با فرض اینکه دولت های اروپایی تعهدات خود را نسبت به بودجه های دفاعی بزرگتر پس از توافق به نوعی صلح در اوکراین – یا دونالد ترامپ از کاخ سفید ترک می کنند – به همراه داشتن نیروهای مسلح خود تقریباً در طی یک دهه دو برابر خواهد شد.
یک لاله نامتناسب از پرش از 2 ٪ از اهداف تولید ناخالص داخلی به 3.5 ٪ به سمت تجهیزات خرید می رود. اما ارتش در مورد مردم نیز هست. جذب جوانان به حرفه ای که شامل شلیک به آن است ، هرگز آسان نبوده است. کمی مزاحم نیرومند (که در ژارگون نظامی به عنوان “سرباز” شناخته می شود) در حال حاضر در برخی از کشورها روی کارت ها قرار دارد. حتی نوجوانان بازگرداندن به لباس با لباس ، مشکلی را که در اعماق روان قاره کمین است ، حل نمی کند. اروپایی ها به روشهای مسالمت آمیز خود افتخار می کنند. اگر جنگ در آنجا آغاز شود ، آیا کسی در آنجا خواهد بود تا با آن بجنگد؟
نظرسنجی که از مردم سؤال می کند که در صورت حمله ، چگونه رفتار می کنند ، باید لرزان را به قسمت ستون فقرات گروهبان مته اروپا بفرستند. سال گذشته ، یک نظرسنجی از گالوپ از شهروندان در 45 کشور سؤال کرد که در صورت جنگ مایل به گرفتن اسلحه هستند. چهار نفر از پنج مکان با کمترین علاقه مندان در سطح جهان در اروپا بودند ، از جمله اسپانیا ، آلمان و به ویژه ایتالیا ، جایی که فقط 14 ٪ از پاسخ دهندگان گفتند که آنها برای گرفتن یک دشمن خارجی آماده هستند.
با توجه به پیشرفت های حلزون روسیه از زمان حمله کامل در مقیاس خود به اوکراین در سال 2022 ، کشورهایی که بیش از هزار کیلومتر از خطوط مقدم امروز فاصله دارند ، ممکن است باد خنک کرملین را احساس نکند. اما حتی در لهستان ، که حاشیه ای با اوکراین (و با روسیه استثناء کالینینگراد) دارد ، کمتر از نیمی از پاسخ دهندگان می گویند که در جنگ درگیر کشورشان می جنگند.
در یک نظرسنجی جداگانه که قبل از تهاجم انجام شده است ، 23 ٪ از مردان لیتوانی گفتند که ترجیح می دهند از خارج از کشور فرار کنند تا اینکه حمله کنند. شهروندان خواستند که بایستند و شمارش می شوند به جای آن ، یک کوچکتر از دست می دهند.
برای برخی از اروپایی ها ، شهروندی که اشتهایی برای جنگ ندارد ، بازتاب یک کار خوب است. اتحادیه در قلب این قاره به عنوان “پروژه صلح” صورت می گیرد. هفت دهه گذشته در مورد اطمینان از اینكه آلمان هرگز اسلحه علیه فرانسه و برعكس را به خود جلب نمی كند ، اطمینان حاصل شده است.
اقتصادهای مشروبات الکلی در اتحادیه اروپا و حتی در خارج از آن به معنای تهاجم در ابتدا و به موقع غیرقابل تصور بود. اقیانوس آرام بوروکراتیک که در اتحادیه اروپا تحمل می کند – “جلسات را جنگ نمی کند!” یک شعار خوب خواهد بود – ممکن است با برخی از شهروندان کمی طنین انداز شده باشد. برخی ممکن است فراموش کرده باشند که افراد خارج از باشگاه ، مانند یکی از ولادیمیر پوتین ، از چنین تنظیماتی محرمانه نبودند.
مسائل نظامی حداکثر پس از آن بود. فقط در سال گذشته ، این بلوک یک کمیسر دفاع را منصوب کرده است ، در حالی که روشن کردن کار در مورد نظارت بر شرکت هایی است که پوسته و موشک می سازند ، نه نیروهای مسلح به خودی خود.
