او “روانکاوی اصلی” بروکسل بود ، یکی از مقامات اتحادیه اروپا را که در آن زمان در آنجا بود ، یادآوری می کند.
این مقام گفت: “او با نخست وزیران به روشی شخصی و خودی صحبت می کرد.” “در کمیسیون ، همین بود.” این یکی می خواهد؟ ” “او از چه چیزی درخواست می کند؟” “آیا می توانیم معامله کنیم؟” “آنها را صدا کن!” او می گفت
وی گفت: “او رئیس بود ، اما او مردم را به دست آورد. به كميسيون ها اجازه صحبت كردند. این يك دانشکده واقعاً دانشگاهي بود – مردم مجاز به وجود بودند.”
اما حتی در زمان یونکر ، کمیسیون قبلاً شروع به تغییر به یک سیستم بسیار متمرکز تر ریاست جمهوری کرده بود. این امر تا حد زیادی به لطف سلمایر فوق الذکر ، که رئیس ستاد جونکر بود قبل از اینکه دبیر کل کمیسیون در سال 2019 شود. در یک پروفایل سیاسی از آن روزها به عنوان “بولدوزر زرهی” به عنوان “کمیسیون زره پوش” ، کمیسیون “سیاسی”-که آنرا آنرا خوانده اند-مانند یک قطعه از شخصیت های سنگین ، از طریق شخصیت های سنگین ، که در آن نامیده می شود ، توصیف کرد.
با این وجود ، هنوز هم ، نسبتاً صحبت می کرد ، مکانی بازتر. هنگامی که او از کمیسیون خارج شد ، کمیسر آن زمان بلغارستان (اکنون مدیر عامل صندوق بین المللی پول) ، کریستالینا جورجیا ، هنوز هم به اندازه کافی احساس راحتی می کرد تا سلمایر را با نام خود انتقاد کند و سبک مدیریت خود را “سمی” خواند.
برخی از این سبک آزادانه ممکن است در دوره اول دوره رئیس جمهور فعلی رئیس جمهور اورسولا فون دره لین زنده مانده باشد. اما تا زمانی که سال گذشته برای دومین بار برگشت ، هرگونه اشاره ای به روشهای قدیمی خاموش شده بود. طبقه ورودی ، به طور کلی ، جوان تر ، زن تر و از نظر سیاسی کمتر از پیشینیان خود بود.
