Arturo Varvelli، رئیس دفتر رم و عضو ارشد سیاست شورای روابط خارجی اروپا (ECFR) ، یکی از معدود افراد است ایتالیایی کارشناسان امور خارجه که از اوکراین بازدید کرده اند. در سپتامبر 2024 ، او به عنوان مهمان در کیف بود مرکز جدید اروپا، برای بحث در مورد الحاق احتمالی اوکراین به اتحادیه اروپا.
ایتالیا اکنون اوکراین را چگونه می بیند؟
در تلگرام به ما بپیوندید
پوشش ما از جنگ را دنبال کنید kyivpost_officialبشر
باید اعتراف کنم که از کیف ، بحث و گفتگو در ایتالیا در مورد محدودیت های استفاده از سلاح های غربی برای حمله به اهداف نظامی در خارج از اوکراین حتی سورئال تر به نظر می رسد. جمعیتی که با هشدارهای مداوم (به ویژه شب) برای حملات موشکی یا هواپیماهای بدون سرنشین از مبارزات مسکو روبرو هستند تا بدانند که چرا ما (ایتالیایی ها) صلح را با تسلیم خشونت اشتباه می گیریم.
اروپا چقدر فعال در شکل گیری چارچوب مذاکرات احتمالی صلح در اوکراین نقش دارد؟
رهبران اروپایی می دانند که آنها نمی توانند منفعل باشند. آنها با درک اینكه امنیت اوكراین به طور غیرقابل توصیف با خود اروپا در ارتباط است ، آنها می فهمند كه حمایت از كیو موقعیت خود را تقویت می كند و نشان دهنده یك سرمایه گذاری در ثبات قاره است. با این حال ، تا چه اندازه اروپا می تواند به ناچار به اتاق مانور آن بستگی داشته باشد – که ما می دانیم محدود است. در این زمینه ، ائتلاف جلسه مایل ، مانند جلسه 18 اوت در واشنگتن ، دو نکته مهم را تأکید کرد.
اول ، تضمین های امنیتی که اروپا در تلاش است تا از تجاوز بیشتر روسیه دلسرد شود ، فقط پس از دستیابی به آتش بس ، عملیاتی می شود. این بدان معنی است که رهبران اروپایی باید اولویت بندی تلاش های آتش بس را ادامه دهند.
موضوعات دیگر مورد علاقه
ناتو با هوشیار بالا به عنوان هواپیماهای بدون سرنشین روسی ، فضای هوایی رومانیایی را نقض می کند
محکومیت از کیف به بخارست سریع است ، زیرا رهبران بر اهمیت یک پاسخ یکپارچه تأکید می کنند و هشدار می دهند که “رفتار بی پروا” روسیه ثبات منطقه ای را تهدید می کند.
دوم ، این جلسات روشن شد که این ضمانت ها به حمایت ایالات متحده نیاز دارند. با توجه به موقعیت متناقض ترامپ و مشکلات انسجام داخلی اروپا ، بنابراین مشخص نیست که آیا یک چارچوب امنیتی هماهنگ اروپا برای اوکراین ظهور خواهد کرد ، حتی اگر یک راه حل آتش بس نیز پیدا شود.
یک چیز مسلم است: محافظت از امنیت اوکراین و تقویت دفاع ، ادغام اروپا و ثبات داخلی به نفع اروپایی ها و اوکراینی است.
آیا رهبران اروپایی یک رویکرد یکپارچه ارائه می دهند ، یا اختلافات قابل توجهی بین کشورهای عضو وجود دارد؟
این طرف دیگر سکه است. در حالی که رهبران اروپایی لزوم سرمایه گذاری در امنیت و دفاع و همچنین تقویت موقعیت های دیپلماتیک ، نظامی و مالی اوکراین را تشخیص می دهند ، آنها هنوز یک رویکرد یکپارچه را ارائه نکرده اند. گذشته از برجسته ترین صداهای متناقض – مجارستان و اسلواکی – تقسیمات در سراسر قاره عمیق تر اجرا می شوند ، به خصوص وقتی صحبت از استقرار سربازان به اوکراین پس از آتش بس بالقوه می شود. در حالی که فرانسه و انگلیس ، همکاران ائتلاف The Prepared ، به همراه بلژیک ، لیتوانی و استونی ، در اردوگاه “بله” قرار دارند ، کشورهای کلیدی مانند آلمان ، ایتالیا ، و لهستان ابراز نگرانی کرده است.