به چه چیزی می توان عدم اشتها و گسترده تر از اشتها را برای تحمل اسلحه حتی در صورت بروز جنگ نسبت داد؟ جامعه شناسان از اروپا به عنوان یک جامعه “پس از قهرمانان” صحبت می کنند ، جایی که فردگرایی و آرمان های “خود تحقق” ، سرسختانه وطن پرستی نسل های گذشته را ترامپ می کند. حرف
سیاست قطبی قاره او نقش ایفا کرده است: حمایت از مهمانی های سخت و چپ در دهه های اخیر افزایش یافته است ، و رای دهندگان آنها به ویژه از ایده جنگ برای کشورشان خنک تر هستند. افراد مسن نسبت به گرفتن اسلحه کمتر از گونگ هو هستند و اروپا قاره ای پیری است. مکانهایی با تاریخچه اخیر دیکتاتوری ، مانند اسپانیا و پرتغال نیز اسلحه خجالتی هستند. دیدن عملیات ناامیدکننده آمریکایی در افغانستان و عراق (که در آن اروپایی ها در بهترین حالت نقش پشتیبان داشتند) صلح طلبان را راحت کردند که آنها راه درستی است.
علیرغم راههای صلح آمیز ، اروپا فاقد زن و مرد با لباس نیست. این قاره با وجود تعداد زیادی از سربازان از سال 1990 ، به کمتر از نیمی از رقم قبلی در بسیاری از کشورها ، بیشتر از آمریکا سربازان بیشتری دارند و تقریباً به اندازه سهم از جمعیت کلی آن.
با این حال ، برخی از کشورها مانند لهستان اکنون در حال بازگرداندن نوعی سربازان هستند (چند مورد مانند دانمارک و یونان ، هرگز از شر آن خلاص نشده اند). از بین بردن خدمت سربازی زمانی به عنوان یک موفقیت لیبرال مورد استقبال قرار گرفت. اکنون تهیه پیش نویس جوانان به عنوان راهی برای ترویج این ایده که دفاع ملی شغل همه است ، نه فقط نقش چند سرباز پولی دیده می شود.
مه صلح
این مفهوم ممکن است مدتی طول بکشد. برای اتفاق عجیبی هنگامی که از اروپایی ها در مورد مسائل دفاعی سؤال می کنید ، اتفاق می افتد.
در نظرسنجی های انجام شده توسط کمیسیون اروپا ، شهروندان این بلوک حمله روسیه به اوکراین و امور دفاع را به عنوان بزرگترین تهدیدهای پیش روی اتحادیه اروپا به طور کلی ذکر می کنند. بیش از نیمی فکر می کنند که جنگ در مرزهای اتحادیه احتمالاً در سالهای آینده است.
اما پرسید که چه موضوعاتی روی آنها شخصاً تأثیر می گذارد و اروپایی ها روسیه را به طور کلی فراموش می کنند و بیشتر از آنچه در مورد مهاجمان بالقوه انجام می دهند ، بیشتر در مورد تورم ، مالیات ، حقوق بازنشستگی و تغییرات آب و هوا نگران هستند. این طور نیست که اروپایی ها تهدیدی را نمی بینند. این است که آنها فکر می کنند این مشکل شخص دیگری است.
نتیجه نهایی قاره ای است که بدون اینکه جنگ با نبرد داشته باشد ، تصور می کند که خسته از نبرد باشد. در حال حاضر ترامپ ها دیدگاه کمتری از مبارزات اروپایی ها دارند. JD Vance ، معاون رئیس جمهور آمریكا ، در ماه مارس احتمال “برخی از كشور تصادفی (اروپایی) كه در 30 یا 40 سال جنگ نداشته است” را رد كرد و با قرار دادن چکمه در زمین در اوکراین ، روسیه را به طور قابل توجهی بازدارید.
این دقیقاً توهین آمیز بود زیرا حاوی عناصر حقیقت بود. گرفتن اروپایی ها برای دفاع بیشتر از خود ، چندین دهه است که آمریکایی ها را به خود جلب می کند. متقاعد کردن آنها برای ایجاد فرصتی برای جنگ ممکن است حتی بیشتر طول بکشد.
© 2025 ، روزنامه اقتصاددان محدود. کلیه حقوق محفوظ است. از اقتصاددان ، که تحت مجوز منتشر شده است. محتوای اصلی را می توان در www.economist.com یافت
