همانطور که از همدستی در نسل کشی غزه مشهود است ، همزیستی نظامی ایالات متحده و اسرائیل در خاورمیانه به طور فزاینده ای از جامعه بین المللی غافل می شود. آنچه منطقه به آن نیاز دارد توسعه اقتصادی پرخاشگرانه است.
به تازگی ، یک کنفرانس سطح بالا سازمان ملل از اسرائیل خواست تا به یک کشور فلسطین متعهد شود و “پشتیبانی بی بدیل” را به یک راه حل دو کشور داد. “اعلامیه نیویورک“یک برنامه مرحله ای برای پایان دادن به درگیری هشت دهه و فاجعه غزه در حال انجام است.
این کنفرانس با همكاری فرانسه و عربستان سعودی ، اتحادیه اروپا ، لیگ عرب و 15 كشور ، یك فلسطین مستقل و مستقل از زندگی را در کنار هم با اسرائیل و ادغام نهایی آنها در خاورمیانه وسیع تر پیش بینی كرد.
هفته گذشته ، چین به اعلامیه نیویورک پیوست. همانطور که سخنگوی وزارت امور خارجه گوا جیاکون اظهار داشت ، “ما از تمام تلاش هایی که منجر به حل سیاسی این سؤال می شود ، پشتیبانی می کنیم … و نهایی ، جامع ، عادلانه و ماندگار حل سوال فلسطینی. “
فلسطین و از این طریق خاورمیانه وسیع تر اکنون در یک نقطه بحرانی قرار دارند. برای ده ها سال ، تلاش های ایالات متحده برای “عادی سازی” ویرانی های روزافزون در منطقه ، که برای یک سناریوی توسعه مسالمت آمیز گریه می کند ، که توسط چین و بزرگترین اقتصادهای جنوب جنوبی گریه می کند ، رها شده است.
آمریکا مؤثر استراتژی خاورمیانه
برنامه خاورمیانه دولت بایدن – “معامله بزرگ” – ساخته شده بر روی نخستین توافق نامه های ابراهیم ، دولت ترامپ ، که پیش از معاهدات صلح اسرائیل با مصر (1979) و اردن (1994) و توافق نامه اسلو با مقام فلسطین (1995-95) ساخته شده است. این توافق نامه ها بر روی عادی سازی عرب و اسرائیل ، به ویژه بین اسرائیل و امارات و بحرین پیش بینی شده است. با ایالات متحده به عنوان معمار پشت پرده ، به ترتیب بین سپتامبر 2020 و ژانویه 2021 به مراکش و سودان اعلام شد. معامله بزرگ در حاشیه نشینی تجارت و سرمایه گذاری چین در خاورمیانه – و در حاشیه فلسطینی ها – پیش بینی شد.
با این حال ، از زمان خصومت های غزه ، بمباران بی امان اسرائیل و حمایت بایدن از کابینه جنگ نتانیاهو ، این مذاکرات به محض از بین رفتن اعتماد دو جانبه بین اسرائیل و کشورهای خلیج فارس متوقف شده است. به یک معنا ، این تأثیر منطقی آمریکا است مؤثر استراتژی خاورمیانه ، بر خلاف موضع دیپلماتیک لفاظی خود. از این گذشته ، پول واقعی در مذاکرات صلح نیست بلکه در فروش اسلحه است.
آمریکا تأمین کننده دادگاه کلیه قدرتهای مهم نظامی در خاورمیانه است. در مورد نزدیکترین متحدین خود ، ایالات متحده 60 تا 80 درصد از واردات کشنده خود را تأمین می کند (اسرائیل ، کویت ، عربستان سعودی). در بقیه ، 50 تا 60 درصد از کل (امارات ، عراق ، قطر) را تشکیل می دهد ، و پس از آن مصر (34 ٪) که تأمین کنندگان اصلی آنها عمدتاً متحدین ناتو آمریکا (آلمان ، ایتالیا) و روسیه هستند.
فروش اسلحه ایالات متحده در خاورمیانه
جریان پایدار و مترقی سلاح به منطقه آشفته ، اصلی در نوسانات ژئوپلیتیکی و عدم اطمینان اقتصادی آن ، به ویژه در پرتو همزیستی نظامی بین ایالات متحده و اسرائیل بوده است.
در زمینه اسرائیل با اتهامات ICJ و ICC مربوط به نسل کشی ، به نظر می رسد چنین انتقال اسلحه قوانین بین المللی عرفی را نقض کنید، از جمله پیش نویس مقالات کمیسیون حقوق بین الملل در مورد مسئولیت کشورها در مورد اقدامات نادرست بین المللی و حقوق بین الملل بشردوستانه ، از جمله ماده مشترک 1 تا چهار کنوانسیون ژنو در سال 1949.
بدیهی است که هم ایالات متحده و هم اسرائیل همه این اتهامات را رد کرده اند. در عوض ، واشنگتن ICC و مقامات دادستانی خود را به طرز تهاجمی تحریم کرده است.
موضع بری چین در خاورمیانه
در یک دهه گذشته ، چین به عنوان یک ظاهر شده است واسطه معتبر و صلح آمیز در میان ذینفعان مختلف در خاورمیانه. علاوه بر سرمایه گذاری قابل توجه در کشورهایی که ایالات متحده به دلیل کمک های نظامی و عملیات تغییر رژیم شناخته شده است ، پکن به چندین کودتای دیپلماتیک دست یافته است.