فراتر از استقرار ، و شاید مهمتر از همه ، رهبران اروپایی هنوز فاقد یک استراتژی بلند مدت برای تثبیت اوکراین ، تقویت کیف در برابر تهدیدهای ترکیبی مداوم و ادغام مسیر اروپایی خود هستند. در ECFR ، ما سعی کرده ایم طرح چنین طرحی ، به عنوان مثال ، توصیه می کند که اروپایی ها باید استفاده گسترده از شورای تازه تاسیس ناتو اوکراین (NUC) را ترویج کنند ، که به اوکراین امکان دسترسی به طیف گسترده ای از فعالیت های ناتو را به عنوان نزدیکترین شریک اتحاد می دهد.
اگر اروپا بخواهد خود را به عنوان یک بازیگر معتبر امنیتی تأسیس کند ، گسترش صنعت دفاعی آن بسیار مهم است.
چگونه حمله روسیه مفهوم امنیت اروپا را تغییر شکل داده است؟
برای اروپا ، تهاجم کامل روسیه به اوکراین شاید سخت ترین و در عین حال لازم برای بیدار شدن از خواب بود. اکنون مشخص است که اروپا نمی تواند امیدوار باشد که جدا از چالش های امنیتی جهانی باشد و باید آنچه را که مدت ها باقی مانده است ، مورد بررسی قرار دهد. این حمله باعث ایجاد شکاف های جدی در آمادگی و خطرات تکیه بیش از حد به ضمانت های خارجی شد ، نگرانی تشدید شده توسط انتخابات ترامپ ، که تعهدات و ارزشهای مشترک را در سراسر اقیانوس اطلس مورد سؤال قرار داد.
ادراک عمومی همچنین در این امر نقش دارد: حتی کسانی که هنوز جنگ را دور می دانند ، اثرات آن را احساس کرده اند ، از تورم شیب دار و حمایت مالی قابل توجهی از اوکراین گرفته تا ورود میلیون ها پناهنده. این تأثیرات رهبران اروپایی را وادار کرده است تا از استراتژی های بلند مدت برای حفظ آنچه که ما مدتهاست برای آن جنگیده ایم ، تجدید نظر کنند و غالباً به آن اعطا می شوند: صلح ، استانداردهای زندگی بالا ، زیرساخت های قوی ، منطقه بدون مرز شینگن و موارد دیگر. تهاجم روشن شده است که دیگر نمی توان این دستاوردها را دائمی فرض کرد اما به حمایت و مهمتر از همه احساس مسئولیت مشترک در بین اروپایی ها نیاز دارد.
گسترش صنعت دفاعی اروپا در امنیت استراتژیک بلند مدت چه نقشی دارد؟
اگر اروپا بخواهد خود را به عنوان یک بازیگر معتبر امنیتی تأسیس کند ، گسترش صنعت دفاعی آن بسیار مهم است. در حالی که هدف 5 ٪ هزینه ممکن است تا حدودی یک ژست برای خوشحال کردن واشنگتن باشد ، این دلگرم کننده است که کشورهای اروپایی واقعاً با سرمایه گذاری در تولید و حمایت عملیاتی نیروهای خود در حال تنظیم هستند. با این حال ، ما باید واقع بین باشیم: فعلاً ، خریدهای جدید عمدتاً از ایالات متحده انجام می شود ، زیرا هنوز برخی از تسلیحات توسط تولید کنندگان اروپایی تولید نمی شوند.
