آسیا و اقیانوسیهبا جنسبا عناوینبا حقوق بشربا نابرابریبا Terraviva سازمان ملل متحد
این نویسنده یک روزنامه نگار زن مستقر در افغانستان است که قبل از گرفتن طالبان با حمایت فنلاندی آموزش دیده است. هویت وی به دلایل امنیتی محفوظ است
تخمین زده می شود که طالبان طی چهار سال گذشته بیش از 5000 ازدواج اجباری را اجرا کرده اند. هزاران دختر نه تنها از حق تحصیل خود محروم شده اند بلکه به ازدواج هایی که در آن چاره ای ندارند ، مجبور شده اند. اعتبار: یادگیری با هم.
– پس از بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان ، آنها آموزش دختران را فراتر از کلاس ششم ممنوع اعلام کردند. گروه های حقوق بشر می گویند که این سیاست عامل اصلی افزایش ازدواج های تحت سن و اجباری با دختران افغان است.
زارگونا ، 42 ساله ، یک مادر بیوه چهار نفره ، می گوید سه دختر زیر سن او از او گرفته شده و به زور با همکلاسی های سابق ازدواج کرده اند. پس از بسته شدن مدارس و دانشگاه برای دختران ، هر سه دختر ، که امیدوار بودند پرستار و ماماها شوند ، از آموزش و پرورش محروم شدند و در خانه خود محدود شدند.
زارگونا می گوید: “برای جلوگیری از افسردگی دخترانم ، آنها را به توصیه همسایگان به مادراسا (مدرسه مذهبی) در نزدیکی خانه ما فرستادم.” آنها یک سال آموزش دینی دریافت کردند ، اما خیلی زود همه چیز تغییر کرد.
“یک روز ، یک زن به بهانه اجاره یک اتاق به خانه ما آمد و پس از آن دفعات بازدیدهای وی افزایش یافت. من به تدریج فهمیدم که او دخترانم را هدف قرار می دهد.”
یک روز یک استخدام کننده طالبان ، همکلاسی از آنها در مادراسا ، دختران را به خانه خود دنبال کرد و خواستار دو دختر جوان تر به عنوان همسران برای برادرانش شد.
“وقتی پیشنهاد آنها را رد کردم ، آنها به من گفتند ، یا من با دخترانم با پیرمردان ازدواج می کنم یا آنها به پسرم آسیب می رسانند ، آنها تهدید کردند.”
زارگونا تحت فشار ، می گوید بدون تأیید دخترانش مجبور به رضایت از ازدواج ها شد.
“برای من و دخترانم ، عروسی یک جشن نبود ، این یک مراسم عزاداری بود” زارگونا با ابراز تاسف ، افزود: “من چاره ای جز تسلیم شدن نداشتم.”
عروسی یک مراسم رسمی افغانستان نبود ، بلکه یک مراسم مذهبی ساده بود که توسط آخوندها انجام شد. پیرترین دختر او به زور ازدواج نکرد.
پس از آن ، زارگونا از دیدن دخترانش منع شد. وی گفت که پول باید از طریق نقل و انتقالات موبایل پیش پرداخت مخفیانه برای آنها ارسال شود. زندگی برای دختران حتی سخت تر شد.
وی گفت: “هر روز با محدودیت های بیشتری در مورد نحوه لباس پوشیدن و جایی که می توانستند بروند. من نتوانستم از آنها دفاع کنم و قلبم هرگز در آرامش نبود.
بزرگتر از این دو دختر اکنون 19 ساله است. او در حال حاضر یک فرزند دارد و انتظار دیگری دارد. دختر کوچکتر هنوز باردار نشده است و به همین دلیل مجاز به مراجعه به پزشک بود ، که این نیز به زارگونا این امکان را داد که مخفیانه خود را در محل پذیرش پزشک ملاقات کند. او گفت هر دو وزن خود را از دست داده اند و سایه های خود سابق خود هستند. هر دو کبودی داشتند و ترسیده بودند.
پس از مجبور شدن به ازدواج ، بسیاری از دختران جوان در افغانستان مجاز به بیرون رفتن نیستند. اعتبار: یادگیری با هم.
زارگونا تصمیم گرفت مدتی به ایران برود تا خودش را از واقعیت دردناک وضعیت دخترانش دور کند. اما وقتی او فریادهای آنها را از طریق تلفن شنید ، به افغانستان بازگشت. او می گوید ، “کمتر از سه روز پس از بازگشت من ، آنها مرا کتک زدند و دخترانم و حتی ما را در خانه ما قفل کردند.”
زارگونا می افزاید: او اکنون هیچ ارتباطی با دخترانش ندارد و معتقد است که وضعیت آنها بسیار مهم است. او می گوید: “تمام درهای جستجوی کمک برای من بسته است. دولت مردسالاری است و هیچ سازمانی از حقوق زنان پشتیبانی نمی کند.”
تخمین زده می شود که طالبان طی چهار سال گذشته بیش از 5000 ازدواج اجباری را اجرا کرده اند. هزاران دختر نه تنها از حق تحصیل خود محروم شده اند بلکه مجبور به ازدواج هایی شده اند که آنها چاره ای ندارندبشر
سازمان های حقوق بشر و سازمان ملل هشدار داده اند كه ممنوعیت آموزش دختران باعث خشونت خانگی ، فقر ، خودكشی ها ، ازدواج های اجباری و انزوا سیاسی افغانستان می شود.
براساس ارزیابی های اخیر یونیسف و بانک جهانی ، بیش از یک میلیون دختر از زمان کنترل طالبان افغانستان از حق آموزش محروم شده اند.
