانند محمد خولید حزب دادگستری مرفه ، یک خط دقیق را طی می کنند تصدیق نیاز به سرمایه خارجی ضمن خواستار “تراز ارزش”. با این حال ، چنین پرچین به فرار اخلاقی است. سؤال این نیست که آیا BlackRock می تواند به رشد اقتصاد اندونزی کمک کند. سوال این است: با چه هزینه ای؟
بخوانید: اندونزی باید در فلسطین فراتر رود
هزینه ، در این حالت ، همدستی است. همدستی در جنگی که بسیاری از جهان اکنون از نظر طبیعت به عنوان نسل کشی شناخته می شوند. در حالی که پردیس های سراسر آمریکا در اعتراض فوران می کنند و دولت های اروپایی در حال ارزیابی مجدد روابط با نهادهای مرتبط با اسرائیل هستند ، اندونزی در حال معاشقه با سرمایه داران اشغال است.
نمی توان سرمایه را از وجدان جدا کرد. نمونه کارها BlackRock بلندتر از روابط عمومی آن صحبت می کند. سرمایه گذاری های آن به طور مستقیم رژیمی را که غزه را به یک قبرستان تبدیل کرده است ، توانمند می کند. فرقی نمی کند بودجه BlackRock برای زیرساخت های دیجیتال یا انرژی تجدید پذیر اختصاص داده شود. پول قارچ است و مشارکت مشروعیت دارد. اندونزی با تکان دادن دست با BlackRock ، پوشش اخلاقی را به یک سرمایه گذار که دستانش از قبل رنگ آمیزی شده است ، می دهد.
مدافعان این معامله ممکن است استدلال کنند که ژئوپلیتیک نیاز به عمل گرایی دارد. اما عمل گرایی نباید به معنای فلج اخلاقی باشد. توسعه ملی ما را می توان بدون به خطر انداختن ارزشهایی که ما را تعریف می کنند ، دنبال شود. صندوق ثروت حاکمیت قطر قبلاً علامت دار تمایل به سرمایه گذاری مشترک 4 میلیارد دلار با Danantara. چرا به جای دعوت به خانه ما ، شرکتی که بمب های بانکی که بر روی غزه باران می بارد ، روابط خود را با شرکای اخلاقی عمیق تر نمی کنیم؟
مهمتر از همه ، چنین معاملات باعث تمسخر صدای جهانی اندونزی می شود. رئیس جمهور Prabowo Subianto دارد گفتار در برابر قساوت در غزه. اما اگر با همان نفس ، اندونزی به سرمایه داران آن قساوت ها برای نجات اقتصادی تبدیل شود ، کلمات توخالی حلقه می شوند. سیاست خارجی و سیاست مالی نمی توانند در مسیرهای اخلاقی جداگانه فعالیت کنند.
برخی ممکن است بگویند اندونزی برای به چالش کشیدن غول های مالی جهان بسیار کوچک است. اما تاریخ در غیر این صورت می گوید. اندونزی به عنوان بزرگترین ملت اکثریت مسلمان جهان و یک حامی دیرینه از خودمختاری فلسطین ، سرمایه اخلاقی دارد که تعداد کمی از ملت ها از آن برخوردار هستند. هدر دادن آن اکنون ، برای تزریق کوتاه مدت سرمایه ، یک اشتباه جدی خواهد بود.
این مربوط به ضد آمریکایی بودن یا انزوا گرایی اقتصادی نیست. این در مورد انسجام است. این در مورد امتناع از نگاه کردن به دور است در حالی که غزه می سوزد ، فقط به این دلیل که یک فرصت سودآور می کوبد.
رهبران Danantara باید تصمیم بگیرند: آیا آنها می خواهند اندونزی به عنوان ملتی که وجدان خود را برای سرمایه فروخته است ، به یاد بیاورند؟ یا به عنوان کشوری که محکم ایستاده بود ، حتی وقتی سازش سودآور به نظر می رسید؟
پاسخ باید برای هر کسی که به ایده آل هایی که در قانون اساسی ما اعتقاد دارند اعتقاد داشته باشد و در مساجد ، خیابان های ما و سیستم عامل های سیاست خارجی ما تکرار شود ، آشکار باشد.
اندونزی باید از BlackRock دور شود. نه به این دلیل که آسان است. اما چون درست است
بخوانید: اندونزی نباید به شهروندان خود اجازه دهد در اسرائیل تحصیل کنند
نظرات بیان شده در این مقاله متعلق به نویسنده است و لزوماً منعکس کننده سیاست تحریریه مانیتور خاورمیانه نیست.