مطمئناً می توانیم از استقلال استراتژیک اروپا دفاع کنیم ، اما در این راه محدودیت های قابل توجهی وجود دارد. در عین حال ، به طور فزاینده ای آشکار است که ایالات متحده تمرکز خود را به سمت سایر چالش های استراتژیک تغییر می دهد ، و این امر باعث می شود که اروپایی ها به تدریج مستقل تر و خودکفایی در هر دو توانایی دفاعی و فناوری باشند.
ملونی به دنبال قرار دادن ایتالیا به عنوان پلی بین اروپا و ایالات متحده در زمینه امنیت و مسائل غیر امنیتی است.
در این چشم انداز امنیتی در حال تحول اروپا ، ایتالیا به دنبال ایفای نقش است؟
ایتالیا در حال حرکت در یک وضعیت امنیتی مبهم است. نخست وزیر کشور ، جورجیا ملونی و حزب وی ، Fratelli D’Italia ، توسط ECFR به عنوان یکی از “چالش برانگیز” شناخته شده اند: نیروهای پوپولیستی که دیدگاه سنتی اروپا را به چالش می کشند. ملونی به منظور درخواست تجدیدنظر در انتخابات داخلی خود ، دیدگاه ملی در مورد امنیت را در اولویت قرار می دهد. با این حال ، او کاملاً از وابستگی ایتالیا به اتحادیه اروپا و ایالات متحده آگاه است. بنابراین او غالباً یک رویکرد دوگانه را اتخاذ می کند ، و همزمان خود را از نهادهای رسمی درگیر و دور می کند-بازتابی از تصویر غیر سنتی که او می خواهد برای خودش ، حزب و دولت خود حفظ کند.
در حالی که این رویکرد از نظر سیاسی در داخل کشور موفق بوده است ، اما در سطح اروپا خطرات را به همراه دارد زیرا اعتبار ایتالیا را با توجه به تعهدات امنیتی طولانی مدت اروپا تضعیف می کند.
برای جبران این امر ، ملونی به دنبال قرار دادن ایتالیا به عنوان پلی بین اروپا و ایالات متحده در زمینه امور امنیتی و غیر امنیتی است. این امر به کاهش عدم قطعیت های فراتر از اقیانوس اطلس ضمن محافظت از منافع استراتژیک کشور کمک می کند. با این حال ، همانطور که در مذاکرات تجاری اتحادیه اروپا و ایالات متحده مشاهده می شود ، به نظر می رسد این رویکرد تا به امروز موفقیت محدودی داشته است.
ایتالیا به عنوان یک بازیگر امنیتی در مقایسه با نقش سنتی خود به عنوان واسطه دیپلماتیک چقدر معتبر است؟
اعتبار ایتالیا در این زمینه هم تحت تأثیر اشتباهات سیاسی و هم افکار عمومی قرار دارد. این کشور یکی از کمترین هزینه های دفاعی در اتحادیه اروپا است و فقط 1.54 ٪ از تولید ناخالص داخلی را در سال 2024 تخصیص داده است. اگرچه ایتالیا به طور رسمی به هدف دفاعی 5 ٪ متعهد شده است ، اما به نظر می رسد که این معیار بسیار پیش بینی می شود ، با پیش بینی وزارت اقتصاد مقدماتی پیش بینی می کند که پیش بینی می کند که ظالمانه افزایش یابد 2.1-2.3 ٪. علاوه بر این ، با توجه به بررسی ECFR، ایتالیا نسبت به سایر کشورهای اروپایی از افزایش هزینه های دفاعی کمتر حمایت می شود و تنها 17 ٪ به نفع افزایش در مقابل 58 ٪ مخالف است. هر دو عامل منعکس کننده یک مسئله گسترده تر هستند: نه افکار عمومی و نه نیروهای سیاسی به طور کامل ماهیت در حال تحول تهدید را درک نمی کنند.
