ده سال پیش ، حملات هوایی ایالات متحده به بیمارستان کوندوز رسید و 42 نفر از جمله 14 کارمند MSF را کشته است
“آیا نمی توانید افراد بهتری برای معالجه پیدا کنید؟”
این سؤالی بود که از ما پرسیده شد ، زیرا پزشکان بدون مرز/médecins sans frontières (MSF) در طی ملاقات با یک گروه مسلح چند سال پیش. ما در مورد یکی از بیمارستان های خود در خط مقدم و این واقعیت که با افرادی که به عنوان دشمن درک می شدند ، بحث می کردیم.
10 سال است که حملات هوایی ایالات متحده 42 نفر از جمله کارمندان ، بیماران و سرپرستان را کشته و بیمارستان تروما MSF در کوندوز ، افغانستان را نابود کرده است. خشم ، عصبانیت و غم عمیق وجود داشت. تحقیقات فراخوانده شد. کمپین ها راه اندازی شدند. و در ماه مه سال 2016 ، قطعنامه تاریخی سازمان ملل متحد به تصویب رسید ، 2286. و با این حال ، از سلامت حفاظت در ائتلاف درگیری تخمین می زند که به طور متوسط هر روز 10 بار در مناطق تحت تأثیر درگیری در سال 2024 مورد حمله قرار می گیرد. اگر هر چیزی ، به جای بهبود اوضاع ، حملات به مراقبت های بهداشتی در جاهایی مانند اوکراین ، فلسطین ، سودان و هائیتی افزایش یافته است.
هیچ کس بهتر و بدتری وجود ندارد. بیماران بدون تبعیض طبق نیاز پزشکی ، صرف نظر از قومیت ، اعتقادات سیاسی یا وابستگی ، دین یا جنسیت ، تحت درمان قرار می گیرند.
وقتی بیمارستان دیگر عملیاتی نباشد یا تیم های پزشکی دیگر نمی توانند کار کنند ، مردم رنج می برند. در روزهای قبل از بمب گذاری ، بیمارستان کوندوز پر بود ، بیش از حد با ظرفیت بیماران در تمام فضای موجود قرار گرفت. در آن هفته ، نزدیک به 400 بیمار پس از مجروح شدن در این درگیری – از جمله بزرگسالان و کودکان ، تحت درمان قرار گرفتند. پس از آن ، آن زندگی حیاتی از بین رفت. یک شبه بیش از یک میلیون نفر در شمال شرقی افغانستان تا حد زیادی از مراقبت های جراحی با کیفیت بالا محروم شدند و تقریباً شش سال طول کشید تا بازسازی آنچه از دست داده است ، بازسازی شود.
متأسفانه ، این توسط برخی مثبت به نظر می رسد. حملات به مراقبت های بهداشتی نوعی استراتژی نظامی ، یک تصمیم عمدی برای محرومیت از افراد خاص از حق انسانی خود ، حق مراقبت های بهداشتی است. و این ما را به این سؤال باز می گرداند ، “آیا نمی توانید افراد بهتری برای درمان پیدا کنید؟” هیچ کس بهتر و بدتری وجود ندارد. بیماران بدون تبعیض مطابق نیاز پزشکی ، صرف نظر از قومیت ، اعتقادات سیاسی یا وابستگی ، دین یا جنسیت ، تحت درمان قرار می گیرند. این یک اصل اصلی قانون بین المللی بشردوستانه است و نباید کمک پزشکی را به یک هدف تبدیل کند. هیچ سیستم دو لایه ای وجود ندارد که سزاوار مراقبت باشد و چه کسی این کار را نمی کند.
دفاع از محافظت از بیمارستان ها و مراقبت های بهداشتی سخت تر و سخت تر می شود ، هرچند که حمله به آنها بسیار آسان شده است. احساس می کند که بیشتر مردم نسبت به این عمل چقدر ظالمانه حساس شده اند. امروز ، تمام کشوری مانند اسرائیل که باید بگویند بله است ، آنها به بیمارستان غزه حمله کردند اما آنها می دانند که مردم داخل آن سزاوار آن بودند. حتی در مورد استثنایی که یک بیمارستان محافظت خود را از دست داده است-و این مورد در کوندوز نبود-برای حمله به کارمندان و بیماران در داخل ، برای همه چیز آزاد نیست. سطح بررسی بین المللی به قدری پایین است که توجیه یا اثبات این اعمال هرگز از آنها خواسته نمی شود یا تحت فشار قرار می گیرد. یک بیمارستان را نمی توان به اشتباه به زمین زد. و هنگامی که یک بیمارستان بمباران می شود ، به کسانی که در داخل آن نیستند ، ثابت نمی کنند که چرا نباید چنین بود.
کارگران مراقبت های بهداشتی در سراسر جهان روز به روز در موقعیت های ناامنی و درگیری به نمایش در می آیند ، اما برای محافظت از آنها و کسانی که با آنها رفتار می کنند باید کارهای بیشتری انجام شود.
آیا امروز هنوز هم می توان با خیال راحت مراقبت های پزشکی را در خط مقدم ارائه داد؟ اگر مسیر فعلی را ادامه دهیم ، پاسخ به زودی ممکن است خیر. در کوندوز ، بیمارستان در وسط خط مقدم در حال تغییر قرار داشت و با این وجود همچنان به عملکرد خود ادامه می داد. این افراد زخمی را حتی وقتی منطقه ای که در آن قرار داشت تحت کنترل ارتش افغانستان به زیر طالبان منتقل شود ، رفتار کرد. این همان چیزی بود که مذاکره شده بود ، این همان چیزی است که قرار است بیمارستان درگیری باشد. با این حال ، در اوکراین امروز که یک بیمارستان به طرف دیگر خط مقدم حرکت می کند ، اغلب از عملکرد کاملاً به عنوان یک ساختار بهداشتی متوقف می شود.
افرادی که به بیمارستان کوندوز آمدند ، به این دلیل که فکر می کردند بی خطر است ، آمدند. برخی حتی خانواده های خود را آوردند. هیچ کس نمی توانست تصور کند که در 3 اکتبر 2015 چه اتفاقی افتاده است. همه افراد داخل آن اعتقاد داشتند که از آنها محافظت می شوند ، حتی اگر ترسیده باشند. امروز ، مردم هنوز در بیمارستان ها پناه می برند که به امید امنیت آنها.
کارگران مراقبت های بهداشتی در سراسر جهان روز به روز در موقعیت های ناامنی و درگیری به نمایش در می آیند ، اما برای محافظت از آنها و افرادی که با آنها رفتار می کنند باید کارهای بیشتری انجام شود. اظهار داشت: به مراقبت های بهداشتی با مجازات مجازات باید بر توجیه آنها تحت فشار قرار گیرد و بار اثبات باید از حمله به مهاجم تغییر یابد.
شاید مهمترین چیز این باشد که خشمگین شوید و عادی سازی بیمارستان های بمباران را رد کنید. وقتی به مراقبت های بهداشتی حمله می شود ، این یک عمل فجیع است. پرداخت آن یک قیمت قابل قبول نیست. هیچ کس “بهتر” برای درمان وجود ندارد.
