برای مدت طولانی ، روایت جهانی استارتاپ با تعقیب تک شاخها حاکم شده است-شرکت هایی که بیش از یک میلیارد دلار ارزش دارند. آنها عناوین را ایجاد می کنند ، سرمایه گذاران جهانی را به خود جلب می کنند و غرور ملی را تغذیه می کنند. اما در زیر درخشش ، این مدل تک شاخ در بازارهای خاورمیانه و آفریقا ناسازگار است.
ساخته شده برای دره سیلیکون ، ایده تک شاخها بستگی به شرایطی دارد که این مناطق ، در بیشتر موارد ، به سادگی هنوز به طور کامل وجود ندارد: استخرهای عمیق سرمایه سرمایه گذاری بیمار ، بازارهای ثانویه قوی ، خروج های محلی قابل پیش بینی و خط لوله خریداران قادر به توجیه تصرف میلیارد دلاری.
در طی 10 سال گذشته ، آفریقا تعداد انگشت شماری از تکشاخ ها از جمله Flutterwave ، Opay ، Wave ، Chipper Money ، Andela ، Jumia و MoniePoint را تولید کرد. خاورمیانه تعداد مشابهی را از Careem و Kitopi گرفته تا SWVL و Fintech ستاره هایی مانند تابی، تامارا و یالا.
اما چند نفر هنوز وضعیت تکشاخ را دارند؟ همه ، و بسیاری در واقع داستان های احتیاطی را ارائه می دهند. جامیا در سال 2019 حدود 3 میلیارد دلار پس از IPO به اوج خود رسید. تا اواخر سال 2020 با حدود 250 میلیون دلار معامله شد-90 درصد از ارزش ارزش. SWVL از طریق یک شرکت خرید ویژه (SPAC) با 1.5 میلیارد دلار در سال 2022 ذکر شده است. در طی چند ماه کلاه بازار آن 96 درصد کاهش یافت و به زیر 60 میلیون دلار رسید. Flutterwave به 3 میلیارد دلار ارزیابی رسید اما با مبارزات نظارتی و سودآوری روبرو شد. مهمتر از همه ، این بنگاهها نقدینگی بزرگ سرمایه گذاری را که شرکت های کوچکتر و انعطاف پذیر بیشتری به آن نیاز داشتند ، خیس کردند.
داده های جمع آوری کمک های مالی داستانی را بیان می کند که این چالش را ترکیب می کند. آفریقا در سال 2021 رکورد 5.2 میلیارد دلار سرمایه سرمایه گذاری را افزایش داد ، اما فقط 16 معاملات “با اندازه فوق العاده” 2.6 میلیارد دلار-نیمی از کل سرمایه جمع آوری شده-از 604 معاملات مصرف کردند. منطقه MENA از همین الگوی پیروی کرد: دور مگا برای تعداد انگشت شماری از سیستم عامل ها ، در حالی که هزاران نفر از شرکتهای کوچک و متوسط برای سرمایه در گردش اساسی تلاش کردند.
حال اگر ما از لنزهای ایجاد ارزش واقعی استفاده کنیم ، همانطور که توسط فعالیت اقتصادی تعریف شده است و رشد فراگیر ، می فهمیم که عدم تعادل کاملاً واضح است. در سراسر آفریقا و خاورمیانه ، بیش از 90 درصد مشاغل SME هستند. آنها 60 تا 80 درصد اشتغال را تشکیل می دهند. در نیجریه ، SME ها 96 درصد از شرکت های ثبت شده و 84 درصد مشاغل را تشکیل می دهند. در امارات متحده عربی ، SMEs کمک می کند بیش از 50 درصد تولید ناخالص داخلی. با این حال ، آنها کمتر از 10 درصد بودجه سرمایه گذاری را دریافت می کنند.
Unicorns خاورمیانه و آفریقا را از صفر به صد نفر نمی برد ، زیرا بیشتر آنها ماکت های منطقه ای مدل های جهانی هستند. آنها همچنین میلیون ها شغل مورد نیاز در منطقه ای را ایجاد نمی کنند که بیکاری جوانان در اکثر کشورها به دو رقم برخورد می کنند.