برای اینکه ایتالیا ضمن حفظ نقش سنتی دیپلماتیک خود به عنوان یک بازیگر معتبر امنیتی دیده شود ، رهبران و شهروندان آن باید تصدیق کنند که فشار برای افزایش هزینه های دفاعی نه تنها از خواسته های ایالات متحده ، بلکه از یک محیط امنیتی تغییر یافته ناشی می شود. در دوره ای از بی ثباتی ژئوپلیتیکی افزایش یافته ، توانایی های نظامی معتبر نه تنها برای بازدارندگی بلکه برای محافظت از رفاه و منافع استراتژیک ایتالیا نیز ضروری است.
ایتالیا در ODESA چندین پروژه فرهنگی ، بشردوستانه ، اقتصادی و حتی مرتبط با امنیت مستقر کرده است. چرا اودسا؟
علاقه رم به اودسا ریشه در عوامل فرهنگی ، تاریخی و استراتژیک دارد. ایتالیایی ها از بنیاد خود در قرن 18th توسط جوز دو ریباس ، نجیب زاده ناپلی ، گرفته تا جامعه تجاری پر رونق ایتالیایی قرن نوزدهم ، یک اثر ماندگار بر معماری ، تجارت و زندگی فرهنگی شهر به جا گذاشته است. فراتر از این روابط نمادین ، اودسا نیز به عنوان یک بندر دریای سیاه که اروپا و جهان اسلاو را با مدیترانه پیوند می دهد ، از اهمیت استراتژیک زیادی برخوردار است. درگیری ایتالیا در آنجا از طریق بازسازی ، پروژه های فرهنگی و اقتصادی سیگنال دیپلماسی فعال را نشان می دهد ، منظره پس از جنگ را شکل می دهد و یک اثر ایتالیایی را بر آینده می گذارد.
آیا ایتالیا در تلاش است تا خود را به عنوان شریک اصلی اروپایی اوکراین در دریای سیاه قرار دهد ، شبیه به اینکه لهستان نقش رهبری در غرب اوکراین دارد؟
من هنوز نمی گویم من همچنین استدلال می کنم که ایتالیا هنوز پتانسیل کامل منطقه دریای سیاه را برای منافع استراتژیک خود درک نکرده است. ابتکار سه دریا، به عنوان مثال – که اروپای شمالی و جنوبی را از طریق پروژه های انرژی ، اتصال و زیرساخت ها در سراسر مناطق بالتیک ، دریای سیاه و دریای آدریاتیک پیوند می دهد – هرگز توسط رم در اولویت قرار نگرفته است. با این حال ، موقعیت ایتالیا به طور طبیعی آن را در انتهای جنوبی ابتکار قرار می دهد. در حالی که به نظر می رسد نخست وزیر جورجیا ملونی شروع به شناخت اهمیت استراتژیک منطقه می کند ، پیوستن به این ابتکار ، این درک را تقویت می کند.
این تمرکز تا چه اندازه بر ODESA به استراتژی مدیترانه ایتالیا و جاه طلبی های ژئوپلیتیکی گسترده تر آن متصل می شود؟
ایتالیا مدتهاست که مدیترانه را به عنوان هسته اصلی سیاست خارجی خود دیده است ، و دریای سیاه باید به عنوان یک گسترش طبیعی آن فضا – از نظر جغرافیایی و استراتژیک – رفتار شود. اگر رم می خواهد وزن ژئوپلیتیکی خود را تقویت کند ، باید ODESA را در این استراتژی گسترده تر مدیترانه ای جاسازی کند و خود را در خط مقدم ثبات و بازسازی منطقه ای قرار دهد.
این با توجه به گسترش گرایی روسیه و نقش مبهم ترکیه در منطقه ، که فضا را برای یک خط واضح تر اروپایی و ایتالیایی فراهم می کند ، ضروری تر است.
از طرف لجستیکی ، درگاه های اهرمی مانند Trieste و Monfalcone برای پیشبرد راهروهای دریای دریای دریای دریای سیاه نه تنها از صادرات و بهبودی اوکراین پشتیبانی می کند بلکه نقش ایتالیا را به عنوان اتصال بین مدیترانه و اروپای شرقی تقویت می کند و به ایتالیا اجازه می دهد تا فراتر از تمرکز سنتی خود بر بالکان غربی و شمال آفریقا گسترش یابد.
