رهبر عالی طالبان ، Hibatullah Akundzada ، روز شنبه محکوم شد رئیس جمهور ایالات متحده دونالد ترامپپیشنهاد برای بازگرداندن پایگاه هوایی باگرام ، چهار سال پس از خروج هرج و مرج ایالات متحده از افغانستان ، کنترل پایگاه نظامی استراتژیک به طالبان را به دست آورد.
ترامپ فشار خود را برای بازیابی مجدد تأسیسات نظامی گسترده تجدید کرده است.
روز شنبه ، ترامپ ابراز تمایل کرد که دوباره حضور ایالات متحده در باگرام را برقرار کند و ادعا کرد که “ما اکنون با افغانستان صحبت می کنیم” در مورد این احتمال ، اگرچه وی جزئیات دیگری در مورد این بحث ها ارائه نداد.
ترامپ گفت: “ما در مورد آن صحبت نخواهیم کرد.” “ما می خواهیم آن را برگردانیم ، و ما می خواهیم بلافاصله آن را برگردانیم. اگر آنها این کار را نکنند ، می خواهید بدانید که من چه کاری انجام خواهم داد.”
همچنین بخوانید: هال فای کیست؟ زن آمریکایی پس از آزادی طالبان ، از ترامپ تشکر می کند ، می گوید: “همه زنان زندان افغانستان منتظر شما هستند”
علی رغم عدم شناخت رسمی بین المللی ، طالبان روابط دیپلماتیک با کشورهایی مانند چین و روسیه برقرار کرده است و همچنان خواستار تعامل گسترده تر جهانی است.
پیش از این ، رئیس ستاد وزارت دفاع افغانستان ، Fasihuddin Fitrat ، به اظهارات ترامپ پرداخت. “سدینگ حتی یک اینچ از خاک ما برای هر کسی از این سوال خارج است و غیرممکن استوی گفت: “وی در حین سخنرانی توسط رسانه های افغانستان گفت.
در آگوست سال گذشته ، طالبان سومین سالگرد تصاحب آنها در باگرام را با نمایش بزرگ نظامی از سخت افزار متروکه ما جشن گرفت و چشم کاخ سفید را به خود جلب کرد.
ترامپ بارها و بارها از سلف خود ، جو بایدن ، به دلیل “بی کفایتی ناخوشایند” در هنگام عقب نشینی نیروهای آمریکایی پس از طولانی ترین جنگ این کشور انتقاد کرده است.
تحت ترامپ بود که ایالات متحده در سال 2020 با طالبان در دوحه معامله کرد که باعث می شد ایالات متحده تا ماه مه سال 2021 در ازای ضمانت های مختلف امنیتی از شبه نظامیان ، تمام سربازان خود را عقب نشینی کند.
همچنین بخوانید: افغانستان: جعبه جدید پاندورا برای هند باز می شود
هفته گذشته ترامپ ، در سفر ایالتی خود به انگلستان ، اظهار داشت كه طالبان ، كه از زمان بازگشت آنها به قدرت در سال 2021 ، با بحران اقتصادی ، مشروعیت بین المللی ، شکاف های داخلی و گروه های شبه نظامی رقیب دست و پنجه نرم کرده اند ، می تواند بازی برای اجازه بازگرداندن ارتش ایالات متحده باشد.
ترامپ در مورد طالبان گفت: “ما در تلاش هستیم تا آن را پس بگیریم زیرا آنها به چیزهایی از ما احتیاج دارند.” در حالی که ایالات متحده و طالبان هیچ پیوندی دیپلماتیک رسمی ندارند ، طرفین مکالمه گروگان گرفته اند.
وسواس ایالات متحده با پایگاه هوایی باگرام
در دوره اول خود ، دونالد ترامپ با توافق با طالبان مذاکره کرد که پایه و اساس خروج ایالات متحده از افغانستان را ایجاد کرد. با این حال ، نتیجه نهایی تحت عنوان رئیس جمهور پیشین جو بایدن اتفاق افتاد و به طور گسترده ای به عنوان هرج و مرج و سوء مدیریت دیده می شد.
فروپاشی سریع دولت تحت حمایت ایالات متحده افغانستان ، یک بمباران مرگبار که منجر به کشته شدن 13 عضو سرویس ایالات متحده و 170 نفر دیگر شد و صحنه های هزاران هزاران افغان که فرودگاه کابل در حال شلوغی بودند ، نشانگر پایان 20 ساله آمریکا بود.
همچنین بخوانید: “ما آنها را نمی خواهیم”: چه کسی در ممنوعیت سفر دونالد ترامپ تحت تأثیر قرار می گیرد | توضیح داده شده
این قسمت فقط چند ماه از ریاست جمهوری خود به یک ضربه سیاسی بزرگ تبدیل شد و منتقدان ، به ویژه ترامپ ، وی را به “ضعف و رهبری ضعیف” متهم کردند.
ترامپ ادعا کرد که عقب نشینی بی نظم نه تنها ایالات متحده را تحقیر می کند بلکه رئیس جمهور روسیه ولادیمیر پوتین را نیز به حمله به اوکراین در سال 2022 ترساند.