برای چندین دهه ، دولت های ایالات متحده شکاف بین عربستان سعودی و ایران ، رهبران سنی و شیعه ژئوپلیتیک خاورمیانه را تقویت کردند. با این حال ، در مارس 2023 ، این دو کشور پس از معامله ای که توسط چین انجام شد ، از سرگیری روابط دو جانبه خبر دادند. ایران پس از چندین دهه تحریم های به رهبری ایالات متحده ، امیدوار بود که بر توسعه اقتصادی تمرکز کند ، در حالی که ریاض قصد تحقق آن را داشت بینایی سعودی 2030 از یک اقتصاد متنوع تر و کمتر به نفت.
در ژوئیه سال 2024 ، چین نقش مهمی در تقویت وحدت ملی فلسطین در آنچه به عنوان معروف شد ، ایفا کرد اعلامیه پکن، که توسط 14 جناح مختلف فلسطینی امضا شده است ، برجسته ترین توسط فتح و حماس. در هفته های بعد ، اسرائیل با حمایت اسلحه و تأمین مالی نظامی ایالات متحده ، اقدام به ترور خود علیه این رهبران فلسطین شد – که منجر به حمله اخیر در دوحه شد.
در سال 2015 ، سالها مذاکرات چالش برانگیز منجر به توافق هسته ای (برنامه جامع عمل ، JCPOA) بین ایران ، ایالات متحده و مجموعه ای از قدرت های جهانی شد. علیرغم پیروی از ایران به آن ، دولت ترامپ ایالات متحده را در سال 2018 از این توافق خارج کرد. در کاخ سفید ، تغییر رژیم در ایران به دلیل اهمیت اقتصادی و ژئوپلیتیکی منطقه ای تهران وسوسه انگیز است.
چین حق انحصاری در چندین زمینه نفت و گاز طبیعی ایران دارد. به عنوان بخشی از توافق نامه 2016-2017 ، برخی از رهبران ارتش چین معتقدند که پکن حمله خارجی به این مناطق را حمله به قلمرو حاکمیت خود می داند. دو سال بعد ، ایران به ابتکار کمربند و جاده (BRI) چین پیوست. در مارس 2021 ، کشورها توافق نامه همکاری استراتژیک 25 ساله و 400 میلیارد دلاری را امضا کردند. (با وجود این معاملات ، اسرائیل در سال 2024 به ایران حمله کرد در حالی که ایالات متحده در ژوئن سال 2025 تأسیسات هسته ای ایران را بمباران کرد.)
در آگوست سال 2024 ، پکن با ایجاد یک جاده ابریشم دوم در منطقه ، سیگنال حتی قوی تری در مورد تعهد خود ارسال کرد. این پس از سرمایه گذاری های بزرگ چینی در سهام عربستان سعودی و امضای MOUS به ارزش 50 میلیارد دلار با شش موسسه بزرگ مالی چین انجام شد. و در ژوئیه سال 2025 ، چین و مصر همکاری های دو جانبه خود را در بخش های مختلف اقتصادی گسترش دادند.
ظهور مترقی حضور اقتصادی چین در خاورمیانه در واشنگتن مورد توجه زیادی قرار گرفته است.
نظامی سازی سیاست خارجی ایالات متحده
با این حال ، مشکل واقعی غزه ، ایران یا چین نیست ، بلکه نظامی سازی ناخالص سیاست خارجی ایالات متحده است. در سپتامبر 2012 ، کارل دبلیو آیکنبری ، سفیر پیشین ایالات متحده و فرمانده کل افغانستان ، هشدار داد که در 50 سال گذشته سیاست خارجی آمریکا “شده است”بیش از حد به قدرت نظامی متکی است. ” ایالات متحده با حمایت از شبکه نظامی جهانی خود ، در جنگ بوده است ، درگیر جنگ است ، یا در غیر این صورت نیروهای خود را در کشورهای خارجی در کل به جز 11 سال از وجود خود به کار گرفته است.
از زمان تأسیس اولین پایگاه های ایالات متحده در اسرائیل در اواخر سال 2010 ، اقدامات نظامی اسرائیل به طرز چشمگیری افزایش یافته است ، همانطور که در فاجعه غزه مشهود است ، حمله حضار در کشورهای همسایه عربی ، مانند لبنان و سوریه و حتی بیشتر در ایران و یمن و حتی بیشتر در ایران و یمن و حتی بیشتر اخیراً در قطر – متحد کلیدی ایالات متحده در منطقه
از سال 1945 ، واشنگتن به رکورد تاریک تغییر رژیم و بی ثبات سازی در خاورمیانه اعتماد کرده است. جنگ های پس از 9/11 به تنهایی بیش از 8 تریلیون دلار هزینه داشته است و زندگی بیش از 1 میلیون نفر ، در حالی که در غزه ایالات متحده به دلیل کمک های گسترده نظامی و تأمین مالی خصومت ، با قساوت های نسل کشی همدست است. این عملکرد فاجعه بار در کاخ سفید ترامپ تجدید نظر می کند که در آن مقامات پنتاگون به سرپرستی البریج کلبی ، طبق گزارش ها ، این بخش را پیشنهاد می کنند که در اولویت های محافظت از میهن و نیمکره غربی قرار دارد ، واژگونی چشمگیر از تمرکز ارتش بر “تهدید چین” – و یکی از مواردی که نئوکاردینان واشنگتن به راحتی نمی پذیرند.
با این حال ، حقیقت ساده این است که دوران سیاست های بی ثباتی ایالات متحده در خاورمیانه به پایان رسیده است. زمان توسعه اقتصادی پرخاشگرانه ، به رهبری چین و جهانی جنوبی ، فرا رسیده است.
جنگ های فراموشی هیچ راه حلی برای 21 نیستسد چالش های قرن.
تفسیر اصلی توسط FOCU چین و ایالات متحده منتشر شد