Unicorns خاورمیانه و آفریقا را از صفر به صد نفر نمی برد ، زیرا بیشتر آنها ماکت های منطقه ای مدل های جهانی هستند
گزینه دیگر سوداگرانه نیست-هر روز در اقتصادهای واقعی ما قابل مشاهده است: شرکت های “شتر” مقاومت و درآمد اول. شترها پر زرق و برق نیستند ، اما دوام دارند. آنها ارزیابی های تعقیب نقدی را نمی سوزانند. آنها درآمدهای پایدار ایجاد می کنند ، شغل ایجاد می کنند ، شوک های تحمل می کنند و سودآوری را در اولویت قرار می دهند.
در این زمینه ، یک شرکت شتر مسیری است که با اطمینان 5 میلیون دلار درآمدهای سالانه تولید می کند ، در بخشی که تقاضای واقعی و مکرر را برآورده می کند. به یک ارائه دهنده آموزش و پرورش که دوره های آنلاین مقرون به صرفه را در سراسر آفریقا می گذراند فکر کنید. کلینیک های بهداشتی و درمانی با اندازه متوسط در سراسر GCC. یا یک شرکت پردازش مواد غذایی که بازار محلی و صادراتی را تأمین می کند. این بنگاهها در حال تعقیب عناوین نیستند. آنها در حال ساخت حقوق و دستمزد ، سرمایه گذاری مجدد سود و ارزش مرکب سال به سال هستند.
وقت آن است که ما دوباره فکر کنیم که چگونه بودجه SME و سرمایه گذاری سرمایه گذاری را بسیج و تحریک می کنیم. اعتیاد به مواد مخدره باید بیرون برود. اصول باید وارد شود. این نیاز پیچیده است وقتی توجه داشته باشیم که بودجه سرمایه گذاری در آفریقا از 6.4 میلیارد دلار در سال 2022 به حدود 2.2 میلیارد دلار در سال 2024 قرارداد بسته است.
با استفاده از این استخر بودجه کوچک ، از بنیانگذاران خواسته می شود که کارهای کمتری را انجام دهند. برای شرکت های شتر ، این یک محدودیت نیست – این رقم رقابتی آنها است. آنها همیشه منابع کمیاب را بهینه کرده اند ، قبل از ارزیابی به درآمد تکیه داده اند و با استقامت به عنوان استراتژی رفتار می کنند. Unicorns می تواند ، و خواهد بود ، هنوز هم ظهور می کند – اما آنها باید پیشرفت موفقیت باشند ، نه الگویی که ما اکوسیستم ها را در اطراف خود طراحی می کنیم.
این تغییر همچنین به معنای تکیه به بخش هایی است که برای زندگی افراد مهم است – کشاورزی ، آموزش و مراقبت های بهداشتی. این موتورهای اشتغال ، بهره وری و سعادت است.
در این زمینه جدید ، سرمایه به خودی خود نیز نیاز به تجدید نظر دارد. داشتن استخرهای بزرگ سرمایه گذاری در تعقیب برنامه “داغ” بعدی کافی نیست. آنچه ما فاقد آن هستیم لوله کشی سرمایه است: مکانیسم های قابل پیش بینی و قابل اعتماد که به بنیانگذاران و کارمندان نقدینگی می دهند بدون اینکه منتظر یک دهه برای IPO باشند که ممکن است هرگز نیامد. خطوط اعتباری ارز محلی ، تأمین اعتبار مبتنی بر درآمد ، وجوه مخلوط شده با حاکمیت و بازارهای ثانویه تنظیم شده ، لوله هایی هستند که باعث می شوند سرمایه به جای اینکه فقط به دور مگا که در خدمت تعداد انگشت شماری از بنگاه ها هستند ، جریان داشته باشند. دولت ها باید مشوق هایی را نسبت به شرکت هایی که شغل ایجاد می کنند و تاب آوری را در خود جای داده اند ، کج کنند.
خاورمیانه و آفریقا نیازی به تقلید از دره سیلیکون ندارند. آنها باید استعاره خود را در آغوش بگیرند: شتر. بادوام ، منضبط ، سازگار با کمبود. در این نه تنها بقا بلکه حاکمیت است. سیگنال های پراکنده کافی نیستند. آینده نیاز به ساختار دارد-بودجه شتر اختصاصی و تحت حمایت حاکمیت که می تواند نمای افکار طولانی را به خود اختصاص دهد و انواع شرکت هایی را که هنوز در 10 یا 20 سال ایستاده اند ، پشت سر بگذارد.
مدل شتر برنامه B. نیست. این تنها طرحی است که برای منطقه ما معنی دارد.