ترامپ با صحبت از پوتین گفت: “او هرگز کاری را که انجام می داد ، انجام نمی داد ، جز این که او به رهبری ایالات متحده احترام نمی گذارد.” وی گفت: “آنها فقط بدون هیچ دلیلی فاجعه افغانستان را پشت سر گذاشتیم. ما قصد داشتیم افغانستان را ترک کنیم ، اما ما قصد داشتیم آن را با قدرت و عزت ترک کنیم. ما قصد داشتیم پایگاه هوایی باگرام ، یکی از بزرگترین پایگاه های هوایی جهان را حفظ کنیم. ما آن را برای هیچ چیز به آنها ندادیم.”
پایگاه هوایی باگرام: از “پاسگاه” اتحاد جماهیر شوروی به ما “دژ”
پایگاه هوایی باگرام ، واقع در شمال کابل ، مدتهاست که از اهمیت استراتژیک برخوردار است.
خود میدان هوایی ریشه های عمیق تری دارد که در ابتدا توسط اتحاد جماهیر شوروی در دهه 50 ساخته شده است. هنگامی که اتحاد جماهیر شوروی در سال 1979 برای حمایت از رژیم کمونیستی این کشور به افغانستان حمله کرد ، باگرام به قطب اصلی نظامی خود تبدیل شد و به عنوان پایگاه اصلی عملیات خود در طول اشغال دهه خدمت کرد.
با گذشت سالها ، باگرام از یک پاسگاه دوران جنگ سرد به یکی از مهمترین تاسیسات مهم نظامی در منطقه تبدیل شد.
براساس گزارش رسانه ها ، با دو باند (از جمله یک هواپیمای هوایی 12،000 فوت) ، بیش از 100 خلیج پارکینگ غنی شده هواپیما ، یک بیمارستان 50 تختخوابی و زیرساخت های گسترده لجستیک ، این یکی از پیشرفته ترین امکانات نظامی منطقه محسوب می شد.
نزدیکی آن به نقاط مهم ژئوپلیتیکی ، تقریباً 400 مایل از چین و 500 مایل از ایران ، آن را برای جمع آوری اطلاعات ، پیش بینی انرژی هوایی و مأموریت های ضد تروریسم بسیار ارزشمند کرد.
در سالهای اولیه خود ، باگرام نیز به دلیل مجتمع زندان خود ، که سرانجام در سال 2012 به مقامات افغانستان تحویل داده شد ، بدنام بود. در میان بسیاری از افغان ها ، این پایگاه مترادف با ترس شد ، دوم فقط به خلیج گوانتانامو.
چرا دونالد ترامپ می خواهد پایگاه هوایی باگرام را در سال 2025 بخواهد؟
در سال 2025 ، خواستار بازیابی مجدد ترامپ ، مجاورت این سایت “فقط یک ساعت از تولید سلاح های هسته ای چین” ، تلاش های مربوط به مقابله با گسترش منطقه ای پکن را برجسته می کند. سیاست موسسه اوریونبشر
امکانات استراتژیک مانند Lop Nur ، واقع در 2،000 کیلومتری شرق ، ارزش بازدارنده Bagram را تقویت می کند و به پایگاه های ایالات متحده در فیلیپین می بخشد ، که 3000 مایل از سین کیانگ قرار دارد. با این حال ، امتناع طالبان با پیشنهادات “دسترسی اپیزودیک” از طریق سلولهای هماهنگی ضد تروریسم که به عنوان یک سازش دیپلماتیک احتمالی ظاهر می شوند ، تشدید می کنند.
قدرت دفاعی رو به رشد چین
در همین حال ، چین به تخصیص دومین بودجه دفاعی جهان پس از ایالات متحده ادامه می دهد.
در رژه پیروزی که امسال برگزار شد ، رئیس جمهور چین شی جینپینگ گفت چین در سخنرانی با شروع یک رژه عظیم در پکن که 80 سال از پایان جنگ جهانی دوم آغاز شده است ، “غیرقابل توقف” است.
سدینگ حتی یک اینچ از خاک ما برای هر کسی از این مسئله خارج است و غیرممکن است.
وی گفت: “بشریت دوباره با انتخاب صلح یا جنگ ، گفتگو یا رویارویی و نتایج برنده یا بازی های جمع صفر روبرو است.” در رژه نظامی با حضور JL-3 ، یک موشک بالستیک بالستیک جدید که قادر به حمل کلاهک هسته ای است ، با حضور JL-3 مشخص شد.
براساس ارزیابی آژانس اطلاعاتی دفاعی در سال 2024 ، پکن در تاریخ خود به سریعترین و جاه طلب ترین نوسازی هسته ای در تاریخ خود مشغول است که ناشی از رقابت استراتژیک طولانی مدت با واشنگتن است. این تلاش شامل گسترش گسترده سیلوهای موشکی و توسعه سیستم های تحویل هسته ای موبایل ، پرتاب شده و زیر دریایی است.
